BIULETYN INFORMACYJNY

BRACTWO KAPŁAŃSKIE ŚW. PIUSA X
Przeorat pw. Niepokalanego Serca NMP

w Gdyni

Porządek nabożeństw

październik

A.D. 2020

Różaniec drogą ku doskonałości

Drodzy Wierni, październik każdemu katolikowi kojarzyć się powinien z Różańcem. Kościół św. czci Matkę Bożą między innymi pod tytułem „Królowa różańca świętego”, a czyni to w formie wielkiego liturgicznego święta. Uroczystość ku czci Matki Bożej Różańcowej jest wyrazem miłości, ale także wdzięczności za wielkie zwycięstwa odniesione przez lud chrześcijański dzierżący w rękach oręż, ale przede wszystkim rozważający różańcowe tajemnice. Któż z nas nie słyszał o wywalczonym, ale jeszcze bardziej wymodlonym na Różańcu, zwycięstwie nad inwazją islamską w bitwie pod Lepanto? Takich zwycięstw odniesionych przez różaniec (w skali światowej czy osobistej) było oczywiście więcej.

Równocześnie jest święto Matki Bożej Różańcowej najpiękniejszym i urzędowym świadectwem wartości tej modlitwy. Liturgia tego dnia jest wyjaśnieniem i poszerzeniem Różańca. Liturgia ta zaczyna się w pacierzach kapłańskich następującymi słowami: „Obchodząc święto Różańca Panny Marii: * Jej Synowi Chrystusowi, Panu się kłaniajmy”.

Trzy hymny w pacierzach brewiarzowych oraz antyfony na Jutrznię i Laudes opiewają różne tajemnice różańcowe. Lekcje w Jutrzni zaś ukazują ich chwałę. Ciągłe przypominanie osoby Dziewicy, która „rośnie wśród kwiatów i przystrojona jest w róże i lilie polne” jest wyraźną aluzją do tych mistycznych wieńców różanych jakie czciciele Maryi wiją u Jej stóp przez odmawianie Różańca. Nic więc dziwnego, że powinniśmy z uwagą słuchać słów Księgi Mądrości, czytanych w lekcji mszalnej święta: „Teraz więc, synowie, słuchajcie mnie: «Błogosławieni, którzy strzegą dróg moich. Słuchajcie nauki, a bądźcie mądrzy i nie od rzucajcie jej. Błogosławiony człowiek, który mnie słucha i który czuwa co dzień u drzwi moich i strzeże podwojów mej bramy. Kto mnie znajdzie, znajdzie życie i wyczerpie zbawienie od Pana»”.

Święto to zawiera ważne przesłanie, mianowicie, że pobożnie odmawiać Różaniec to czcić Maryję i Jezusa, albowiem nabożeństwo to jest rozważaniem życia Matki Bożej i Jej umiłowanego Syna. W Pozdrowieniu anielskim wymawiamy dwa cudne imiona Maryi i Jezusa. Dlatego właśnie Kościół pochwala praktykę nabożeństwa różańcowego i poleca ją tak gorąco wiernym: „O Boże – modli się w Kolekcie święta – spraw, prosimy, abyśmy rozważając te tajemnice w świętym Różańcu błogosławionej Maryi Panny, naśladowali to, co one zawierają i otrzymali, co one obiecują”.

Różaniec jest zatem środkiem do naśladowania i otrzymania. Czego naśladowania? Co pomaga nam otrzymać? Naśladować możemy ​​ najdoskonalszy wzór życia Maryi i Jej Syna. Naśladować jednak można tylko to, co się zna. Jeśli artysta chce coś namalować czy wyrzeźbić, to  ​​​​ musi mieć jakiś plan, ideał, wzór, który pragnie wyrazić w swoim dziele. Podobnie i my. Jeśli chcemy naśladować Jezusa i Maryję, to musimy znać Ich życie. A Różaniec jest najdoskonalszym ku temu środkiem. Podczas tego nabożeństwa bowiem, jeśli sprawowane jest pobożnie, wnikamy myślą w najważniejsze wydarzenia jakie dokonały się w doczesnym życiu Zbawiciela i Jego Matki na ziemi, a także jakie dokonują się w Ich życiu chwalebnym w niebie. Każda dziesiątka Różańca to jakby zanurzenie duszy w jedną z Bożych tajemnic, co musi zostawiać w człowieku jakiś budujący ​​ ślad. Różaniec kształtuje nas na wzór swych tajemnic, albo umacnia w duszy stan łaski uświęcającej albo wzbudza w duszy żal za grzechy i pragnienie pokuty, innymi słowy, upodabnia nas do Jezusa i Maryi. ​​ Dobrze odmawiany jest konkretnym nabożeństwem, ale zarazem całą szkołą chrześcijańskiej duchowości, którą można określić jako chrystocentryczną maryjność. Jego tajemnice świadczą o tym, że w życiu Matki Bożej wszystko należy widzieć w odniesieniu do jej umiłowanego Syna. Jej radości i upodobania pochodzą z tego tylko, co sprawia przyjemność Panu Bogu. Jej boleści zaś zlewają się, by tak powiedzieć, z boleściami samego wcielonego Boga, który stawszy się człowiekiem, podjął odkupieńcze cierpienie za grzechy ludzkości. Jedyną radością Maryi jest Jezus: być Jego Matką, pieścić Go na swym ręku, ukazywać Go światu dla uwielbienia, rozważać chwałę Zmartwychwstania, jednoczyć się z Nim w niebie. Jedynym cierpieniem Maryi jest Męka Jezusa: widzieć Go zdradzonego, ubiczowanego, cierniem ukoronowanego, ukrzyżowanego za nasze grzechy.

Wśród wielu duchowych owoców nabożeństwa różańcowego wymieńmy dwa podstawowe. Pierwszym z nich jest umiejętność osądzania przemijających wydarzeń naszego życia w odniesieniu do wieczności; radowanie się tym, co się Panu Bogu podoba, co nas z Nim jednoczy; cierpienie z powodu grzechu, który nas oddala od Niego i jest przyczyną Męki i Śmierci Jezusa. Im doskonałej wnikniemy w tajemnice różańcowe, tym łatwiej będzie nam we własnym życiu odnosić do Pana Jezusa wszystko to, co odnosiła do Niego Maryja. Jeśli na przykład Ona Mu ufała, to i my ufać będziemy. Jeśli Go kochała, to i my kochać będziemy. Tego nauczy nas Różaniec, o ile tylko będziemy go pobożnie odmawiać.

Drugim owocem, jaki można odnieść z codziennego odmawiania Różańca, jest wniknięcie w tajemnice Chrystusa Pana. Każdą naszą modlitwę różańcową skierowaną do Maryi, Ona składa w darze u stóp swego Syna, co nas – modlących się zbliża ku Niemu. W taki oto sposób ​​ Różaniec pomaga nam wniknąć w niewysłowioną pokorę Wcielenia, grozę Męki i wielkość chwały Zbawiciela. Któż lepiej niż Matka Boża zrozumiał i żył tymi tajemnicami? Któż bardziej niż Ona może nam udzielić ich zrozumienia? Gdybyśmy w czasie odmawiania Różańca umieli naprawdę nawiązać duchową łączność z Maryją i towarzyszyć Jej w różnych wydarzeniach Jej życia, to moglibyśmy przyswoić sobie wiele z uczuć, które w Jej sercu wywołały te wielkie tajemnice, jakich była świadkiem, a często i główną uczestniczką. Jakiż to byłby pokrzepiający pokarm dla naszych dusz! W ten sposób nasz Różaniec przemieniłby się w rozmyślanie, a raczej medytację pod przewodnictwem Matki Bożej.

A tego właśnie Matka Boża pragnie. Różańce odmawiane samymi ustami maja o wiele mniejsza wartość niże te odmawiane ustami i myślami. Nabożeństwo różańcowe wymaga, by poddać swą myśl pewnej dyscyplinie, tak, by nie błądziła w tysięcznych kierunkach! Powtarzane tak często Pozdrowienia anielskie powinny wyrażać usposobienie skupionej duszy, która stara się wznieść do Najświętszej Dziewicy, dążyć do Niej, aby być wprowadzoną w głębię tajemnic Bożych. „Zdrowaś Maryjo...” mówią usta a serce szepce: naucz mnie, o Maryjo, poznawać i kochać Jezusa, jak Ty Go tu na ziemi znałaś i kochałaś. Takie odmawianie Różańca wymaga skupienia, jak poucza św. Teresa od Jezusa: „Zabierając się do odmawiania Różańca dusza niech się zastanowi, kto jest Ten, do którego mówi, a kim jest Ona, która do Niego mówi, aby wiedziała z jaka uwagą i z jakim nabożeństwem ma odmówić modlitwę”.

Różaniec, omawiany z prawdziwą pobożnością, staje się bardzo skutecznym środkiem pielęgnowania nabożeństwa maryjnego i pogłębiania zażyłości z Maryją i Jej Boskim Synem.

Drodzy Wierni, starajmy się jak najgorliwiej odnowić w tym miesiącu naszą miłość do Różańca. Rozważajmy jakim potężnym środkiem postępu duchowego jest ta prosta modlitwa, jak wiele spraw w dziejach świata, nie wspominając już o losie rodzin, małżeństw czy poszczególnych osób, ta modlitwa zmieniła, gdy odmawiali ją gorliwie chrześcijanie. Nasz Kościół, nasz naród, nasze rodziny wydają się dziś jeszcze bardziej potrzebować szturmu modlitewnego wiernych chrześcijan niż potrzebowały wczoraj. ​​ Niech nasza miłość do różańca, gorliwość i stałość w jego odmawianiu stanie się środkiem, którego Bóg użyje do rozlania swych łask.

„Boże, którego Syn Jednorodzony, życiem, śmiercią i zmartwychwstaniem swoim przygotował nam nagrodę zbawienia wiecznego: dozwól, prosimy, abyśmy rozpamiętując tajemnice świętego Różańca Błogosławionej Maryi Panny, naśladowali to, co one zawierają i dostąpili tego, co obiecują”.

Z błogosławieństwem kapłańskim,

ks. Krzysztof Gołębiewski

* ​​ * ​​ *

AKTUALNOŚCI

* Rekolekcje maryjne w Gdyni

W dniach od 2 do 4 października będziemy mieli zaszczyt gościć w naszym przeoracie ks. Karola Stehlina, przełożonego Bractwa w Polsce oraz światowego dyrektora MI. Ksiądz Karol wygłosi na początku miesiąca różańcowego płomienne maryjne nauki. Korzystajmy chętnie z tych nauk by odnowić nasz zapał w czci do Niepokalanej. Dokładny plan jest dostępny na tablicy ogłoszeń oraz na stronie naszego przeoratu.

* ​​ * ​​ *

* Spotkanie KE

Na sobotę 10 października planowane jest kolejne spotkanie Krucjaty Eucharystycznej dzieci. Od tego roku opiekunem KE w Gdyni jest ks. Jakub Wawrzyn. Zachęcamy kolejne dzieci do wstępowania do Krucjaty Eucharystycznej.

* ​​ * ​​ *

* Nauki stanowe

Kolejne nauki stanowe w naszym gdyńskim kościele odbędą się w 3. wtorek miesiąca (20 X) dla niewiast i w 4. wtorek miesiąca (27 X) dla mężczyzn. Nauki będą wygłoszone po wieczornych Mszach św. w sali wykładowej.

* ​​ * ​​ *

KRYZYS W KOŚCIELE OKIEM WYTRAWNEGO TEOLOGA

(ciąg dalszy rozważań o kryzysie w Kościele

według ks. Mateusza Gaudrona FSSPX)

Jakie są główne błędy Soboru?

 Dwoma najzgubniejszymi błędami soboru są wolność religijna i ekumenizm. W kolejnych rozdziałach będą one szerzej omówione. Do tego dochodzi nauka o kolegialności biskupów. Przerażająca jest także naiwna wiara w postęp i podziw dla współczesnego świata, które są widoczne w niektórych tekstach soborowych.

 Zasada kolegialności jest skierowana przeciwko wykonywaniu władzy. Papież i biskupi nie mają już robić użytku ze swej władzy ale kierować Kościołem w sposób kolegialny. Biskup jest dzisiaj jeszcze teoretycznie przewodnikiem swej diecezji, w praktyce jest – przynajmniej moralnie – związany postanowieniami konferencji episkopatu, rad kapłańskich i różnych innych gremiów. Nawet sam Rzym nie waży się występować przeciwko konferencjom episkopatu i najczęściej ugina się pod ich naciskiem. Tutaj zaczęła obowiązywać propagowana przez rewolucję francuską idea równości. Opiera się ona na fałszywej doktrynie Rousseau'a, który zaprzeczał istnieniu ustanowionej przez Boga władzy i przekazał tę władzę ludowi. To stoi w sprzeczności z nauką Pisma św.: „dusza niech będzie poddana wyższym zwierzchnościom; nie ma bowiem zwierzchności, jak tylko od Boga; te zaś, co są, od Boga są postanowione. Tak więc, kto się sprzeciwia zwierzchności, sprzeciwia się postanowieniu Bożemu” (Rz 13).

 Trzy błędy Soboru: wolność religijna, kolegialność i ekumenizm odpowiadają dokładnie zasadom rewolucji francuskiej: wolności, równości i braterstwu! Przez to tym jaśniejsze jest stwierdzenie kardynała Suenensa, że sobór jest rokiem 1789 w Kościele.

 Najgorszym przykładem naiwnej wiary w postęp jest konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes. W zadziwiający sposób wyśpiewuje się w niej hymn chwały dla postępu nowoczesnego świata – świata, który coraz bardziej oddała się od Boga. W ustępie 12. czytamy „jednomyślnej opinii wierzących i niewierzących wszystko na ziemi jest podporządkowane człowiekowi jako celowi i szczytowemu punktowi”, a w ustępie 57. chrześcijan wzywa się do „współpracy razem ze wszystkimi ludźmi w budowie bardziej ludzkiego świata”. Świat, w którym człowiek jest centrum i celem wszystkiego i w którym wszyscy mają przykładać się do urzeczywistnienia raju na ziemi, odpowiada światopoglądowi masonów, ale nie chrześcijan. Według nauki chrześcijańskiej tylko Bóg jest celem wszystkich stworzeń, a prawdziwy pokój i szczęście na ziemi zaistnieć mogą tylko w takiej mierze, w jakiej ludzie zdają się na Jezusa Chrystusa i przestrzegają Jego przykazań. Sam Joseph kardynał Ratzinger nazwał z tego powodu Gaudium et spes – Anty-Syllabusem. Gaudium et spes jest zatem przeciwieństwem tego, co Pius IX w 1864 r. uroczyście potępił. Kard. Ratzinger powiedział też w 1984 r. że Kościół przyswoił sobie „wartości dwustu lat liberalnej kultury”. Te wartości „narodziły się wprawdzie poza Kościołem, ale pomimo to znalazły w nim swe miejsce”. Jak to możliwe? Czy poza Kościołem mogą znajdować się prawdziwe wartości? Czyż Kościół nie otrzymał od Chrystusa pełni prawdy i wszelkich dóbr? Prawdziwe wartości posiadane przez liberalizm są zawarte w Ewangelii. Specyficznie liberalne wartości, jak rozpasana wolność, negacja władzy pochodzącej od Boga itp., są jako takie antychrześcijańskie. Ta nowa postawa posoborowego Kościoła wobec liberalnej kultury odpowiada osiemdziesiątemu twierdzeniu potępionemu przez Syllabus: „Kościół rzymski może i powinien pogodzić się i ułożyć z postępem, liberalizmem i kulturą nowoczesną”.

KALENDARZ ​​ LITURGICZNY

na październik A.D. 2020

Porządek Mszy św. w kościele przeoratowym na kolejne tygodnie podawany będzie w kruchcie kościoła oraz można go będzie znaleźć w internecie:

na stronie gdyńskiego przeoratu: https://gdynia.fsspx.pl

na facebooku: https://www.facebook.com/FSSPXGdynia