pobierz wersję .pdf

BIULETYN INFORMACYJNY

BRACTWO KAPŁAŃSKIE ŚW. PIUSA X
w Gdyni
Porządek nabożeństw
Luty
A.D. 2022

Nasza wiara, gwiazdą betlejemską dla nas

Drodzy Wierni, miesiąc luty rozpoczyna się świętem MB Gromnicznej. Tytuł ten czy nazwa pochodzi od ceremonii poświecenia świec, zwanych gromnicami, dokonywanej przed Mszą świętą. Cała liturgia, teksty mszalne i brewiarzowe ukazują nam symbol światła. W Ewangelii, zawierającej słowa starca Symeona o Zbawicielu jako tym wytęsknionym światłem na oświecenie pogan, symbol światła jest bezpośrednio odniesiony do Chrystusa. Z jak wielką radością i wytęsknieniem tak długo czekający na pociechę starzec Symeon wziął Dzieciątko Jezus w swe ramiona i zawołał: „Teraz, o Panie, według Twego słowa, uwalniasz sługę Twego w pokoju, bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś zgotował dla wszystkich narodów: Światło na objawienie dla pogan i chwałę ludu Twego, Izraela”.

Świat tęsknił za Zbawicielem, jak człowiek tęskni wśród ciemnej nocy za światłem dnia. Na początku Mszy, w modlitwach u stopnia ołtarza, modli się Kościół słowami psalmu: „Wyślij światłość twoją i prawdę twoją: one mnie prowadziły i wyprowadziły na górę świętą twoją do przybytków twoich”. W dniu dzisiejszym palą się trzymane w dłoniach świece… Ich światło przypomina nam Zbawiciela.

Sam Chrystus Pan powiedział o sobie: „ja jestem światłością świata, kto za mną idzie, nie chodzi ciemności, ale będzie miał światłość żywota”. A Jan w swym prologu, napisał, że Syn Boży jest „światłem oświecającym każdego człowieka na ten świat przychodzącego”. Zastanówmy się więc, dlaczego ten symbol tak często odnosimy do Chrystusa?

Czym jest światło? Co to znaczy „świecący”? Jakie światło ma właściwości? Kiedy spojrzymy na płonącą świecę, to zauważymy między innymi, że ona pochłania materię i sama się spala, daje światło i umożliwia orientację w oświetlonej przestrzeni, następnie daje ciepło, a zaś płomyk świecy zawsze pnie się w górę. Zastanówmy się nad symbolicznym znaczeniem tych zjawisk.

Świeca, aby mogła się palić, musi pochłaniać materię, z której się składa, czyli wosk, olej. Podobnie Chrystus, przyszedł na świat, aby złożyć samego siebie w ofierze; aby światło Jego łaski mogło zaświecić w naszych duszach. Dlatego św. Paweł napisał o Panu: „wyniszczył samego siebie, stawszy się posłusznym do śmierci, a śmierci na krzyżu”. Jednak, aby ofiara Pana stała się dla nas owocna, musimy zniszczyć w sobie wszystkie nieuporządkowane poruszenia i grzeszne skłonności; musimy obumrzeć dla zła. Dusza żyjąca w strumieniu zbawczego światła, którym emanuje Chrystus, powinna usunąć z siebie wszystko, co może światło Chrystusa w niej zagasić. Gdzie światło Chrystusa, tam nie ma miejsca na cień zarozumiałości, zazdrości, chciwości…

Zanikająca w ogniu materia świecy daje światło, rozprasza ciemności. Chociaż żyjemy w czasach elektrycznego oświetlenia, to często używamy świec, szczególnie przy uroczystych okazjach. Podobnie czyni Kościół na przykład w czasie Adwentu podczas Mszy roratnich, czy też w okresie wielkanocnym, zapalając paschał. Świeca bowiem daje światło tak jak Chrystus karmi prawdą, wskazuje drogę i daje życie. Jest, jak już wspomniano, pięknym symbolem samego Chrystusa rozpraszającego fałsz, nawracającego swych uczniów i podtrzymującego w duszach stan łaski. Jak człowiek pogrążony w mroku, tęskni do światła, bez którego skazany jest na tułanie się bez celu, tak i my powinniśmy pragnąć Bożego światła, którym jest Chrystus, by nie ulec kłamstwom, nie tułać się po bezdrożach i w końcu w żywym jeszcze ciele nie nosić martwej, bo pozbawionej łaski, duszy.

Kolejną cechą palącej się świecy jest to, że ogrzewa. Promienie słońca są głównym źródłem ciepła na ziemi. Dlatego tam, gdzie nie docierają, zalega nie tylko mrok, ale i chłód. Jest cechą światła, że ogrzewa. Podobnie jest z Chrystusem, którego symbolizuje światło świecy. Tam, gdzie jest Chrystus czczony, gdzie jaśnieje Jego nauka, gdzie ludzie realizują Jego wolę, tam wszędzie jest duchowe ciepło. Im bardziej zbliżamy się do Chrystusa, tym bardziej to ciepło staje się naszym udziałem. Dlatego często powinniśmy zbliżać się do Chrystusa przez modlitwę, przez sakramenty święte, przez studium katechizmu… Przede wszystkim z Bogiem łączą nas trzy cnoty teologalne: wiara w Bożą prawdę, nadzieja na spełnienie się Bożych obietnic oraz miłość ku Bogu, który sam jest miłością.

Światło rozprasza swe promienie we wszystkich możliwych kierunkach, ale płomyk zawsze kieruje się ku górze. Nigdy jeszcze nie widziano, by płomień zwracał się ku dołowi, czy na boki. On zawsze unosi się ku górze. Podobnie Pan Jezus, oświeca wszystkich i wszystko, ale sam kieruje nas tylko w jednym kierunku, mianowicie ku swemu niebieskiemu Ojcu i ku Królestwu Bożemu. Święty Paweł napisał pięknie, że powinniśmy zmierzać tam gdzie jest Chrystus: „szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus zasiadając po prawicy Boga. Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi. Umarliście bowiem i wasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu”. Trwać w jedności z Chrystusem należy zawsze, ale są pewne szczególne momenty, w których powinniśmy zwracać się ku Zbawicielowi. Chodzi tu o chwile pokus, o czas trudności i przeciwności, a szczególnie o godzinę śmierci.

Tak więc przypominajmy sobie często o Chrystusie, szczególnie gdy widzimy Jego symbol, czyli świecącą się świecę, która wyniszcza się dla nas, oświeca i ogrzewa nas oraz wskazuje nam to, co jest w górze, nasz cel – niebo.

Jednak świeca potrzebuje lichtarza, który sprawia, że jej światło jest lepiej widoczne i spełnia lepiej swą rolę. Takim symbolicznym lichtarzem światła Chrystusa jest oczywiście Maryja. Lichtarz nie jest absolutnie konieczny, aby świeca dawała światło i ciepło, ale jest niezwykle w tym pomocny. Podobnie jest z Maryją, która nie jest absolutnie, bezwzględnie konieczna. Bóg mógłby i bez Niej dokonać dzieła Odkupienia. A jednak postanowił tego bez Maryi nie czynić. Chrystus chciał być Jej Synem, a swe światło chciał umieścić na Jej lichtarzu. I tak się stało. Prawdziwe światło oświecające każdego człowieka, świeci przez Maryję i dzięki Niej. W dzisiejszej Ewangelii napisano o tym pośrednio, bowiem to właśnie Maryja przyniosła Symeonowi Chrystusa; to Ona ofiarowała swego boskiego Syna w świątyni, co stanowiło przygotowanie do ofiarowania na górze Kalwarii. Tak czytamy w Ewangelii: „Onego czasu, gdy się wypełniły dni oczyszczenia Maryi według prawa mojżeszowego, przynieśli Jezusa do Jeruzalem, aby stawić Go przed Panem, jako napisano jest w prawie Pańskim: każdy chłopiec pierworodny będzie poświęcony Panu”.

Jeśli więc chcemy otrzymać Chrystusowe światło, to musi udać się do Mari i prosić Ją, aby pomagała nam wysłużone przez Chrystusa łaski przyjąć do naszych dusz.

Z błogosławieństwem kapłańskim,
ks. Krzysztof Gołębiewski

* * *

AKTUALNOŚCI

* Kaplica w Tczewie i uroczyste jej poświecenie

Od niedzieli 16 stycznia funkcjonuje w Tczewie nowa kaplica. Niedzielna Msza św. jest w niej sprawowana o godz. 17.00. Przed Mszą można się wyspowiadać, a po wysłuchać katechezy dla dorosłych.

Kaplica znajduje się na ulicy Chopina 35 w centrum miasta.

Pomieszczenie używane przed 16 stycznia w charakterze kaplicy, zostało poświęcone jako oratorium prywatne.

W sobotę 5 lutego będzie miało miejsce uroczyste poświecenie tczewskiej kaplicy, dokona go J.E. Ks. Bp Bernard Fellay. Początek ceremonii poświęcenia kaplicy rozpocznie się o godz. 17.00 a następnie Jego Ekscelencja będzie celebrował Msze świętą.

* Spotkanie przed bierzmowaniem

W ramach przygotowania do przyjęcia sakramentu bierzmowania, wzywamy wszystkich kandydatów w sobotę, 5 lutego na specjalne spotkanie w gdyńskim przeoracie. Spotkanie to jest obowiązkowe! Tego dnia przypada pierwsza sobota miesiąca, więc Msza św. będzie sprawowana, zgodnie z planem, o godz. 10.30. Spotkanie rozpocznie się o 12.00 w sali wykładowej. Najpierw kandydaci do bierzmowania wysłuchają tematycznego wykładu, a następnie wezmą udział w próbie ceremonii liturgicznej.

* Sakrament bierzmowania w Gdyni

W niedzielę 6 lutego J.E. Ks. Bp Bernard Fellay udzieli sakramentu bierzmowania w kościele gdyńskiego przeoratu. Uroczystość udzielenia sakramentu bierzmowania rozpocznie się o godz. 10.30, po bierzmowaniu Jego Ekscelencja odprawi Mszę świętą.

* Spotkanie KE

W sobotę, 19 lutego odbędzie się kolejne spotkanie Krucjaty Eucharystycznej dzieci.

* Konferencja duchowa

W niedzielę, 20 lutego zamiast katechezy dla dorosłych, będzie wygłoszona comiesięczna konferencja duchowa.

* * *

KRYZYS W KOŚCIELE OKIEM WYTRAWNEGO TEOLOGA

(ciąg dalszy rozważań na temat kryzysu w Kościele

według ks. Mateusza Gaudrona FSSPX)

Co należy sądzić o spotkaniu religii w Asyżu?

Spotkanie religii w Asyżu 27 października 1986 r. było jedynym w swym rodzaju skandalem, zgorszeniem dla dusz i złamaniem pierwszego przykazania Bożego: „Jam Pan, Bóg twój: Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną”. Nigdy przedtem Kościół nie został tak upokorzony jak wówczas, kiedy papież postawił się na jednym poziomie z przywódcami wszystkich sekt i religii. Stworzono przez to wrażenie, że Kościół katolicki jest tylko jedną wśród wielu wspólnot religijnych, które muszą pracować nad ustanowieniem pokoju na ziemi. Jak gdyby mógł istnieć inny pokój niż pokój w nawróceniu ludzi do Chrystusa i Jego Kościoła! „Nie ciągnijcie jarzma z niewierzącymi (…) Co za towarzystwo światłości z ciemnością? A co za umowa Chrystusa z Belialem? Albo co za udział wierzącego z niewierzącym?” (2 Kor 6, 14n).

Przy przywitaniu w prezbiterium bazyliki NMP, papież siedział z innymi przywódcami religijnymi na identycznych krzesłach. Unikano wszystkiego, co mogłoby wywołać wrażenie szczególnej pozycji papieża. Wszyscy mieli wydawać się równouprawnieni. Wbrew misyjnemu poleceniu Chrystusa, papież nie wezwał przedstawicieli innych religii do nawrócenia się do Chrystusa, ale do modlitwy do ich fałszywych bożków. Już przed spotkaniem papież powiedział, że jest ważne, aby pozostali oni wierni swym błędnym religiom: „Ta wspólna radykalna wierność poszczególnym tradycjom religijnym jest dzisiaj bardziej niż kiedykolwiek potrzebna dla pokoju. Każdy z obecnych w Asyżu przedstawi Bogu swą modlitwę według własnej tradycji religijnej”.

Poszczególnym religiom oddano do użytku świątynie katolickie. Jeśli się pomyśli, że każda światynia katolicka jest świętym miejscem poświęconym tylko i wyłącznie kultowi Trójcy Przenajświętszej, to wobec widowiska w Asyżu można pomyśleć o przepowiedzianej przez Chrystusa „ohydzie spustoszenia zalegającej miejsce święte” (por. Mt 24, 15).

Odprawiwszy ceremonie o pokój, wszystkie delegacje udały się w milczeniu, w pewnego rodzaju pielgrzymce, do bazyliki św. Franciszka, gdzie każda wspólnota przedstawiła własną modlitwę o pokój. W przemówieniu końcowym papież tak zinterpretował tę pielgrzymkę:

„Krocząc w milczeniu rozmyślaliśmy o drodze, którą idzie nasza ludzka rodzina: albo we wrogości, jeśli nie przyjmujemy się wzajemnie w miłości, albo we wspólnej wędrówce ku naszemu wzniosłemu celowi, jeśli uświadamiamy sobie, że inni są naszymi braćmi i siostrami. (…) Obyśmy spostrzegli w tym antycypację tego, czego urzeczywistnienia Bóg oczekuje od duchowego rozwoju ludzkości: braterskiej wędrówki, w której wzajemnie sobie towarzyszymy na drodze do transcendentnego celu, jaki On nam wyznaczył”. Nie można już wyraźniej stwierdzić, że misja Kościoła dobiegła końca! Ludzie nie powinni się już nawracać do Kościoła, ale razem ze swymi religiami spokojnie kroczyć swą drogą.

* * *

KALENDARZ LITURGICZNY

Na luty A.D. 2022

1 wt.	Św. Ignacego (z Antiochii), Biskupa i Męczennika, 3 kl.
2 śr.	Oczyszczenie Najświętszej Maryi Panny (Matki Bożej Gromnicznej), 2 kl.
3 czw.	dzień ferialny, 4 kl., wsp. św. Błażeja, Biskupa i Męczennika, Pierwszy czwartek miesiąca ku czci Pana naszego Jezusa Chrystusa, Najwyższego Kapłana, modlitwa za kapłanów i o powołania kapłańskie
4 pt.	Św. Andrzeja Corsini, Biskupa i Wyznawcy, 3 kl., Pierwszy piątek miesiąca ku czci Najśw. Serca Jezusa
5 sob.	Św. Agaty, Dziewicy i Męczennicy, 3 kl., Pierwsza sobota miesiąca ku czci Niepokalanego Serca N.M.P.
6 niedz.	5. Niedziela po Objawieniu Pańskim, 2 kl.
7 pn.	Św. Romualda, Opata, 3 kl.,
8 wt.	Św. Jana z Maty, Wyznawcy, 3 kl.
9 śr.	Św. Cyryla Aleksandryjskiego, Biskupa, Wyznawcy i Doktora Kościoła, 3 kl., wsp. św. Apolonii, Dziewicy i Męczennicy
10 czw.	Św. Scholastyki, Dziewicy, 3 kl.
11 pt.	Objawienie się Najświętszej Maryi Panny w Lourdes, 3 kl.
12 sob.	Śś. Siedmiu Założycieli Zakonu Serwitów N.M.P., Wyznawców, 3 kl.
13 niedz.	Niedziela Siedemdziesiątnicy, 2 kl.
14 pn.	dzień ferialny, 4 kl., wsp. św. Walentego, Kapłana i Męczennika
15 wt.	dzień ferialny, 4 kl., wsp. śś. Faustyna i Jowity, Męczenników
16 śr.	dzień ferialny, 4 kl.
17 czw.	dzień ferialny, 4 kl.
18 pt.	dzień ferialny, 4 kl., wsp. św. Symeona, Biskupa i Męczennika
19 sob.	Wspomnienie Najświętszej Maryi Panny w sobotę, 4 kl.
20 niedz.	Niedziela Sześćdziesiątnicy, 2 kl.
21 pn.	dzień ferialny, 4 kl.
22 wt.	Katedry św. Piotra, Apostoła, 2 kl.
23 śr.	św. Piotra Damiana, Biskupa, Wyznawcy i Doktora Kościoła, 3 kl.
24 czw.	św. Macieja, Apostoła, 2 kl.
25 pt.	dzień ferialny, 4 kl.
26 sob.	Wspomnienie Najświętszej Maryi Panny w sobotę, 4 kl.
27 niedz.	Niedziela Pięćdziesiątnicy, 2 kl.
28 pn.	dzień ferialny, 4 kl.

Porządek Mszy św. w naszym kościele przeoratowym na kolejne tygodnie podawany będzie w kruchcie kościoła oraz można go będzie znaleźć w internecie:

na stronie gdyńskiego przeoratu: https://gdynia.fsspx.pl

facebooku: https://www.facebook.com/FSSPXGdynia