pobierz wersję .pdf

BIULETYN INFORMACYJNY

BRACTWO KAPŁAŃSKIE ŚW. PIUSA X
w Gdyni
Porządek nabożeństw
Czerwiec
A.D. 2023

Ciało moje prawdziwie jest pokarmem, a Krew moja prawdziwie jest napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim.

Drodzy Wierni, na początku czerwca obchodzimy wspaniałą uroczystość Bożego Ciała. Kościół święty – nasza Matka stawia nam przed oczyma najwspanialszą, największą tajemnicę naszej wiary, boską Obecność Chrystusa Pana pod postaciami eucharystycznymi. Chrystus opuszczając świat, gotując się na mękę był w pełni świadomy tego, co miało na Niego przyjść. Tak o tym napisał uczeń, który w czasie ostatniej wieczerzy spoczął na sercu Zbawiciela: „Jezus wiedząc, że nadeszła Jego godzina przejścia z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował”.

W tej uroczystej chwili, nie mogąc się jakby rozstać z uczniami, Pan mówi do nich: „Gorąco pragnąłem spożyć tę Paschę z wami, zanim będę cierpiał”. To pragnienie było tak wielkie, że Boża mądrość, Boża wszechmoc znalazła sposób, aby Pan jednak pozostał ze swymi uczniami; aby oni nie zostali sierotami. Boża obecność na ziemi trwa więc nadal, nieprzerwanie do dziś, a dzieje się tak dzięki Przenajświętszemu Sakramentowi Ołtarza. Nazywamy ów sakrament „najświętszym”, gdyż zawiera nie tylko łaski Boże, jak to ma miejsce w przypadku innych sakramentów, lecz zawiera samo źródło łask, samego dawcę łask – Jezusa Chrystusa.

Ta cudowna, boska Obecność jest tajemnicą naszej wiary, jak wyrażają to słowa wypowiadane w związku z konsekracją. Kapłan wówczas mówi: misterium fidei – „tajemnica wiary”. Cóż to za tajemnica? Tajemnicą jest fakt, że to co widzimy nie jest tym, co widzimy lecz czymś innym. Nasze zmysły (wzrok, smak, węch) stwierdzają że jest to kawałek chleba i odrobina wina, tymczasem to jest Ciało i Krew Pana Jezusa.

Tę tajemnicę nazywamy tajemnicą wiary, gdyż tylko wiara daje nam przystęp do jej treści, tylko dzięki wierze możemy poznać prawdę o obecności Pana Jezusa pod postaciami eucharystycznymi. A wierzymy w tę prawdę dlatego, że Pan Jezus sam to objawił i sam to powiedział; sam pierwszy dokonał tej cudownej Przemiany w czasie ostatniej wieczerzy. Ewangelie synoptyczne świętych Marka, Mateusza i Łukasza zawierają opis ustanowienia Najświętszego Sakramentu, zaś św. Jan bardzo dokładnie przytacza mowę zapowiadająca ustanowienie Eucharystii. Także św. Paweł mówi wyraźnie o Eucharystii w Pierwszym liście do Koryntian. Ten natchniony tekst jest pięknym wyrazem wiary pierwszych chrześcijan w tę prawdę.

Niestety, w minionych wiekach często zdarzali się niedowiarkowie, którzy nie chcieli uwierzyć boskiemu Mistrzowi gdy mówił o Eucharystii. Zamiast Mu uwierzyć, woleli Go opuścić. Twierdzili, że „trudna jest Jego mowa” i pytali „któż może jej słuchać?”. Tak jak na przestrzeni minionych stuleci znajdowali się heretycy odrzucający naukę naszego Pana, również i dzisiaj wielu ludzi nie uznaje katolickiej nauki o Sakramencie Boskiej Miłości. Można im tylko współczuć, bo nie ma większej wartości tu na ziemi jak właśnie Sakrament Boskiej Miłości! Ktoś zapytany kiedyś, dlaczego nie został luteraninem, odpowiedział: „jest wiele przyczyn, ale najważniejsza z nich brzmi tak: bo wasze zbory są puste, w waszych zborach są pieśni, kazania, czytania psalmów, ale nie ma żywego i prawdziwego Boga, nie ma Najświętszego Sakramentu, nie ma wiecznej lampki”.

To właśnie wiara poucza nas, że nasz Pan jest obecny w Eucharystii prawdziwie, realnie, substancjalnie, ze swoim Ciałem, swoją Krwią, Duszą i swoim Bóstwem. Te trzy podkreślone przymiotniki są niezmiernie ważne, aby bez błędu wyznawać katolicką prawdę dotyczącą Eucharystii.

Pan Jezus jest prawdziwie (vere) obecny pod postaciami chleba i wina. To nie jest jakaś legenda, nie jest to opinia paru pobożnych osób, nie jest to bajka, ani jakiś mit, ale fakt prawdziwy. Słowo vere właśnie to ma podkreślić, podobnie jak to ma miejsce w przypadku Zmartwychwstania. Mówimy: „Chrystus zmartwychwstał” i odpowiadamy na to: „prawdziwie (vere) zmartwychwstał”. Czynimy tak właśnie po to, aby podkreślić prawdziwość tego faktu.

Następnie Chrystus jest realnie obecny. To znaczy ze obecność naszego Pana w Eucharystii nie jest obecnością symboliczną. Hostia Przenajświętsza nie jest jakąś pamiątką pozostałą po Jezusie czy znakiem Jezusa, mającym niczym fotografia przypominać nam o Nim. Obecność naszego Pana i Zbawiciela w Eucharystii jest realna, rzeczywista, tak samo rzeczywista jak moja czy wasza obecność w aktualnie zajmowanym miejscu. Dlatego klękamy przed tabernakulum, dlatego oddajemy Hostii Przenajświętszej cześć, hołd; zachowujemy się wobec niej tak, jak wobec żywej osoby Jezusa, bo On w Eucharystii jest obecny żywy realnie.

Na końcu mówimy za Soborem Trydenckim, że nasz Boski Mistrz jest substancjalnie obecny w Eucharystii. Przymiotnik ten mówi nam o sposobie obecności naszego Pana. Nie jest On obecny ze wszystkimi przymiotami i cechami, jak to nazywa filozofia – z akcydensami, lecz według swej substancji. Inaczej mówiąc, Pan Jezus jest obecny, ale bez tych wszystkich przymiotów swej osoby, które mogłyby być poznane przez ludzkie zmysły. Dlatego nie widzimy Chrystusa, nie czujemy Go. Przyjmując Hostię widzimy biały opłatek, czujemy smak kawałka chleba. Bóg pod przypadłościami chleba i wina ukrył w Eucharystii swoją substancję, swoją naturę, istotę. Przeistoczenie polega właśnie na tym, że przy niezmienionych przypadłościach chleba i wina, zmienia się substancja chleba w substancję Ciała Pańskiego i substancja wina w substancję Krwi Pańskiej. Dlatego właśnie teologia nazywa Przeistoczenie transsubstancjacją, czyli zamianą jednej substancji w inną, przy zachowaniu przypadłości substancji pierwszej. Metafizycy, za Arystotelesem i św. Tomaszem z Akwinu, rozróżniają w bycie substancję i przypadłości. Wiedza o tym rozróżnieniu stanowi dla wiary katolickiej istotną pomoc. Teologia protestancka, a tym bardziej materialiści i sceptycy wszelkich odcieni, gwałtownie atakowała filozoficzny termin „transubstancjacja” gdy tymczasem dzięki niemu katolicy mogą umacniać swą wiarę w eucharystyczną obecność swego Zbawiciela.

To z powodu obecności Zbawiciela w Najświętszym Sakramencie, cywilizacja łacińska wznosiła piękne kościoły romańskie i gotyckie katedry, od kiedy tylko ustały rzymskie prześladowania i ustabilizowała się sytuacja polityczna w Europie. Podziwiamy te budowle dziś jako ślady wzniosłych wieków, w których wiara chrześcijańska przenikała wszystkie dziedziny życia jednostek i społeczności. To z powodu Eucharystii w kościołach i kaplicach znajdują się piękne tabernakula, szlachetne ozdoby, drogocenne kielichy, kosztowne paramenty… Na te skarby sztuki sakralnej ofiarowywali swe datki ludzie często o wiele mniej zasobni niż my. Te wszystkie rzeczy były wyrazem wiary ludu chrześcijańskiego właśnie w obecność naszego Pana w Sakramencie Ołtarza; wiary w to, że Msza św. jest odnowieniem, uobecnieniem ofiary kalwaryjskiej naszego Zbawiciela. Jakie piękne i wspaniałe jest to świadectwo!

Warto o tym pamiętać zwiedzając piękne zabytkowe kościoły. Nie wolno nam traktować ich jak muzeów, galerii czy magazynów, gdzie przechowuje się dzieła sztuki. Te świątynie zostały wybudowane dla Boga, by On mógł w nich zstępować z nieba podczas każdej Mszy św. i aby mógł przebywać w nich pod postaciami chleba i wina w Eucharystii. Stąd też powinna wynikać nasza troska, aby nasze kaplice były pomimo ich skromności, coraz piękniejsze, coraz wspanialsze. To są domy Boże! W nich mieszka Bóg pod postacią chleba! W ich centrum stoi ołtarz, na którym sprawowana jest Msza św. będąca odnowieniem, uobecnieniem ofiary naszego Pana Jezusa Chrystusa. To są święte miejsca, najświętsze na ziemi!

Nasz Zbawiciel jest więc obecny w Najświętszym Sakramencie i przybywa w nim między nami. Nie zechciał przebywać pod postacią jakiegoś drogocennego kamienia czy złota, lecz skrył się pod postacią zwyczajnego chleba. Dlaczego? Czyż nie byłoby bardziej odpowiednie dla Pana Wszechrzeczy przebywanie w jakimś szlachetnym kamieniu? Człowiek pewnie zawsze odpowie na to pytanie twierdząco, ale Bóg zechciał inaczej. Pan ustanowił Najświętszy Sakrament angażując swoją wszechmoc, ale także tak skromną, tak prostą, tak codzienną, powszechnie dostępną materię jaką jest chleb i wino. A wszystko po to, by ułatwić nam zjednoczenie ze sobą. Mówi do nas: „Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim”. Trwanie w Nim, zjednoczenie z Nim jest celem przyjęcia Komunii świętej. Słowo „Komunia” pochodzi od łacińskiego communio – „jedność”. Powtórzę, aby umożliwić wszystkim łatwe, proste zjednoczenie ze sobą, Bóg wybrał postać chleba i wina. W ten sposób spełnienie woli Chrystusa: „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście” stało się bardzo łatwe.

Aby jednak dobroć naszego Pana nie była zachętą do niegodnego przyjmowania Ciała Pańskiego, pamiętajmy o słowach św. Pawła: „Dlatego też kto spożywa chleb lub pije kielich Pański niegodnie, winny będzie Ciała i Krwi Pańskiej. Niech przeto człowiek baczy na siebie samego, spożywając ten chleb i pijąc z tego kielicha. Kto bowiem spożywa i pije nie zważając na Ciało [Pańskie], wyrok sobie spożywa i pije”. Dlatego klękając przy balaskach, starajmy się o czystość duszy i serca.

Niegodna Komunia św. to nic innego, jak przyjęcie Ciała Chrystusa tylko materialnie, tylko do ust, podczas gdy dusza człowieka trwa pogrążona w grzechu raniącym i obrażającym Chrystusa. Nie wolno łączyć się w Komunii św. z Bogiem jeśli wcześniej zerwało się z Nim jedność przez trwający, nierozgrzeszony grzech. Komunia tylko wtedy jest owocna, kiedy przyjmujemy ją w stanie łaski uświęcającej, to znaczy wolni od grzechów śmiertelnych. Częste i godne przyjmowanie Komunii św. pomaga nam zachowywać jedność z naszym Panem i ją pogłębiać. Dlatego powinniśmy do Stołu Pańskiego przystępować możliwie często, jeśli tylko pozwala nam na to stan naszej duszy. A jeżeli stan naszej duszy nam na to nie pozwala, to jak najszybciej należy skorzystać ze spowiedzi, uzyskać rozgrzeszenie, aby móc pożywać ten Chleb, który z nieba zstąpił i który jest nieba zadatkiem.

Z błogosławieństwem kapłańskim,
ks. Krzysztof Gołębiewski

* * *

AKTUALNOŚCI

* Co miesięczne terminy

– Kolejne nauki stanowe w naszym gdyńskim kościele odbędą się w trzeci czwartek miesiąca (15 VI) dla niewiast i w czwarty czwartek miesiąca (22 VI) dla mężczyzn. Nauki będą głoszone po wieczornych Mszach św. w sali wykładowej.

– Spotkanie Krucjaty Eucharystycznej dzieci zaplanowane jest na sobotę 17 czerwca. Spotkanie rozpoczyna się Mszą świętą o godzinie 09.00.

– Konferencja duchowa w miejsce katechezy dla dorosłych, będzie wygłoszona 25 czerwca w niedzielę.

* Święcenia diakonatu i prezbiteratu w Zaitzkofen

W tym roku w bawarskim seminarium Bractwa święcenia na dwa wyższe stopnie kapłaństwa udzielane będą 24 czerwca. Wśród kandydatów jest nasz rodak, do święceń kapłańskich przygotowuje się ks. diakon Michał Frej. Zarówno jego jak i pozostałych kandydatów polecam Waszej modlitwie: „Panie daj nam wielu świętych kapłanów!”

* * *

Czytanie z brewiarza rzymskiego, na dzień 8 czerwca (Boże Ciało). Homilia świętego Augustyna, Biskupa

„Jak ludzie przez pokarm i napój osiągają to, iż nie łakną ani pragną, tak też prawdziwie udziela tego tylko ten pokarm i napój, który pożywających czyni nieśmiertelnymi i nieskazitelnymi. Tak powstaje owa wspólnota świętych, gdzie będzie pokój i jedność pełna i doskonała. Dlatego więc, jak to już przed nami pojmowali ludzie Boży, Pan nasz Jezus Chrystus Ciało swoje i Krew swoją w tych rzeczach ukazał, które z wielu do czegoś jednego się sprowadzają. Chleb bowiem powstaje z wielu ziaren, wino zaś z wielu gron winnych w jedno spływa. Wreszcie już wyjaśnia, jak się stanie to, co mówi; co to znaczy „pożywać Jego Ciało i pić Jego Krew”.

Kto pożywa moje Ciało i pije moją Krew, we Mnie mieszka, a Ja w nim. Przeto spożywanie pokarmu i picie napoju oznacza pozostawać w Chrystusie i Tego, który pozostaje, mieć w sobie. Toteż kto nie pozostaje w Chrystusie i w którym Chrystus nie pozostaje, niewątpliwie nie pożywa duchowo Ciała Jego i nie pije Krwi Jego chociaż cieleśnie i widzialnie dotyka zębami Sakramentu Ciała i Krwi Chrystusa, lecz raczej tak doniosły Sakrament na potępienie sobie spożywa i pije bo odważa się, będąc nieczystym, przystąpić do Sakramentów Chrystusa, które niegodnie przyjmuje, jeśli nie jest czysty. O takich powiedziano: Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.

Jako Mię – mówi – posłał żyjący Ojciec – i Ja żyję dla Ojca, a kto pożywa Mnie, i on żyć będzie dla Mnie. Jakby chciał przez to powiedzieć: „To, abym żył dla Ojca, znaczy, abym jako do większego zwrócił życie moje po wyniszczeniu, na które On Mnie posłał; to zaś, aby kto żył dla Mnie, sprawia udział ze Mną, bo Mnie spożywa. Ja więc żyję upokorzony dla Ojca, wierny zaś żyje dla Mnie w swoim wyniesieniu”. Jeśli jednak w tym znaczeniu powiedziano: Żyję dla Ojca, ponieważ Syn jest z Ojca, a nie Ojciec z Syna, to równość Ojca i Syna nie została naruszona. Mówiąc jednak: A kto pożywa Mnie i on żyć będzie dla Mnie, nie zaznaczył swej równości z nami, ale wskazał łaskę, jakiej udziela, będąc Pośrednikiem.”

* * *

KRYZYS W KOŚCIELE OKIEM WYTRAWNEGO TEOLOGA

(ciąg dalszy rozważań na temat kryzysu w Kościele

według ks. Mateusza Gaudrona FSSPX)

Jakie są następstwa Komunii św. na rękę?

Przynajmniej częściowym następstwem Komunii św. na rękę i na stojąco jest utrata przez wielu wiernych wiary w rzeczywistą obecność Chrystusa w sakramencie Eucharystii. Kto poważnie wierzy, że w Komunii św. otrzymuje Boga-Człowieka, ten nie może doń przystępować bez oznak szacunku. Komunia św. na rękę doprowadziła wpierw do oziębłości i obojętności, a w końcu do utraty wiary w ogóle.

Oczywiście, także inne czynniki odgrywają tutaj swą rolę, przede wszystkim zła katechizacja i złe kazania, gdzie często dzisiaj ogranicza się obecność Chrystusa do obecności symbolicznej i zaprzecza się prawdziwemu przeistoczeniu chleba w Ciało Chrystusa. Komunia św. na rękę przygotowała jednak wiernych do przyjęcia tych błędnych nauk, gdyż jeżeli Hostia jest tylko symbolem Chrystusa, to nie dziwi, że Komunię św. przyjmuje się bez szczególnych oznak szacunku.

* * *

KALENDARZ LITURGICZNY

Na czerwiec A.D. 2023

1 czw.	Czwartek w Oktawie Zesłania Ducha Św., 1 kl., Pierwszy czwartek miesiąca ku czci Pana naszego Jezusa Chrystusa, Najwyższego Kapłana, modlitwa za kapłanów i o powołania kapłańskie
2 pt.	Piątek Suchych Dni po Zesłaniu Ducha Św., 1 kl., Pierwszy piątek miesiąca ku czci Najśw. Serca Jezusa
3 sob.	Sobota Suchych Dni po Zesłaniu Ducha Św., 1 kl., Pierwsza sobota miesiąca ku czci Niepokalanego Serca N.M.P.
4 niedz.	Uroczystość Trójcy Przenajświętszej, 1 kl.
5 pn.	Św. Bonifacego, Biskupa i Męczennika, 3 kl.
6 wt.	Św. Norberta, Biskupa i Wyznawcy, 3 kl.
7 śr.	dzień ferialny, 4 kl.
8 czw.	Uroczystość Najświętszego Ciała Chrystusa (Boże Ciało), 1 kl.
9 pt.	dzień ferialny, 4 kl., wsp. śś. Pryma i Felicjana, Męczenników
10 sob.	P.P. Bł. Bogumiła, Biskupa i Wyznawcy, 3 kl., wsp. św. Małgorzaty, Wdowy
11 niedz.	2. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego, 2 kl.
12 pn.	Św. Jana z Facundo, Wyznawcy, 3 kl., wsp. śś. Bazylidesa, Cyryna, Nabora i Nazariusza, Męczenników
13 wt.	Św. Antoniego z Padwy, Wyznawcy i Doktora Kościoła, 3 kl.
14 śr.	Św. Bazylego Wielkiego, Biskupa, Wyznawcy i Doktora Kościoła, 3 kl.
15 czw.	P.P. Bł. Jolanty, Wdowy, 3 kl., wsp. śś. Wita, Modesta i Krescencji, Męczenników
16 pt.	Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa, 1 kl.
17 sob.	Św. Grzegorza Barbarigo, Biskupa i Wyznawcy, 3 kl.
18 niedz.	3. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego, 2 kl.
19 pn.	Św. Juliany Falconieri, Dziewicy, 3 kl., wsp. śś. Gerwazego i Protazego, Męczenników
20 wt.	dzień ferialny, 4 kl., wsp. św. Sylweriusza, Papieża i Męczennika
21 śr.	Św. Alojzego Gonzagi, Wyznawcy, 3 kl.
22 czw.	Św. Paulina, Biskupa i Wyznawcy, 3 kl.
23 pt.	Wigilia Narodzenia św. Jana Chrzciciela, 2 kl.
24 sob.	Narodzenie św. Jana Chrzciciela, 1 kl.
25 niedz.	4. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego, 2 kl.
26 pn.	Śś. Jana i Pawła, Męczenników, 3 kl.
27 wt.	dzień ferialny, 4 kl. (P.P. W diec. pelplińskiej: Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy, Głównej Patronki diecezji, 1 kl.)
28 śr.	Wigilia śś. Apostołów Piotra i Pawła, 2 kl.
29 czw.	Śś. Piotra i Pawła, Apostołów, 1 kl.
30 pt.	Wspomnienie św. Pawła, Apostoła, 3 kl., wsp. św. Piotra, Apostoła

Porządek Mszy św. w naszym kościele przeoratowym na kolejne tygodnie podawany będzie w kruchcie kościoła oraz można go będzie znaleźć w internecie:

na stronie gdyńskiego przeoratu: https://gdynia.fsspx.pl

facebooku: https://www.facebook.com/FSSPXGdynia