pobierz wersję .pdf

BIULETYN INFORMACYJNY

BRACTWO KAPŁAŃSKIE ŚW. PIUSA X
w Gdyni
Porządek nabożeństw
Marzec
A.D. 2025

O konieczności i celach Wielkiego Postu.

Drodzy Wierni, w miesiącu marcu zaczyna się się okres Wielkiego Postu, okres przygotowania do najważniejszych świąt w roku liturgicznym, mianowicie do Wielkiego Tygodnia oraz Wielkanocy. Okres ten ma charakter pokuty, która wyrażana jest brakiem kwiatów na ołtarzu, brakiem radosnego Gloria in excelesis, również radosne Alleluja znika z Mszy i brewiarza. Kapłani przywdziewają fioletowe szaty liturgiczne. To wszystko, jak sama nazwa tego okresu wskazuje, kojarzy się nam nieprzyjemnie, wymaga pewnych wyrzeczeń i ofiar, które powinniśmy podjąć. Wiemy, że należy podejmować pewne praktyki pokutne. Natomiast mniej już dla nas jasna okazuje się często motywacja i cel owych praktyk. Wiadomo, że warto, a nawet należy coś zrobić. Pytanie tylko, po co? Niektórzy czynią to, aby udowodnić sobie i innym, że jednak stać ich na odrobinę heroizmu.

Pewna anegdota pokazuje bardzo dobrze zjawisko niezrozumienia celu Wielkiego Postu. Pewnego dnia ojciec próbował zachęcić swoje dzieci, aby zamiast rezygnacji ze słodyczy w Wielkim Poście, stawiły czoła jakiemuś poważniejszemu wyzwaniu. Jeden z synów oznajmił, że nie będzie się bił z rodzeństwem. W połowie postnego okresu tato zapytał go, jak sobie radzi z wypełnieniem przyrzeczenia. „Idzie mi nieźle – odpowiedział chłopiec – ale wiesz co Tato, nie mogę się już doczekać Wielkanocy”.

Ta anegdota ukazuje pewne nieporozumienie związane czasami z naszymi wielkopostnymi wysiłkami. Obok nieprzyjemnej konieczności odmówienia sobie tego, co lubimy, z góry zakładamy, że to tylko tymczasowe zabiegi. Pragniemy wytrzymać w rezygnacji do Wielkanocy, a później znowu wrócić do starego życia. Takie wyrzeczenia rozmaicie nam wychodzą. Jeśli walecznie trwamy, zwalczając zakusy, czujemy się dumni i zadowoleni z siebie. Ale jeśli pomimo „silnej woli” ulegamy „pokusie” i nie wypełniamy postanowienia, od razu pojawia się frustracja i zwątpienie. Traktujemy całą sprawę niezwykle ambicjonalnie, bo naszej intencji brak duchowej dojrzałości.

Pojmowanie celu Wielkiego Postu w ten sposób wydaje się ciężarem i czymś niezwykle przykrym. Powoduje dodatkowo, że religię katolicką kojarzy się z czymś wrogim ludzkiej naturze i nieznośnym. Wielu ludzi tak uważa, nie rozumiejąc dlaczego post, dlaczego przekazania i pewne praktyki, są nam potrzebne. Takie błędne, jednostronne pojmowanie pokuty prowadzi do zniechęcenia i zwątpienia. A zwątpienie wynika stąd, że nie rozumiemy czemu maja służyć te wszystkie praktyki pokutne w tym okresie. Wielki Post to nie okres pokazania innym, że potrafimy czegoś sobie odmówić, dla samego faktu odmówienia. To także nie jakiś sport ekstremalny, w którym należy się prześcigać, aby pokazać, jacy to my nie jesteśmy wspaniali i jak wiele sami możemy zrobić.

Na czym więc polega Wielki Post i jaki jest jego cel? Aby móc to zrozumieć, musimy pamiętać o kondycji człowieka. Z jednej strony człowiek otrzymał od Chrystusa Pana możliwość zbawienia, ale z drugiej natura człowieka pozostaje zraniona grzechem pierworodnym i tkwią w niej tego skutki: pewna skłonność do grzechu, łatwość w czynieniu zła… Post ma na celu przeciwdziałać tym skłonnościom. To, co grzech pierworodny w nas zepsuł, post ma z pomocą łaski Bożej, choć w jakimś stopniu, naprawiać. Potrzebujemy przywrócenia harmonii w funkcjonowaniu naszych władz (rozumu, woli, uczuciowości). Wyższe władze duszy powinny panować nad niższymi, a to co w nas duchowe nad pożądliwością ciała.

Inaczej mówiąc Wielki Post polega na walce z naszymi głównymi wadami. Ćwiczenia jakie wykonujemy i postanowienia jakie podejmujemy mają za cel dopomóc nam nasze wady zwyciężać i wzmacniać naszą wolę w pracy nad zdobywaniem cnót. Wzmocnienie woli jest bardzo ważne. Im ona silniejsza, tym łatwiej przychodzi nam wybierać dobro, a unikać zła. Tylko silna wola jest zdolna okazywać posłuszeństwo rozumowi poznającemu dobro. Bez silnej woli nie sposób nie ulegać pokusom jakie mogą się pojawić.

Warto również pamiętać o ważnej rzeczy, która często jest zapominana, a mianowicie o różnicy między umiarkowaniem a umartwieniem (właściwą pokutą). Umiarkowanie to cnota, która polega na zachowaniu właściwej miary we wszystkim co dobrego robimy i z czego w dobrym celu korzystamy. Powinniśmy ją zawsze praktykować, niezależnie od okresu liturgicznego, chyba że podejmujemy jakieś praktyki pokutne. Umiar więc polega zasadniczo tylko na unikaniu zarówno braku, jak i nadmiaru.

Umartwienie (czyli właściwa pokuta – wyrzeczenie) to również cnota polegająca na rezygnacji z rzeczy dozwolonej i godziwej na pewien czas lub na stałe. Celem jest jednak nie tyle zachowanie równowagi pomiędzy brakiem i nadmiarem, ile wynagrodzenie Bogu za grzechy, bądź uwolnienie się z jakieś wady, wzmocnienie swej woli… Pokuta może polegać na czasowym braku czegoś dobrego (np. post ścisły), albo na jakimś nadmiarze (np. więcej modlitwy niż wymaga Kościół). Z tego wynika jasno, że pokuta to coś zalecanego, ale jednak dobrowolnego (chyba że jest nakazana, jak w środę popielcową). Nie pokutuje ktoś, kto mówi, że przestaje kraść, zdradzać żonę lub męża itd., gdyż do tego jest zobowiązany zawsze. Podobnie, nie pokutuje ktoś, kto mówi, że w Wielkim Poście nie będzie się upijał. Choć to dobre postanowienia, ale nie wyczerpują znamion pokuty, gdyż do wierności małżeńskiej czy umiarkowania w jedzeniu i piciu jesteśmy zobowiązani zawsze.

Inaczej mówiąc, umartwienie (pokuta, post) ma za cel odmówienie sobie rzeczy dozwolonej i dobrej, aby zadośćuczynić Bogu, wzmocnić swą wolę i osłabić swe wady, umocnić cnoty. Wyrzeczenia mają wprowadzić ład i harmonię w nasze pragnienia i używanie dóbr; mają przywrócić porządek zburzony przez grzech pierworodny, którego skutki (osobiste grzechy i nabyte złe skłonności) nosimy w sobie.

Taki jest cel Wielkiego Postu, widzimy, że jest to coś pozytywnego, mianowicie uzyskanie większego panowania nad sobą, czyli prawdziwej wolności. Zbawiciel w Ewangelii według św. Jana mówi: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Każdy, kto popełnia grzech, jest niewolnikiem grzechu”. Święty Paweł mówi również o tym w Liście do Rzymian: „Czyż nie wiecie, że jeśli oddajecie samych siebie jako niewolników pod posłuszeństwo, jesteście niewolnikami tego, komu§ dajecie posłuch: bądź [niewolnikami] grzechu, [co wiedzie] do śmierci, bądź posłuszeństwa, [co wiedzie] do sprawiedliwości?”. Tak więc gdy ulegamy nieuporządkowanym podszeptom naszej natury, stajemy się niewolnikami naszych grzesznych skłonności. Nie potrafimy im powiedzieć: „nie!”. Praktyki wielkopostne mają za cel, uwolnić nas z tej niewoli, z tej uległości naszym wadom i słabościom, przywrócić słuszny porządek, uczynić nas panami samych siebie.

W zależności od konkretnych praktyk, jakie podejmujemy spróbujmy przywrócić harmonie w konkretnej dziedzinie naszego życia. Głównymi praktykami, ćwiczeniami Wielkiego Postu są: post, modlitwa i jałmużna. Do tych najważniejszych ćwiczeń Wielkiego Postu możemy sprowadzić wszystkie indywidualne wyrzeczenia i ofiary jakie podejmujemy. W tych trzech praktykach zawarte są pozostałe.

Drodzy Wierni, podejmijmy dobre postanowienia na ten okres, postanowienia, które spowodują naszą poprawę i będą owocowały długo po zakończeniu postu.

Z błogosławieństwem kapłańskim,
ks. Krzysztof Gołębiewski

* * *

AKTUALNOŚCI

* Comiesięczne terminy

– Spotkanie Krucjaty Eucharystycznej odbędzie się w sobotę 15 marca. Początek po Mszy św. o godz. 9.00.

– Kolejne spotkanie apologetyczne dla młodzieży odbędzie się we wtorek 11 marca. Po wieczornej Mszy św. i różańcu, spotkamy się w sali wykładowej pod kościołem. Zapraszam serdecznie wszystkich zainteresowanych w wieku od 12 do 18 lat..

– Kolejne zaś nauki stanowe w naszym gdyńskim kościele odbędą się w czwartek (20 III) dla mężczyzn, a tydzień później w czwartek (27 III) dla niewiast. Nauki będą głoszone po wieczornych Mszach św. w sali wykładowej.

* Rekolekcje wielkopostne

Rekolekcje wielkopostne w naszym przeoracie wygłosi ks. Konstantyn Najmowicz<, one będą już w kwietniu w dniach 4 – 6 kwietnia. Dokładny plan będzie podany później.

* * *

KRYZYS W KOŚCIELE OKIEM WYTRAWNEGO TEOLOGA

(ciąg dalszy rozważań na temat kryzysu w Kościele

według ks. Mateusza Gaudrona FSSPX)

Czy wolno otrzymywać sakramenty według nowych obrządków?

Z powodu wyżej wspomnianych braków (zob. poprzedni numer) nie powinno się otrzymywać sakramentów w nowych, alej edynie w starych obrządkach, gdyż tylko te są godne i z pewnością ważne. Normalnie nie jest dozwolone przyjmowanie sakramentów w formie, która jest w jakikolwiek sposób wątpliwa. Wyjątkiem są sakramenty dla osób umierających, jeśli nie jest możliwe sprowadzenie w odpowiednim czasie księdza wiernego Tradycji.

*Lektura z Brewiarza na środę popielcową

Kazanie świętego Augustyna Biskupa.

Jasne jest, że te przykazania kierują całą naszą intencję ku radościom wewnętrznym, abyśmy szukając nagrody na zewnątrz, nie upodobnili się do tego świata i żebyśmy nie utracili przyrzeczonej szczęśliwości, o tyle trwalszej i silniejszej, o ile bardziej jest wewnętrzna, poprzez którą wybrał nas Bóg, abyśmy się stali podobnymi do obrazu Jego Syna. A w tym rozdziale szczególnie należy zauważyć, że może zachodzić chełpienie się nie tylko z blasku rzeczy cielesnych i z ich przepychu, ale nawet z samych brudów, pożałowania godnych. A jest to o tyle niebezpieczniejsze, o ile innych uwodzi pod pozorem służby Bożej.

Kto przeto wyróżnia się nieumiarkowaną dbałością o ciało i odzienie albo zbytkownością w pozostałych rzeczach, ten łatwo może być uznany za zwolennika światowego przepychu i nikogo nie zwiedzie podstępnym obrazem świętości. Kto natomiast w wyznawaniu chrześcijaństwa zwraca na siebie oczy ludzi niezwykłym niechlujstwem i brudem, czyniąc to dobrowolnie, a nie znosząc tego z konieczności, to na podstawie innych jego czynów można poznać, czy czyni to z pogardy dla zbytku, czy też z jakiejś ambicji. Dlatego Pan nakazał strzec się wilków pod owczą skórą. Powiedział: Po ich owocach poznacie ich.

Gdy bowiem z powodu jakichś prób zacznie im brakować tych rzeczy albo im tego odmówią, co pod tą pokrywką osiągnęli albo osiągnąć pragną, wtedy nieodparcie okaże się, czy są wilkami w owczej skórze, czy prawdziwymi owcami. Albowiem chrześcijanin nie powinien zbytnim strojem zwracać spojrzenia ludzi dlatego, że owego skromnego i koniecznego ubrania często także kłamcy używają, aby oszukać nieostrożnych. A więc i te chrześcijańskie owce nie powinny zdejmować z siebie swych skór, chociaż niekiedy okrywają się nimi wilki.

* * *

KALENDARZ LITURGICZNY

Na marzec A.D. 2025

1 sob. Wspomnienie Najświętszej Maryi Panny w sobotę, 4 kl., Pierwsza sobota miesiąca ku czci Niepokalanego Serca N.M.P.
2 niedz. Niedziela Pięćdziesiątnicy, 2 kl.
3 pn. dzień ferialny, 4 kl.
4 wt. św. Kazimierza, Wyznawcy, 3 kl., wsp. św. Lucjusza I, Papieża i Męczennika (Zapusty)
5 śr. Środa Popielcowa, 1 kl.
6 czw. dzień ferialny, 3 kl., wsp. śś. Perpetui i Felicyty, Męczennic, Pierwszy czwartek miesiąca ku czci Pana naszego Jezusa Chrystusa, Najwyższego Kapłana, modlitwa za kapłanów i o powołania kapłańskie
7 pt. dzień ferialny, 3 kl., wsp. św. Tomasza z Akwinu, Wyznawcy i Doktora Kościoła, Pierwszy piątek miesiąca ku czci Najśw. Serca Jezusa
8 sob. dzień ferialny, 3 kl., wsp. św. Jana Bożego, Wyznawcy (P.P. W diec. pelplińskiej: Roczn. pośw. Bazyliki kat. w Pelplinie, 1 kl.)
9 niedz. 1. Niedziela Wielkiego Postu, 1 kl.
10 pn. dzień ferialny, 3 kl., wsp. śś. Czterdziestu Męczenników
11 wt. dzień ferialny, 3 kl.
12 śr. Środa Suchych Dni Wielkiego Postu, 2 kl., wsp. św. Grzegorza Wielkiego, Papieża, Wyznawcy i Doktora Kościoła
13 czw. dzień ferialny, 3 kl.
14 pt. Piątek Suchych Dni Wielkiego Postu, 2 kl.
15 sob. Sobota Suchych Dni Wielkiego Postu, 2 kl., wsp. św. Klemensa Marii Hofbauera (Dworzaka), Wyznawcy
16 niedz. 2. Niedziela Wielkiego Postu, 1 kl
17 pn. dzień ferialny, 3 kl., wsp. św. Patryka, Biskupa i Wyznawcy
18 wt. dzień ferialny, 3 kl., wsp. św. Cyryla Jerozolimskiego, Biskupa, Wyznawcy i Doktora Kościoła
19 śr. Św. Józefa, Oblubieńca N.M.P., Wyznawcy i Patrona Kościoła Katolickiego, 1 kl., wsp. ferii Wielkiego Postu
20 czw. dzień ferialny, 3 kl.
21 pt. dzień ferialny, 3 kl., wsp. św. Benedykta, Opata
22 sob. dzień ferialny, 3 kl. (P.P. W diec. pelplińskiej: wsp. św. Katarzyny Wastaneńskiej (Szwedzkiej), Dziewicy)
23 niedz. 3. Niedziela Wielkiego Postu, 1 kl.
24 pn. dzień ferialny, 3 kl., wsp. św. Gabriela Archanioła
25 wt. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie, 1 kl., wsp. ferii Wielkiego Postu
26 śr. dzień ferialny, 3 kl.
27 czw. dzień ferialny, 3 kl., wsp. św. Jana Damasceńskiego, Wyznawcy i Doktora Kościoła
28 pt. dzień ferialny, 3 kl., wsp. św. Jana Kapistrana, Wyznawcy
29 sob. dzień ferialny, 3 kl.
30 niedz. 4. Niedziela Wielkiego Postu, 1 kl.
31 pn dzień ferialny, 3 kl.

Porządek Mszy św. w naszym kościele przeoratowym na kolejne tygodnie podawany będzie w kruchcie kościoła oraz można go będzie znaleźć w internecie:

na stronie gdyńskiego przeoratu: https://gdynia.fsspx.pl

facebooku: https://www.facebook.com/FSSPXGdynia