Biuletyn – październik A.D. 2024

pobierz wersję .pdf

BIULETYN INFORMACYJNY

BRACTWO KAPŁAŃSKIE ŚW. PIUSA X
w Gdyni
Porządek nabożeństw
Październik
A.D. 2024

Chwała Pańska napełniła kościół Pański

Drodzy Wierni, w dniu 13 października roku Pańskiego 2007 J.E. Biskup Bernard Fellay uroczyście konsekrował w Gdyni kościół pod wezwaniem Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny, zbudowany przez Bractwo Kapłańskie św. Piusa X. Pamiątkę tego pięknego i ważnego zdarzenia obchodzimy w sposób uroczysty, jako święto pierwszej klasy. Posiadanie takiej świątyni jest wielką łaską Bożą. Dlatego chciałbym tej sprawie poświęcić niniejszy artykuł naszego biuletynu.

Artykuł ten zacznę fragmentem z Księgi kronik, czyli ze Starego Testamentu, który to cytat zawiera opis poświecenia świątyni za czasów króla Salomona. Kościół ten tekst czyta podczas pacierzy kapłańskich odmawianych w uroczystość konsekracji kościoła lub jej rocznicy. Brzmi on tak: A gdy dokończył Salomon modlitwy, ogień zstąpił z nieba i pożarł całopalenia i ofiary: a chwała Pańska napełniła dom. I nie mogli kapłani wniść do kościoła Pańskiego, przeto iż była chwała Pańska napełniła kościół Pański. I dokonał Salomon domu Pańskiego i domu królewskiego i wszystkiego, co był umyślił w sercu swojem, aby uczynił w domu Pańskim i w domu swym, i poszczęściło mu się.  I ukazał mu się Pan w nocy i rzekł: «Wysłuchałem modlitwę twoją i obrałem to miejsce sobie za dom ofiary».

Tekst ten pomaga nam zrozumieć sens obchodów rocznicy konsekracji naszego kościoła. Co więcej, przypomina nam, czym jest w istocie świątynia Boża i jaki jest jej cel. A przypomnienie takie jest bardzo potrzebne dziś, a więc w czasie, gdy tragedia, nazywana przez nas słusznie „kryzysem w Kościele”, zdeformowała także te aspekty naszego religijnego życia, które dotyczą świątyń. Mianowicie zapominamy po co nam budynek nazywany kościołem. Często się przecież słyszy: po co chodzić do kościoła, można modlić się wszędzie itd. Dodatkowo, gdy widzimy, jak kapłani czynią niekiedy z kościołów miejsca imprez o charakterze bardziej świeckim niż religijnym (np. koncerty, przedstawienia teatralne, a nawet występy taneczne), to może wydawać się słuszne pytanie: po co nam takie budynki? Nadużycia jednak nie powinny odebrać nam właściwego rozumienia tego, czym w istocie jest świątynia jako taka.

Po pierwsze, przypomnijmy sobie o chwale rzeczy i miejsc Bogu poświęconych: a chwała Pańska napełniła dom. I nie mogli kapłani wniść do kościoła Pańskiego, przeto iż była chwała Pańska napełniła kościół Pański. Również słowa introitu na tę sprawę zwracają uwagę: Bojaźnią świętą przejmuje to miejsce. Wszak tu jest dom Boży i brama niebios, a jego nazwa «Mieszkanie Boga»! Ze słów tych wynika, że świątynia jest dla nas – wiernych z niej korzystających, miejscem wyjątkowym; miejscem, które możemy nazwać naszą bramą do nieba; a już na pewno naszym przedsionkiem nieba. Wchodząc do świątyni nie przestajemy stąpać po ziemi, ale jednocześnie doświadczamy rzeczywistości wiecznego przybytku, otoczeni atmosferą niebiańskiej Ojczyzny…

Człowiek, będąc stworzeniem składającym się z duszy i ciała, potrzebuje koniecznie widzialnych rzeczy, które dopomogą mu zbliżyć się do rzeczywistości duchowej. Dlatego potrzebujemy widzialnych znaków, rzeczy podpadających pod zmysły, abyśmy mogli dotrzeć do rzeczy duchowych. Potrzebujemy również budowli sakralnej, czyli miejsca, które widzimy, do którego można wejść i w którym można o wiele łatwiej niż gdziekolwiek indziej, skupić się oraz wznieść swoje myśli ku Bogu.

Świątynia katolicka, przez obrzęd swej konsekracji, staje się miejscem Bogu poświęconym, domem Bożym. Nie można tego powiedzieć o budowlach świeckich takich jak na przykład sala koncertowa, biblioteka, hala sportowa czy centrum handlowe… Podobnie jak nie można tego powiedzieć o protestanckich zborach lub świątyniach pogańskich religii. Nie można z kilku powodów. Jednym z nich jest to, że budowle te nie zostały konsekrowane, czyli nie zostały wyjęte z użytku świeckiego i zastrzeżone wyłącznie dla chwały Bożej. Właśnie dlatego najwspanialszej sali teatralnej nie nazwiemy nigdy domem Bożym, a najskromniejszą katolicką kaplicę tak. Sama ceremonia konsekracji kościoła jest czymś widocznym, ale jej skutki są natury duchowej. Nie podlegają pod zmysły, ale poznajemy je aktem wiary. Dana budowla, w chwili swej konsekracji, staje się świątynią katolicką, Bóg wkracza w jej progi, a ona sama ulega uduchowieniu. Podobnie ma się rzecz z sakramentami świętymi. Te widzialne znaki kryją w sobie rzeczywistość duchową. Dziś świątynie parafialne, a nawet katedry, w mniejszym lub większym stopniu często są obdarte z należnego im sacrum. Dlaczego tak się dzieje? O ile nie mamy do czynienia ze złą wolą wilków w owczym stadzie, to przyczyną jest zapomnienie o sakralnym charakterze świątyni, o jej wyjątkowej dedykacji Bogu.

Po drugie, przypomnijmy sobie o celu, dla których są konsekrowane kościoły: I ukazał mu się Pan w nocy i rzekł: wysłuchałem modlitwę twoją i obrałem to miejsce sobie za dom ofiary. A zatem jaki jest cel konsekracji budowli? By było gdzie składać Bogu godną Bożego Majestatu ofiarę. Ofiara składana Bogu wymaga konsekrowanego ołtarza, a ołtarz z kolei wymaga miejsca szczególnego, również konsekrowanego, sakralnego, a więc kościoła. Warunki polowe, ołtarze polowe to wyjątki. Najdoskonalszą ofiarą jaką człowiek może złożyć Bogu jest Ofiara Mszy świętej sprawowana w tradycyjnym rycie. Tylko ten ryt stanowi pewną gwarancję zachowania ortodoksji doktryny i zawiera w sobie pełnię rozwoju katolickiej liturgii. Msza święta jest odnowieniem ofiary Pana Jezusa z Kalwarii, jest urzeczywistnieniem tejże ofiary, a najlepiej chyba napisać: jest Chrystusowej ofiary uobecnieniem. Wiemy dobrze, że Msza święta to ofiara identyczna z ofiarą z Kalwarii, a to ze względu na tego samego ofiarnika, tę samą żertwę ofiarną, jak również ten sam cel tejże ofiary. Raz złożona dwa tysiące lat temu przez Chrystusa na krzyżu, jedna i ta sama, trwa obecna nieprzerwanie na ołtarzach świątyń w czasie, gdy kapłani odprawiają Msze święte.

We Mszy świętej mamy dostęp do wszystkich łask. Ona jest doskonałą ofiarą uwielbienia Boga, ofiarą przede wszystkim zbawczą, przebłagalną, ale także dziękczynną i błagalną. Ona jedna jest Boga godna, Bogu miła bez żadnych zastrzeżeń czy wątpliwości. Wartość Mszy wynika z jej istoty.

Na Soborze Trydenckim Kościół przypomniał prawdę, że Msza św. jest odnowieniem ofiary naszego Pana złożonej na Kalwarii. Dlaczego jest? Powtórzmy to raz jeszcze, dlatego, że jak na krzyżu tak i na naszych ołtarzach, ofiarującym jest ten sam Chrystus Pan. Również żertwa jest ta sama. Jest nią nasz Pan Jezus Chrystus ze swym ciałem i krwią. Możemy więc mówić zamiennie o ofierze na Kalwarii i o Mszy. Różnica zachodzi wyłącznie w sposobie ofiarowania.

Inaczej mówiąc ofiara na krzyżu i ofiara Mszy św. są identyczne co do ofiarującego, żertwy i celów, a różnica jest tylko w sposobie ofiarowania. Powtórzmy, dla tej właśnie ofiary potrzeba ołtarza, a dla ołtarza potrzeba miejsca poświęconego wyłącznie Bogu. Dlatego budujemy świątynie, ustawiamy w ich centrum ołtarze, biskupi konsekrują i jedne, i drugie. W ten sposób przedmioty materialne stają się godne sprawowanych w nich (świątyniach) i na nich (ołtarzach) wielkich tajemnic naszej wiary.

Rocznica konsekracji kościoła przypomina nam o wyjątkowości miejsca, które wyjęte jest ze sfery profanum i ustanowione wyłączną przestrzenią sacrum. Znaczenie tego miejsca nie zależy od wartości materialnej, artystycznej czy architektonicznej budowli, ale wynika z aktu konsekracji. Dlatego to miejsce jest wyjątkowe, bo zostało poświęcone Bogu. Oczywiście Kościół zawsze się starał, by konserwować budowle możliwie jak najpiękniejsze, jak najcenniejsze pod względem materialnym.

Dziękujmy Bogu, że zechciał uczynić ten budynek przy ulicy Wiczlińskiej 11 w Gdyni swoim mieszkaniem i naszą bramą niebios. A przede wszystkim pamiętajmy, że celem poświecenia (konsekracji) tego miejsca było i jest to, co dokonuje się na naszym ołtarzu: Syn Boży odnawia swoją ofiarę, która jest jedyną miłą Bogu ofiarą. Dzięki Mszy mamy dostęp do owoców zbawczej ofiary naszego Pana Jezusa Chrystusa, która urzeczywistnia się, uobecnia na naszym ołtarzu każdego dnia.

Zakończę ten artykuł modlitwą z dnia rocznicy konsekracji kościoła: Boże, co roku ponawiasz dzień poświęcenia tego świętego twego przybytku, a nam dozwalasz, w zdrowiu brać udział w t tych świętych tajemnicach; wysłuchaj modłów ludu twego i spraw by każdy, kto wstąpi do tej świątyni prosić Ciebie o dobrodziejstwa, radował się i wszystkich łask wyjednaniem.

Z błogosławieństwem kapłańskim,
ks. Krzysztof Gołębiewski

* * *

AKTUALNOŚCI

* Nauki stanowe, katechezy oraz pogadanki apologetyczne

– Spotkanie Krucjaty eucharystycznej zaplanowane jest sobotę 12 października, spotkanie rozpoczyna się Mszą świętą o godz. 9.00.

– Kolejne spotkanie apologetyczne dla młodzieży odbędzie się we wtorek 15 października. Po wieczornej Mszy św. i różańcu, spotkamy się w sali wykładowej pod kościołem. Zapraszam serdecznie wszystkich zainteresowanych w wieku od 12 do 18 lat.

– Kolejne zaś nauki stanowe w naszym gdyńskim kościele odbędą się w czwartek 17 października dla mężczyzn i w czwartek miesiąca 24 października dla niewiast. Nauki będą głoszone po wieczornych Mszach św. w sali wykładowej.

– W niedziele 20 października, w miejsce katechezy dla dorosłych będzie comiesięczna konferencja poświęcona duchowości chrześcijańskiej.

* Msze Św. za dobroczyńców

W Litanii do wszystkich świętych wypowiada Kościół święty następującą prośbę: „Abyś wszystkich dobrodziejów naszych wiekuistą zapłatą nagrodzić raczył, Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie”. Zachęca nas w ten sposób do modlitwy za naszych dobroczyńców, która jest wyrazem wdzięczności za otrzymane dobro. Obowiązek wdzięczności spełnia również nasze Bractwo, modląc się za swych dobroczyńców, dzięki wsparciu których może funkcjonować i bronić skarbu Tradycji. Jest to modlitwa różańcowa, ale przede wszystkim Msze święte odprawiane w intencji żyjących i zmarłych dobroczyńców. Przełożeni zalecają, aby w przeoratach Bractwa ofiarowano w miesiącu jedną Mszę św. za żywych i jedną Mszę za zmarłych dobroczyńców. W przeoracie w Gdyni są te Msze odprawiane w pierwszą (za żywych) i trzecią (za zmarłych) niedzielę miesiąca.

* * *

KRYZYS W KOŚCIELE OKIEM WYTRAWNEGO TEOLOGA

(ciąg dalszy rozważań na temat kryzysu w Kościele

według ks. Mateusza Gaudrona FSSPX)

Czy sakramenty są uroczystościami wspólnotowymi chrześcijan?

Chrześcijaństwo ma bez wątpienia pewien charakter wspólnotowy. Chrześcijanie są przecież członkami Mistycznego Ciała Chrystusa i dlatego są ze sobą ściśle związani. O ile więc sakramenty wcielają nas w Ciało Chrystusa i wiążą nas z nim ściślej, o tyle przyczyniają się do jedności chrześcijan. Najważniejsze jest jednak połączenie z Chrystusem i dopiero z niego pochodzi więź między ludźmi.

Ten prawdziwy porządek jest dzisiaj często odwracany. W sakramentach widzi się najpierw wspólnotowe uroczystości, które przyczyniają się pośrednio do wspólnoty z Bogiem. Tak np. jest błędem dostrzeganie we wstąpieniu ochrzczonego dziecka do wspólnoty parafialnej najważniejszego efektu chrztu.

Jest zadziwiające, że kardynał Ratzinger może pisać: „Wyobrażenie o sakramentach, które są środkami łaski, które przyjmuję jako nadprzyrodzone lekarstwo, aby – że tak powiem – zapewnić sobie tylko me prywatne wieczne zdrowie, jest niezrozumieniem par excellence sakramentu”. Sakramenty są istotnie nadprzyrodzonym lekarstwem, które ma mieć jako skutek nasze uzdrowienie i wieczne zbawienie, choć oczywiście nie w tej karykaturalnej formie. Drwina jest zawsze najłatwiejszą formą skrytykowania czegoś, gdy nie ma się rzeczowych argumentów. Fakt, że u kard. Ratzingera mamy do czynienia z błędnym pojęciem wspólnotowego charakteru sakramentów, pokazują następujące cytaty: „Jedność z Bogiem jest zależna od naszej własnej jedności i dokonuje się przez nią”. „Łaska jest zawsze początkiem zjednoczenia; sakrament jako wydarzenie liturgiczne jest zawsze aktem wspólnotowym; sakrament jest – by tak rzec – chrześcijańskim rodzajem święta, wybuchem radości, która pochodzi ze wspólnoty i w niej zawartej władzy”. Tutaj akcent jest błędnie przeniesiony, czyniąc następstwo rzeczą główną. Zjednoczenie chrześcijan, radość z wiary, zbawienie itd. są następstwem łaski i zjednoczenia z Bogiem, nie stanowią jednak ich istoty.

* * *

KALENDARZ LITURGICZNY

Na październik A.D. 2024

1 wt. P.P. Św. Jana z Dukli, Wyznawcy, 3 kl., wsp. św. Remigiusza, Biskupa i Wyznawcy
2 śr. Śś. Aniołów Stróżów, 3 kl.
3 czw. Św. Teresy od Dzieciątka Jezus, Dziewicy, 3 kl. (W diec. pelplińskiej: śś. Tyrsa, Palmacjusza i Towarzyszy, Męczenników, 3 kl.), Pierwszy czwartek miesiąca ku czci Pana naszego Jezusa Chrystusa, Najwyższego Kapłana.
4 pt. Św. Franciszka z Asyżu, Wyznawcy, 3 kl., Pierwszy piątek miesiąca ku czci Najśw. Serca Jezusa
5 sob. Wspomnienie Najświętszej Maryi Panny w sobotę, 4 kl., wsp. św. Placyda i Towarzyszy, Męczenników, Pierwsza sobota miesiąca ku czci Niepokalanego Serca N.M.P.
6 niedz. 20. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego, 2 kl.
7 pn. Najświętszej Maryi Panny Różańcowej, 2 kl., wsp. św. Marka I, Papieża i Wyznawcy,
8 wt. św. Brygidy, Wdowy, 3 kl., wsp. śś. Sergiusza, Bachusa, Marcelego i Apuliusza, Męczenników
9 śr. P.P. Bł. Wincentego Kadłubka, Biskupa i Wyznawcy, 3 kl., wsp. św. Jana Leonardii, Wyznawcy, wsp. śś. Dionizego, Biskupa i Męczennika oraz Rustyka i Eleuteriusza, Męczenników
10 czw. Św. Franciszka Borgiasza, Wyznawcy, 3 kl., wsp. dziękczynienia za Zwycięstwo Chocimskie nad Turkami z roku 1621
11 pt. Macierzyństwa Najświętszej Maryi Panny, 2 kl.
12 sob. Wspomnienie Najświętszej Maryi Panny w sobotę, 4 kl.
13 niedz. Rocznica poświęcenia kościoła Bractwa pw. Niepokalanego Serca N.M.P. w Gdyni (2007 r.), 1 kl.
14 pn. Św. Kaliksta, Papieża i Męczennika, 3 kl.
15 wt. Św. Teresy (z Avili), Dziewicy, 3 kl.
16 śr. Św. Jadwigi (Śląskiej), Wdowy, 3 kl.
17 czw. Św. Małgorzaty Marii Alacoque, Dziewicy, 3 kl.
18 pt. Św. Łukasza, Ewangelisty, 2 kl.
19 sob. Św. Piotra z Alkantary, Wyznawcy, 3 kl.
20 niedz. 22. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego, 2 kl.
21 pn. P.P. Bł. Jakuba Strzemię, Biskupa i Wyznawcy, 3 kl., wsp. św. Hilariona, Opata, wsp. śś. Urszuli i Towarzyszek, Dziewic i Męczennic
22 wt. dzień ferialny, 4 kl. (W archid. warmińskiej i diec. pelplińskiej: Wsp. przeniesienia relikwii św. Wojciecha, Biskupa i Męczenika)
23 śr. Św. Antoniego Marii Clareta, Biskupa i Wyznawcy, 3 kl.
24 czw. Św. Rafała Archanioła, 3 kl.
25 pt. dzień ferialny, 4 kl., wsp. śś. Chryzanta i Darii, Męczenników
26 sob. Wspomnienie Najświętszej Maryi Panny w sobotę, 4 kl., wsp. św. Ewarysta, Papieża i Męczennika
27 niedz. Uroczystość Chrystusa Króla, 1 kl.
28 pn. Śś. Szymona i Judy Tadeusza, Apostołów, 2 kl.
29 wt. dzień ferialny, 4 kl.
30 śr. dzień ferialny, 4 kl.
31 czw. dzień ferialny, 4 kl.

Porządek Mszy św. w naszym kościele przeoratowym na kolejne tygodnie podawany będzie w kruchcie kościoła oraz można go będzie znaleźć w internecie:

na stronie gdyńskiego przeoratu: https://gdynia.fsspx.pl

facebooku: https://www.facebook.com/FSSPXGdynia