Biuletyn – wrzesień A.D. 2021

pobierz wersję .pdf

BIULETYN INFORMACYJNY

BRACTWO KAPŁAŃSKIE ŚW. PIUSA X
w Gdyni
Porządek nabożeństw
wrzesień
A.D. 2021

Święty Piusie X – módl się za nami

Drodzy Wierni! W miesiącu wrześniu obchodzimy święto św. Piusa X, wielkiego papieża z początku XX wieku, który jest patronem naszego Bractwa Kapłańskiego. Życie tego Świętego jest nam dość dobrze znane, tym bardziej więc powinno być wielkim przykładem i wspaniałym wzorem dla każdego z nas. Przypomnijmy najważniejsze wydarzenia dotyczące św. Piusa X.

Giuseppe (Józef) Sarto urodził się 2 czerwca 1835 r. w rodzinie wiejskiego listonosza, w Riese koło Wenecji. Uczęszczając do szkoły podstawowej w Riese, uczył się równocześnie języka łacińskiego u kapelana tej wioski. W 1846 r. został przyjęty do gimnazjum w CastelfrancoVeneto. Dzięki pomocy finansowej ze strony kard. Jakuba Monico, Józef podjął studia w seminarium duchownym w Padwie. Przebywał tam osiem lat (1850-1858). W tym czasie zmarł jego ojciec (1852). Pojawiła się obawa, że Józef będzie musiał przerwać studia, aby pomagać swej owdowiałej matce. Matka jednak zdecydowała się zarabiać na życie krawiectwem, aby syn nie musiał przerywać swych studiów. Święcenia kapłańskie Józef otrzymał 18 września 1858 roku.

Pierwszą placówką duszpasterską młodego kapłana była kapelania w Tombolo. Wyróżniał się tam jako doskonały kaznodzieja. Dlatego zapraszano go chętnie jako kaznodzieję w różne miejsca i przy różnych okazjach. Budował wiernych swą pobożnością i gorliwością kapłańską. Po dziewięciu latach biskup mianował go proboszczem w Salvano. Tam zajął się szczególnie katechizacją dzieci, nauką śpiewu liturgicznego i pomocą biednym.

Po ośmiu latach został zwolniony z parafii i mianowany kanonikiem w Treviso. Niebawem biskup mianował ks. Józefa Sarto swoim kanclerzem (1875). Po śmierci biskupa został wybrany na wikariusza kapitulnego diecezji (1882).

W 1884 r. papież Leon XIII mianował ks. Sarto biskupem Mantui i sam udzielił mu sakry biskupiej. Nowy biskup baczną uwagę zwrócił na seminarium duchowne, by mogli z niego wychodzić odpowiednio przygotowani do swej misji kapłani. Osobiście odbył wizytacje wszystkich kościołów i parafii swej diecezji. W ten sposób poznał bezpośrednio ich potrzeby materialne i duchowne.

W 1892 r. zmarł patriarcha Wenecji, kard. Dominik Agostini. Leon XIII wyznaczył na jego miejsce biskupa Józefa Sarto. Nieco później nowy patriarcha Wenecji otrzymał nominację na kardynała Kościoła. Całe swoje doświadczenie i gorliwość oddał do usług objętej przez siebie archidiecezji. Rozwinął więc katechizację, by ją ożywić i podnieść jej poziom we wszystkich parafiach oraz rektoratach swojej archidiecezji.

W 1903 r. zmarł wielki papież Leon XIII. Sześćdziesięciu dwóch kardynałów, po siódmym głosowaniu, w dniu 4 sierpnia wybrało na jego następcę kard. Józefa Sarto. Ten przyjął wybór zalany łzami powodowanymi świadomością swej niegodności i swych ograniczonych sił. Uroczysta koronacja odbyła się 9 sierpnia. Nowy papież przyjął imię Piusa X. W dwa miesiące później (4 października 1903 r.) wydał swą pierwszą encyklikę Ad diemillum, w której wyłożył program swojego pontyfikatu: „odnowić wszystko w Chrystusie” czyli Restaurareomnia in Christo.

Z całą energią zwalczał doktrynalne błędy współczesnych sobie czasów. Największym niebezpieczeństwem był modernizm – prąd intelektualny, który obalał niemal wszystkie dogmaty. W encyklice Pascendidominicigregis z 8 września 1907 r. modernizm został uroczyście potępiony. Kapłani zostali zobowiązani do składania przysięgi antymodernistycznej.

Dnia 21 sierpnia 1914 r. o godzinie 1 w nocy papież Pius X przeniósł się do wieczności. 3 czerwca 1951 r. Pius XII dokonał uroczystej beatyfikacji sługi Bożego, a w trzy lata później, 29 maja 1954 r., ten sam papież dokonał jego uroczystej kanonizacji.

Ten krótki rys biograficzny, ukazuje nam, jak nasz św. Patron, na każdym etapie swojego życia, wzrastał w cnotach i wierze. Dewiza życia i pontyfikatu Piusa X jest dobrze nam znana: „Wszystko odnowić w Chrystusie”. Towarzyszyła Giuseppe Sarto, gdy zasiadał na stolicy Piotrowej, ale także była myślą przewodnią całego jego wcześniejszego życia. Już od pierwszych lat posługi kapłańskiej, na każdym etapie swojej służby, swojej posługi w Kościele Chrystusowym, na każdym miejscu w którym Opatrzność Boże go ustawiała, wszędzie próbował on, odnowić wszystko w Chrystusie.

Może wydawać się dziwne nam, ludziom żyjącym w czasie ogromnego kryzysu w Kościele, że już na przełomie wieków XIX i XX nasz Święty pragnął wszystko „odnowić”. Często uważamy, że to właśnie nasze czasy są czasami trudnymi, a wszystko wcześniejsze było niemal doskonałe, gdy chodzi o życie religijne czy społeczne. Rzekomo tylko my mamy problemy, tylko my zmagamy się z przeciwnościami, tylko my ponosimy ofiary, aby Bogu dochować wierności. Myślimy tak, jakby wcześniejsze pokolenia katolików wszystko miały podane na tacy.

Kryzys w Kościele naszych czasów jest istotnie wyjątkowo głęboki, wymaga od katolików wysiłków i trudów, które są dla nas wielkim wyzwaniem. Nie oznacza to jednak, że wcześniej ludzie dostępowali zbawienia swych dusz bez wysiłku, bez walki. Było na pewno łatwiej (na przykład zachować ortodoksję doktryny, utrzymać w seminariach należyty poziom formacji, wychowywać po katolicku dzieci czy zachować jedność małżeństw), ale to nie znaczy, że ludzie wyznawali wiarę i wzrastali w cnotach bez wysiłku, bez osobistej ciężkiej pracy. Często myślimy, że tak było; że to dopiero nasza sytuacja jest najtrudniejsza. Być może chcemy w ten sposób usprawiedliwić samych siebie z tego, że nasze zaangażowanie nie zatrzymuje kryzysu Kościoła i rodziny w stopniu pożądanym. Chcemy niejako winę za brak naszej skuteczności w tej dziedzinie zdjąć z siebie i scedować na obecne czasy.

Tymczasem dewiza św. Piusa X. i szczególnie jego życie są dla nas, a przynajmniej być powinny, otrzeźwieniem, pewnego rodzaju pobudką. Należy bardziej skupić się na tym, co zależy od nas, a mniej ubolewać na tym, co od nas nie zależy. Z całą pewnością nie mamy wpływu na to, co jeszcze zrujnują w Kościele na poziomie powszechnym moderniści, ale możemy i powinniśmy bronić naszych rodzin przed tym, co niesie im duchową i materialną ruinę. Powinniśmy nasze rodziny zamienić w twierdze niedostępne dla deprawacji, a wewnątrz bogate w miłość wzajemną, przebaczenie, pokój… O to samo warto starać się, według swoich możliwości, w naszym życiu zawodowym, społecznym i narodowym. Na tych płaszczyznach powinniśmy współpracować z Chrystusem Panem, tak, by je według Chrystusowego wzorca odnowić. Tak robił św. Pius X. jako chłopiec, kleryk, kapłan, biskup, patriarcha Wenecji czy wreszcie Głowa chrześcijaństwa.

Czasy, w których żył i działał nasz Święty, nie były czasami spokojnymi. Silne napięcia społeczne, walka liberałów z Kościołem, wrogość nowych idei i prądów myślowych z religią katolicką – to wszystko odwodziło katolików od praktykowania swej wiary. Działalność tajnych masońskich organizacji zyskiwała ogromny wpływ na społeczeństwa i instytucje państwowe.

Sytuacja więc była trudna, ale św. Pius X nie obwiniał za taki stan rzeczy w pierwszym rzędzie czynników zewnętrznych. Nie te czynniki uważał on za największe zagrożenie! Mówił natomiast, że największym zagrożeniem dla zbawienia dusz jest nieznajomość podstawowych prawd wiary. Zło mogło się tak szybko rozpowszechniać nie z powodu swojej atrakcyjności, tylko z powodu oziębłości ludzi dobrych. Ta opinia Ojca św. Piusa X ma zastosowanie także w naszych czasach. Przyczyną szybkiego rozpowszechniania się deprawacji, postępującej w życiu społecznym dechrystianizacji, narastającej lawiny rozwodów nie jest przede wszystkim jakaś nadzwyczajna aktywność ich zwolenników, lecz brak zaangażowania katolików!

Stąd płynie konieczność pogłębiania swojej wiedzy religijnej. Nikt jednak nie powinien nigdy uznać, że to co osiągnął już mu wystarczy. Bogactwo prawdy objawionej jest niewyczerpalne, dlatego należy pogłębiać swoją wiedzę religijna wciąż, zgodnie ze swoim stanem i swoimi możliwościami. Nie można zwalczyć błędu, gdy nie zna się prawdy. Nie można innych zachęcić do tego, by żyli swą wiarą, jeśli się samemu tą wiarą konsekwentnie nie żyje. Niedzielny katolik, nawet niedzielny katolik Tradycji, niewiele pomoże Kościołowi i swojej rodzinie. Aby odnowić w Chrystusie swoje życie trzeba duchowego zaangażowania! Ale to samo jest konieczne, by odnowić życie swojej rodziny! Nie wystarczy samemu zachować wiarę, trzeba ją przekazać w rodzinach dzieciom. Dorośli mogą sami sobie powiedzieć: „weź katechizm, czytaj, zapamiętaj i żyj tym, co zapamiętałeś”, ale dzieciom nie wystarczy tak powiedzieć. Trzeba ukazać im własny przykład, trzeba pochylić się nad katechizmem razem z nimi, trzeba sprawdzić czy i co zapamiętały; trzeba to robić z miłością i cierpliwością. Nauka religii w domu to nie jest edukacja akademicka na uniwersytecie, gdzie profesor wygłasza studentom kilka wykładów, podaje spis literatury przedmiotu, a o resztę już się nie martwi. Zdobywanie wiedzy religijnej przez dzieci w rodzinach wymaga zainteresowania i pomocy ze strony rodziców. Bardzo przydatna jest też pomoc dziadków.

Przykładem taki cierpliwej pracy jest św. Pius X. Na wszystkich stanowiskach w służbie Kościołowi wielką troską naszego Świętego było przekazywanie ortodoksyjnej katolickiej nauki wiernym. A gdy został najwyższym pasterzem zdobył nowe możliwości zabiegania o duchowe życie oparte na prawdzie katolickiej. Z jednej strony potępił błędy. W tej kwestii nie było u niego żadnych kompromisów, dwuznaczności, bowiem prawda jest tylko jedna, tylko błędów mogą być tysiące. Z drugiej strony papież rozumiał jak wielka rolę w budowaniu życia katolickiego spełnia Najświętszy Sakrament i liturgia! Pragnął więc, aby uczynić liturgię jak najpiękniejszą, na przykład poprzez doskonalenie muzyki kościelnej. Pragnął też, aby wierni jak najczęściej jednoczyli się ze Zbawicielem przyjmując Ciało Pańskie, tak aby Chrystus Pan mógł odnawiać ich dusze i ciała.

Święty Pius X słowa Chrystusa Pana skierowane do św. Piotra: „Paś baranki moje, paś owce moje” odniósł do siebie jako do św. Piotra kolejnego następcy. Wiedział, że im lepiej będzie pasł baranki i owce, tym bardziej umiłuje Zbawiciela. Dlatego chronił swe stado oraz karmił je na soczystych i bezpiecznych pastwiskach Bożej prawdy i Chrystusowych sakramentów. Korzystajmy z jego przykładu! Niech jego przykład będzie dla nas zachętą do pogłębienia swej wiary i życia nią każdego dnia!

Z błogosławieństwem kapłańskim,
ks. Krzysztof Gołębiewski

* * *

AKTUALNOŚCI

* Zmiana niedzielnego porządku nabożeństw

Od pierwszej niedzieli września (5 IX) zmianie ulegnie porządek nie-dzielny nabożeństw. Będzie wyglądał następująco:

07:00 – Możliwość spowiedzi

07:15 – Msza święta czytana

08:10 – Możliwość spowiedzi

08:30 – Msza święta śpiewana

10:00 – Godzinki (możliwość spowiedzi)

10:30 – Msza święta śpiewana (suma)

11:45 – Katecheza (dla dorosłych w kościele, dla dzieci w salach wykładowych)

17:30 – Możliwość spowiedzi

18:00 – Msza święta czytana

* Wieczysta adoracja Bractwa

W piątek 3 września naszemu przeoratowi przypada zaszczyt odbycia adoracji Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie w ramach wieczystej adoracji Bractwa. Począwszy od 1989 r., na polecenie Przełożonego Generalnego, Bractwo św. Piusa X organizuje wieczystą adorację Najświętszego Sakramentu. Każdego dnia roku w jednym z przeoratów Bractwa na całym świecie trwa adoracja, dzięki czemu ma ona charakter ciągły. Ma też stałe intencje, które są następujące:

– triumf nad wewnętrznymi i zewnętrznymi nieprzyjaciółmi Kościoła,

– nawrócenie Rzymu oraz biskupów,

– uświęcenie kapłanów oraz kandydatów do kapłaństwa,

– wzbudzenie licznych powołań kapłańskich i zakonnych.

U nas wystawienie Najświętszego Sakramentu nastąpi po porannej Mszy św. o 7.00. Najświętszy Sakrament będzie wystawiony przez cały dzień. Przed wieczorną Mszą św. (ok. godz. 17.30) zostanie udzielone błogosławieństwo Najświętszego Sakramentu. Odmówimy Akt Wynagrodzenia Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Uroczysta Msza św. śpiewana rozpocznie się o godz. 18.00.

* Konferencja duchowa oraz wznowienie katechez niedzielnych

Po wakacyjnej przerwie, wraca katecheza coniedzielna. Po sumie, która od września będzie sprawowana o godz. 10.30. W pierwszą niedziele września (5 IX) w miejsce katechezy konferencja duchowa, a w następne niedziele katecheza. Temat wrześniowej konferencji: „O koniecznym środku w walce z grzechem.”

* Nauki stanowe

Po wakacyjnej przerwie, wracamy nie tylko do niedzielnych katechez, lecz również do nauk stanowych. W tym roku „szkolnym” nauki stanowe będą w czwartki po nabożeństwie (zazwyczaj III czwartek miesiąca niewiasty, IV czwartek miesiąca mężczyźni). Najbliższe nauki stanowe w naszym gdyńskim przeoracie odbędą się 16 IX dla niewiast i w czwarty czwartek miesiąca (23 IX) dla mężczyzn. Nauki będą wygłoszone, w sali wykładowej pod kościołem.

* Spotkanie Krucjaty Eucharystycznej

Po wakacyjnej przerwie w sobotę, 18 września odbędzie się kolejne spotkanie Krucjaty Eucharystycznej dzieci. Zachęcamy wszystkie dzieci do wstępowania do Krucjaty Eucharystycznej. Spotkanie będzie miało miejsce po Mszy świętej o godz. 9.30.

* Rekolekcje ignacjańskie

06-11 IX Warszawa – ignacjańskie dla kobiet

13-18 IX Bajerze – ignacjańskie dla kobiet

Zgłoszenia są przyjmowane:

przez e-mail rekolekcje@fsspx.pl

telefonicznie pod numerem 22 615 96 15 (od poniedziałku do piątku w godzinach 9.00–12.00 i 14.00–17.00)

Do skutecznego zgłoszenia na rekolekcje należy podać:

1. imię i nazwisko

2. numer telefonu

3. adres zamieszkania

4. wiek

5. ile razy uczestniczyło się w rekolekcjach organizowanych przez Bractwo św. Piusa X

6. w którym roku ostatni raz uczestniczyło się w rekolekcjach organizowanych przez Bractwo św. Piusa X

Uczestnicy rekolekcji muszą mieć ukończone 18 lat. Osoby przewlekle chore lub te, które wymagają specjalnej opieki, nie mogą uczestniczyć w rekolekcjach bez wyraźnej zgody kapłana je prowadzącego.

Zgłoszenie się na rekolekcje oznacza zobowiązanie do uczestniczenia w nich od początku do końca. Podczas rekolekcji obowiązuje ścisłe milczenie.

* O intencjach mszalnych (ks. Konstantyn Najmowicz)

Drodzy Wierni, jest szlachetną i godną polecenia praktyką, by tak za żywych jak i za zmarłych składać Ofiarę Mszy św. Jest to najdoskonalsza i najskuteczniejsza forma modlitwy, bo osoba, za którą sprawowana jest Msza św. dostaje szczególny owoc zasług naszego Zbawiciela.
Chciałbym w tych kilku słowach wyjaśnić jak należy składać takie intencje.

Miejsce i czas Mszy św.

Niestety, ale nie ma u nas możliwości przyjmowania intencji na konkretne terminy, a tym bardziej na konkretne godziny. Konkretną intencję przyjmuje konkretny kapłan, a ten nie może przywidzieć gdzie będzie odprawiał danego dnia. Umówienie się na konkretny dzień i godzinę może spowodować sporo problemów, jeśli taki ksiądz zostanie wysłany w tym czasie do innej kaplicy, albo przeor wyznaczy go na przykład o tej godzinie spowiadanie. Również nie dzwoni w przeddzień celebracji Mszy św. do ofiarodawcy, by go powiadomić, że jutro zostanie odprawiona Msza św. w danej intencji.

Osoba, która chce dać na Mszę św. niech napisze na kartce intencję, włoży do koperty stosowny datek i poprosi konkretnego księdza o odprawienie lub zostawi taką intencję w zakrystii bądź w skrzynce w przedsionku kościoła.

W praktyce wygląda to tak, że każdy ksiądz ma swój własny zeszyt z intencjami i codziennie zaczynając od najwcześniej przyjętych odprawia po jednej intencji. A późniejsze dopisuje na końcu listy. Kapłan nie może na raz przyjąć więcej intencji niż w ciągu roku może odprawić.

Wyjątkami co do terminu i miejsca mogą być Msze ślubne, pogrzebowe, w trzeci, siódmy i trzydziesty dzień po śmierci albo pierwsza rocznica śmierci, także pewne jubileusze albo jakieś losowe wypadki można też brać pod uwagę, ale w każdym z tych przypadków należy uzyskać zgodę danego księdza, który będzie odprawiać.

Co zrobić, jeśli daję na Mszę z jakiejś konkretnej okoliczności jak np. czyjeś urodziny, ale żaden kapłan nie może w danym dniu odprawić? Najlepiej pozwolić księdzu odprawić tę Mszę w najbliższym możliwym dla niego terminie, a samemu przyjść w ten pożądany dzień i ofiarować swoją modlitwą obecność na Mszy św. oraz Komunię św. w tej intencji, którą podaliśmy kapłanowi.

Stypendium czyli datek

Jest zwyczaj, że przy okazji prośby o Mszę św. składa się na potrzeby kapłana stosowny datek. W wypadku księży Bractwa św. Piusa X jest to podstawowy osobisty dochód kapłana. Wszelkie inne datki, które kapłan otrzymuje czy to podczas kolędy, wizyty u chorych czy przy jakiejkolwiek innej okazji, nawet gdyby ofiarodawca mówił, że to jest konkretnie dla księdza, to i tak trafiają do wspólnej kasy przeoratu. Więc dając na Msze, wspieramy również konkretnego kapłana w jego bieżących wydatkach.

Czasami pada pytanie: Ile kosztuje Msza? Msza św. Jest bezcenna, nie stać na nią nikogo, ale mimo to jest nam darmo dana. Należy postawić pytanie: W jaki sposób chcę wesprzeć kapłana, który na moją prośbę odpraw i Mszę św.? Jaka jest moja hojność? W wypadku pojedynczych intencji, oczywiście mogą to być grosze, albo i nic, jeśli kogoś nie stać. Gdyby jednak ktoś chciał dać kapłanowi dużo intencji (np. gregoriankę) i dał parędziesiąt złotych, to pozostawi takiego księdza przez miesiąc bez osobistego dochodu.

Czy można prosić mailowo o odprawienie Mszy św. i przesłać na konto fundacji stypendium?

Jeśli mam adres mailowy do konkretnego księdza, to oczywiście mogę się zapytać takiego księdza o odprawienie Mszy św. Chociaż zawsze bezpieczniej jest podać intencję zapisaną na kartce, bo o mailu łatwo można zapomnieć. Co do stypendium, to nie ma możliwości przesyłania na konta Fundacji datków dla poszczególnych księży. Umawiając się mailowo, można danego księdza poprosić o numer jego osobistego konta i na to konto wysłać stypendium.

* * *

KRYZYS W KOŚCIELE OKIEM WYTRAWNEGO TEOLOGA

(ciąg dalszy rozważań na temat kryzysu w Kościele

według ks. Mateusza Gaudrona FSSPX)

Jak wygląda nowe rozumienie ekumenizmu?

Na Vaticanum II Kościół zajął nowe stanowisko wobec ekumenizmu. To nowe stanowisko można streścić następująco: rezygnuje się z pretensji religii katolickiej do wyłączności i uważa się inne wyznania chrześcijańskie, a nawet religie niechrześcijańskie, za równouprawnione albo przynajmniej prawie równouprawnione drogi do Boga i do osiągnięcia wiecznego zbawienia. Nie chodzi już o nawrócenie innych religii do Kościoła katolickiego, ale o współistnienie.

Duch ów wyraża się w ten sposób, że w dekrecie o ekumenizmie używa się słowa „Kościół” w liczbie mnogiej i przez to uznaje się za „Kościoły” także inne wspólnoty chrześcijańskie. Wcześniej zawsze się tego wystrzegano. Kiedy mówiono o „Kościołach”, to miano na myśli poszczególne Kościoły miejscowe, a więc np. Kościół w Kolonii albo Kościół mediolański. W niewłaściwym znaczeniu używano go co najwyżej do określenia schizmatyckiego prawosławia, gdyż ono posiada kapłaństwo i ważne wszystkie sakramenty. Trzymano się jednak ściśle nauki, że jest tylko jeden Kościół, a nie kilka, gdyż nasz Pan Jezus Chrystus ma tylko jedną Oblubienicę. Heretyckie odszczepy od owej Chrystusowej Oblubienicy zwano dlatego „wyznaniami” albo „wspólnotami religijnymi”, nie przyznając im jednak tytułu „Kościoła”. Teologiczne uzasadnienie zmiany terminologii już widzieliśmy (pyt. 29). Subsistit in z Lumen gentium otwiera drogę wyobrażeniu jakoby i inne wyznania były prawdziwymi urzeczywistnieniami Kościoła Chrystusowego, być może tylko częściowymi urzeczywistnieniami, ale mimo to urzeczywistnieniami. Tak czytamy istotnie w Unitatisredintegratio (nr 15) w odniesieniu do schizmatyckich sekt wschodnich: „Przez świętowanie Eucharystii Pańskiej wznosi się i wzrasta w tych kościołach Kościół Boży, a przez koncelebrę ich wspólnota staje się widoczna”. „Kościołem Bożym” nazywa się więc tu wspólnotę, którasię oddzieliła od prawdziwego Kościoła.

Także wobec religii niechrześcijańskich czyni się starania o możliwie pozytywne spojrzenie. W Nostra aetate intonuje się hymny pochwalne na cześć hinduizmu, buddyzmu, islamu i judaizmu. W „MISEREOR – Hungertuch 1984” (ulotka przeprowadzanej corocznie w Wielkim Poście w Niemczech akcji pomocy dla krajów trzeciego świata – przyp. tłum.) poucza się wiernych, że Bóg objawił się nie tylko w chrześcijaństwie, ale też w buddyzmie, hinduizmie i islamie. W komentarzu do tego „Hungertuchu” jest napisane: „Cztery strumienie światła odpowiadają czterem sposobom Objawienia Bożego”. Na niedzielę misyjną w 1989 r. zaproponowano następującą medytację po Komunii św.: „Bądź pochwalony, Panie, Boże Izraela! Ty prowadzisz przez bezdrożne odludzia. Ty uwalniasz z niewoli i ucisku. Ty obiecujesz lepszy świat. Bądź pochwalony, Panie, Boże Mahometa! Ty jesteś wielki i wzniosły, jesteś niepojęty i odległy, jesteś wielki w swych prorokach. Bądź pochwalony, Panie, Boże Buddy! Ty mieszkasz w głębinach świata. Ty żyjesz w każdym człowieku, Ty jesteś pełnią milczenia. Bądź pochwalony, Panie, Boże Afryki! Ty jesteś życiem w drzewach, Ty jesteś siłą w ojcu i matce. Ty jesteś duszą świata. Bądź pochwalony, Panie, Boże Jezusa Chrystusa. Ty obfitujesz w miłość, oddajesz się w dobroci, przezwyciężasz śmierć”.

Podczas gdy wcześniej Kościół starał się nawracać wyznawców religii pogańskich, to obecnie Kościół posoborowy prowadzi z nimi „dialog”. Interesujący jest tutaj dokument pt. Dialog a misje papieskiego Sekretariatu ds. Niechrześcijan z 10 czerwca 1984 r. Napisano tam (…) że z Soborem Watykańskim II zaczął się „nowy rozdział” w stosunku Kościoła do wyznawców innych religii. To nowe stanowisko otrzymało nazwę „dialogu” (nr 3). Dialog oznacza „nie tylko rozmowę, ale też całość pozytywnych i konstruktywnych stosunków pomiędzy religiami, z inaczej wierzącymi osobami i wspólnotami, aby wzajemnie się poznać i wzajemnie się ubogacać”. W nr 13 czytamy: „Dialog, przy którym chrześcijanie spotykają zwolenników innych tradycji religijnych, jest po to, aby wspólnie zmierzać do prawdy i współpracować dla wspólnych interesów”. Jeśli Bóg objawił się też w innych religiach, jeśli katolicy wraz z niechrześcijanami wspólnie zmierzają do prawdy, jeśli ma tutaj miejsce wzajemne ubogacanie się, to Kościół widocznie już nie wierzy, że tylko on posiada prawdę!

W katechizmie ekumenicznym, do którego przedmowę napisał abp Degenhardt, który otrzymał wiele pochwał od katolickich biskupów, czytamy:
„Celem nie jest powrót, ale wspólnota kościołów siostrzanych, jedność w pojednanej różnorodności; jedność kościołów – kościoły pozostają i stają się jednym kościołem”.

* * *

KALENDARZ LITURGICZNY

Na wrzesień A.D. 2021

1 śr. P.P. Bł. Bronisławy, Dziewicy, 3 kl., wsp. św. Idziego, Opata, oraz śś. Dwunastu Braci Męczenników
2 czw. Św. Stefana, Króla i Wyznawcy, 3 kl.,Pierwszy czwartek miesiąca ku czci Pana naszego Jezusa Chrystusa, Najwyższego Kapłana, modlitwa za kapłanów i o powołania kapłańskie
3 pt. Św. Piusa X, Papieża i Wyznawcy, 3 kl. [W Bractwie Kapłańskim Św. Piusa X: św. Piusa X, Papieża i Wyznawcy, 1 kl.],Pierwszy piątek miesiąca ku czci Najśw. Serca Jezusa
4 sob. Wspomnienie Najświętszej Maryi Panny w sobotę, 4 kl., Pierwsza sobota miesiąca ku czci Niepokalanego Serca N.M.P.
5 niedz. 15. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego, 2 kl.
6 pn. dzień ferialny, 4 kl.
7 wt. P.P. Bł. Melchiora Grodzieckiego, Męczennika, 3 kl.
8 śr. Narodzenie Najświętszej Maryi Panny, 2 kl., wsp. św. Hadriana, Męczennika
9 czw. dzień ferialny, 4 kl., wsp. św. Gorgoniusza, Męczennika
10 pt. Św. Mikołaja z Tolentynu, Wyznawcy, 3 kl.
11 sob. Wspomnienie Najświętszej Maryi Panny w sobotę, 4 kl., wsp. śś. Prota i Jacka, Męczenników
12 niedz. 16. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego, 2 kl.
13 pn. dzień ferialny, 4 kl.
14 wt. Podwyższenie Krzyża Świętego, 2 kl.
15 śr. Siedmiu Boleści Najświętszej Maryi Panny, 1 kl.
16 czw. Św. Korneliusza, Papieża i Męczennika oraz św. Cypriana, Biskupa i Męczennika, 3 kl., wsp. śś. Eufemii, Łucji i Geminiana, Męczenników
17 pt. dzień ferialny, 4 kl., wsp. Stygmatów św. Franciszka z Asyżu, Wyznawcy
18 sob. św. Józefa z Kupertynu, Wyznawcy, 3 kl.
19 niedz. 17. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego, 2 kl.
20 pn. dzień ferialny, 4 kl., wsp. św. Eustachego i Towarzyszy, Męczenników
21 wt. Św. Mateusza, Apostoła i Ewangelisty, 2 kl.
22 śr. Środa Suchych Dni Września, 2 kl., wsp. św. Tomasza z Villanueva, Biskupa i Wyznawcy, wsp. św. Maurycego i Towarzyszy, Męczenników
23 czw. Św. Linusa, Papieża i Męczennika 3 kl., wsp. św. Tekli, Dziewicy i Męczennicy
24 pt. Piątek Suchych Dni Września, 2 kl., wsp. Najświętszej Maryi Panny od Wykupu Jeńców
25 sob. Sobota Suchych Dni Września, 2 kl., P.P. wsp. bł. Władysława z Gielniowa, Wyznawcy, (W archid. warmińskiej: Roczn. pośw. kośc. kat. we Fromborku, 1 kl.)
26 niedz. 18. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego, 2 kl.
27 pn. Śś. Kosmy i Damiana, Męczenników, 3 kl.
28 wt. Św. Wacława, Księcia i Męczennika, 3 kl.
29 śr. Rocznica konsekracji Bazyliki Św. Michała Archanioła, 1 kl.
30 czw. Św. Hieronima, Kapłana, Wyznawcy i Doktora Kościoła, 3 kl.

Porządek Mszy św. w naszym kościele przeoratowym na kolejne tygodnie podawany będzie w kruchcie kościoła oraz można go będzie znaleźć w internecie:

na stronie gdyńskiego przeoratu: https://gdynia.fsspx.pl

na facebooku: https://www.facebook.com/FSSPXGdynia