BIULETYN INFORMACYJNY

BRACTWO KAPŁAŃSKIE ŚW. PIUSA X
Przeorat pw. Niepokalanego Serca NMP

w Gdyni

Porządek nabożeństw

sierpień

A.D. 2019

Niepokalane Serce NMP pomaga nam osiągnąć niebo

Drodzy Wierni, jak wiadomo, nasz kościół jest pod wezwaniem Niepokalanego Serca NMP. W tym roku, obchodząc święto patronalne, będziemy mieli okazję wziąć udział we Mszy św. prymicyjnej Ks. Bartosza. Co więcej, będziemy mieli sposobność podziękowania dobremu Bogu za istnienie przeoratu w Gdyni. Oto bowiem w tym roku przypada dziesiąta rocznica otwarcia naszego przeoratu. Przygotowując się do tych ważnych uroczystości rozważajmy wielkie znaczenie nabożeństwa do niepokalanego Serca NMP.

Niepokalane Serce NMP jest skuteczną pomocą w naszych staraniach o zdobycie nieba. Każdy z nas chce być zbawiony, więc wszyscy powinniśmy zwrócić się do Serca Maryi, które porównać można do ostatniego koła ratunkowego na wzburzonym morzu obecnych czasów. Pan Bóg nam Serce swojej Matki daje. My zaś powinniśmy przylgnąć duchowo do niego i skorzystać z ofiarowanej pomocy. W Sercu Niepokalanej każdy z nas może znaleźć drogę prowadzącą do nieba i ucieczkę przed niebezpieczeństwami zagrażającymi naszym duszom. Uczestnicząc w nabożeństwie do Serca Matki Bożej możemy śmiało i pewnymi krokami zdążać do niebiańskiej Ojczyzny. Sama Maryja w Fatimie zachęcała do praktykowania tego nabożeństwa.

Podczas objawienia w dniu 13 czerwca dzieci zwróciły się z prośbą do Maryi, aby zabrała je do nieba. A Niepokalana dała im taką odpowiedź: „Tak, Hiacyntę i Franciszka zabiorę niedługo. Ty jednak [Łucjo] zostaniesz tu przez jakiś czas. Jezus chce się posłużyć tobą, aby ludzie mnie poznali i pokochali. Chciałabym ustanowić na świecie nabożeństwo do mego niepokalanego Serca. Tym, którzy będą mieć to nabożeństwo, obiecuję zbawienie. Te dusze będą tak miłe Bogu, jak kwiaty położone przeze mnie dla ozdoby Jego tronu”.

Łucja choć z całej trójki najstarsza, to jednak wciąż była dzieckiem. ​​ Zapowiedź, że zostanie sama, wywołała w jej sercu pewien lęk. Dlatego, chcąc się upewnić, zadała pytanie, czy zostanie sama. Maryja odpowiedziała: „Nie, moja córko. Cierpisz bardzo? Nie trać odwagi, nigdy cię nie opuszczę. Moje niepokalane Serce będzie twoją ucieczką i drogą, która cię zaprowadzi do Boga”.

Tak więc, drodzy Wierni, nabożeństwo do niepokalanego Serca NMP jest niezwykle istotne dla naszego zbawienia, a my mamy ten zaszczyt i tę łaskę, że nasz kościół poświęcony jest temu niepokalanemu Sercu. Łaska ta jest również dla nas zobowiązaniem i wezwaniem, abyśmy żyli nabożeństwem do Serca Niepokalanej. Ale jak konkretnie ma się to realizować w naszym życiu? Jak powinniśmy żyć w duchu tego nabożeństwa i pod opieką niepokalanego Serca?

Prawdziwa maryjność nie polega na wzruszeniach, które trwają zwykle krótko. One mogą się pojawić w duszach, ale nie na nich polega istota miłości ku Maryi. Także do istoty tej miłości nie należą jakieś wyjątkowe nadzwyczajne wydarzenia czy obchody. Maryjność winna być trwałym stanem naszych katolickich serc, praktyką codzienną; czymś, czym oddychamy jak powietrzem. Kochać Maryję to starać się robić to czego Ona sobie życzy. A Jej życzenie, to podstawowe, główne, fundamentalne, brzmi tak: „Cokolwiek wam powie [mój Syn], czyńcie” (J 2, 5). Te słowa winniśmy w sercach zapisać, wręcz głęboko wyryć jakimś duchowym rylcem czy dłutem. Jeśli tak uczynimy, to niepokalane Serce Maryi dopomoże nam zwyciężać w walce z pokusami i wytrwać na drodze prowadzącej do nieba! Maryja chce nam towarzyszyć ​​ zawsze i wszędzie, a nie tylko od czasu do czasu, podczas jakichś wyjątkowych wydarzeń.

Święty Ludwik, wielki czciciel Matki Bożej, używał prostych czterech formuł. Zalecał mianowicie: „spełniać wszystkie swe uczynki przez Maryję, z Maryją, w Maryi i dla Maryi”. A po co? „Aby je spełniać doskonalej przez Jezusa, z Jezusem, w Jezusie i dla Jezusa Chrystusa”.

Przyjrzyjmy się bliżej tym pięknym zaleceniom św. Ludwika. Są one ​​ całkowicie zgodne ze słowami Matki Bożej wypowiedzianymi w Fatimie. ​​ Odnoszą się do Jej niepokalanego Serca, które jest niczym innym jak symbolem całej matczynej miłości ku nam, dzieciom Maryi. Czynienie wszystkiego przez Maryję, z Maryją, w Maryi i dla Maryi to nic innego bowiem jak chronienie się pod Jej opieką, ucieknie się do Jej Serca i próba podążania drogą Jej cnót. Maryja chce być dla każdego z nas pomocą w walce z pokusami i drogą do nieba. Pewniejszej pomocy i prostszej drogi nie ma!

1. Święty Ludwik pisał, że: „Należy spełniać swe uczynki przez Maryję, to znaczy, trzeba we wszystkim i we wszelkich okolicznościach życia być posłusznym Najświętszej Dziewicy i pozwolić kierować się Jej duchowi, którym jest Duch Święty. Albowiem wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi”.

Maryja będąc sama zawsze doskonale posłuszna woli Bożej, w żadnej rzeczy, nawet najmniejszej, nie sprzeciwiła się woli Stwórcy. Dlatego jest dla nas niezwykłą pomocą w nabyciu i pogłębieniu cnoty posłuszeństwa wobec Boga. Dzięki pomocy Maryi możemy rzeczywiście szczerze, z przekonaniem i ulegle wypowiadać prośbę zawartą w Modlitwie Pańskiej: „bądź wola Twoja, jako w niebie, tak i na ziemi”. Tylko takie wypowiadanie tej prośby ma wartość, a nie jest łatwe, więc pomoc Maryi jest nieoceniona!

​​ Według św. Ludwika, dusza pragnąca poddać się pod kierownictwo Maryi, powinna:

a) „Zanim cokolwiek postanowi, wyrzec się własnego ducha, swojego światła, własnej woli, np. przed odmówieniem modlitwy, przed rozmyślaniem, przed Mszą św., przed Komunią św., gdyż słabość naszego rozumu, złośliwość naszej woli i naszego postępowania, gdybyśmy się nimi kierowali, stawiałyby zapory duchowi Maryi, choć byśmy je nawet uważali za dobre”.

b) „Poddać się duchowi Maryi, by on nas prowadził i nami kierował według Jej woli. Trzeba więc pozostawać w Jej dziewiczych rękach jak narzędzie w rękach rzemieślnika, jak lutnia w rękach artysty (…) Dzieje się to w prosty sposób, w mgnieniu oka, jednym wejrzeniem ducha, przez krótki akt woli, myśl jedną, albo przez słowa np.: «Wyrzekam się siebie i oddaję się Tobie, Matko moja najdroższa!». A choć przy tym akcie nie odczuwasz żadnego wyczuwalnego ukojenia, to jednak jest on bardzo rzeczywisty”.

c) „Od czasu do czasu, zarówno w trakcie, jak i po dokończeniu czynności, ponawiać ten sam akt oddania się i zjednoczenia; a im częściej będziemy go powtarzać, tym prędzej uświęcimy naszą duszę; tym szybciej osiągniemy jedno z Jezusem, gdyż zjednoczenie z Jezusem jest koniecznym następstwem zjednoczenia z Maryją, albowiem duchem Maryi jest Duch Jezusa”.

2. Następnie wszystko trzeba czynić jak mówi św. Ludwik: „razem z Maryją, to znaczy we wszystkich pracach należy spoglądać na Maryję jako na idealny wzór wszelkiej cnoty i doskonałości, ukształtowany przez Ducha Świętego w czystym stworzeniu, by naśladować go na miarę naszych ograniczonych możliwości. Musimy zatem przed każdym naszym czynem zastanowić się, jak postępowała Maryja lub jakby postąpiła, gdyby była na naszym miejscu”.

Święty Ludwik był bardzo konkretny i praktyczny, gdy pisał: „Dlatego powinniśmy rozważać owe wielkie cnoty, w jakich Maryja ćwiczyła się za swego ziemskiego życia, zwłaszcza:

a) Jej żywą wiarę, dzięki której bez wahania uwierzyła słowom Archanioła; wierzyła wiernie i stale aż do stóp krzyża na Kalwarii;

b) Jej głęboką pokorę, która sprawiała, że Maryja ukrywała się, milczała, poddawała się wszystkiemu i we wszystkim zajmowała ostatnie miejsce;

c) Jej prawdziwie boską czystość, która nigdy nie miała i mieć nie będzie równej sobie na ziemi. Należy także rozważać wszystkie inne Jej cnoty”.

Czyż nie to samo mówiła Maryja w Fatimie, nazywając swe niepokalane Serce „drogą”?! Wszystkie nasze codzienne obowiązki powinniśmy czynić razem z Maryją. ​​ 

3. Dalej, aby postępować jako dziecko Maryi, czciciel niepokalanego Jej ​​ Serca powinien: „z upodobaniem trwać we wnętrzu Maryi, wypoczywać w nim w pokoju, opierać się na nim z ufnością, ukrywać się w nim bezpiecznie i całkowicie się w nim zatracać”. Szczególnie należy to czynić w trudach, przeciwnościach czy pokusach. Aby móc praktykować to ćwiczenie, należy starać się żyć w skupieniu, pewnego rodzaju milczeniu, atmosferze maryjnej. Szukać wolnych chwil podczas nawału codziennych spraw i uciekać się do Maryi, prosić Niepokalaną, abyśmy trwali w Niej mimo zgiełku prac i obowiązków.

4. Na końcu św. Ludwik zachęca wiernych, pragnących żywić nabożeństwo do niepokalanego Serca NMP, do tego, aby starali się czynić wszystko dla Niepokalanej. Tak o tym pisał: „Jest bowiem słuszne i sprawiedliwe, abyśmy wstąpiwszy raz w Jej służbę, wszystko czynili dla Niej, jak przystoi giermkowi, słudze lub niewolnikowi. Nie znaczy to, jakoby Maryja była ostatecznym celem naszej służby. Jest nim Jezus Chrystus. Maryja zaś jest naszym celem bezpośrednim; jest owym tajemniczym polem, na którym działa Jezus Chrystus; jest łatwym sposobem dojścia do Niego. I tak, jak dobremu słudze i niewolnikowi nie przystoi bezczynność, tak i nam nie wolno próżnować. Z niewzruszoną ufnością w Jej pomoc i orędownictwo trzeba podejmować i czynić rzeczy wielkie dla tej dostojnej Władczyni i Królowej. Należy bronić Jej przywilejów, jeśli ich kto nie chce uznać; trzeba bronić Jej chwały, kiedy jest atakowana; trzeba starać się przyciągnąć jak najwięcej dusz – o ile jest to w naszej mocy – nawet świat cały do służby Jej oraz do tego doskonałego i prawdziwego nabożeństwa”. Oto jak niezwykle trafnie wyraził św. Ludwik, obowiązki dzieci Maryi wobec ich ukochanej Matki. Wierny czciciel Niepokalanej pragnie przyczynić się do wzrostu w duszach czci i uwielbienia dla Maryi. Czyż nie jest to ten sam duch, który skłonił o. Maksymiliana do założenia Rycerstwa? Czyż i my nie pragniemy przyczynić się do tego, aby chwała Matki Bożej ciągle wzrastała?

Jeżeli tak, to praktykujmy gorąco nabożeństwa do Serca naszej Matki, odnawiajmy w sobie często to pragnienie gorącego nabożeństwa do Serca Niepokalanej, gdyż to Serce jest nam ucieczką przed niebezpieczeństwami i drogą wiodącą do nieba! Nasz piękny kościół – jak już wspomniałem – jest pod wezwaniem Niepokalanego Serca Maryi. To przywilej, ale i zobowiązanie, abyśmy czyniąc wszystko przez Maryję, z Maryją, dla Maryi i w Maryi przyczyniali się do jak największej chwały NMP i zbawienia dusz.

Z błogosławieństwem kapłańskim,

ks. Krzysztof Gołębiewski

* ​​ * ​​ *

AKTUALNOŚCI

* Msza prymicyjna

W uroczystość Niepokalanego Serca NMP (święto patronalne kościoła i przeoratu) 22 sierpnia o godz. 18.00 nowo wyświecony kapłan, ks. Bartosz Tokarski, odprawi uroczystą Mszę prymicyjną. Przed Mszą św. (od 17.30) będzie udzielał wiernym błogosławieństwa prymicyjnego.

* ​​ * ​​ *

* Konferencja duchowa

W niedziele 25 sierpnia odbędzie się nasza comiesięczna konferencja duchowa. Będzie miała ona miejsce bezpośrednio po Mszy św. o godz. 10.00. Tematem konferencji będzie: Niebezpieczny stan samooszukującej się duszy.

* ​​ * ​​ *

* Zaproszenie

„Kto dobrze (sic!) śpiewa dwa razy się modli” ​​ św. Augustyn

Serdecznie zapraszamy do zgłaszania się do niżej wymienionych zespołów wokalnych, które zaczną swoje regularne próby już od września:

1) męska schola gregoriańska, do której zaproszeni są mężczyźni chcący nauczyć się wykonywać części stałe Mszy św. (tzn. Kyrie, Gloria itd.),

2) zespół wykonujący utwory wielogłosowe (tzn. chóralne), do którego zaproszeni są wszyscy, którzy chcieliby nauczyć się śpiewać takie utwory na Mszach św. w większe święta.

Jest również możliwość dołączenia do męskiej scholi gregoriańskiej śpiewającej części zmienne Mszy św. (tzn. Introit, Graduał itd.).

Przewidywane próby będą krótkie i odbywane w niedziele przed modlitwą różańcową. O dalsze informacje prosimy pytać organistę lub członków zespołu wokalnego, śpiewających podczas Mszy św. na chórze.

* ​​ * ​​ *

KRYZYS W KOŚCIELE OKIEM WYTRAWNEGO TEOLOGA

(ciąg dalszy rozważań o kryzysie w Kościele snutych pod przewodnictwem ks. Mateusza Gaudrona FSSPX)

Kto może nam z mocą wiążącą powiedzieć, co należy do Objawienia?

 Tylko Magisterium Kościoła, które uosabia przede wszystkim papież, może nas w wątpliwych kwestiach zapewnić, w co mamy wierzyć, a co jest błędem. Chrystus powiedział bowiem do Piotra:

 „Ty jesteś opoka, a na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą” (Mt 16, 18). Piotrowi dał też polecenie utwierdzania braci w wierze: „Ale ja prosiłem za tobą, aby nie ustała wiara twoja, a ty kiedyś, nawróciwszy się, utwierdzaj braci twoich” (Łk 22, 32).

 Nauczanie, o którym Kościół rozstrzygnął, że z całą pewnością i niechybnie należy do Bożego Objawienia, nazywa się dogmatem.

 W drugim liście św. Piotra Apostoła czytamy: „To wpierw rozumiejcie, że żadnego z proroctw Pisma nie wykłada się własnym tłumaczeniem. Gdyż proroctwo nie przez wolę ludzką zostało kiedyś przyniesione, ale ludzie święci boży mówili natchnieni Duchem Świętym” (1, 20 n). To miejsce dowodzi zarówno inspiracji Pisma przez Ducha Świętego, jak i faktu, że nie każdemu wolno je dowolnie interpretować. Dokładnie to czynią jednak protestanci. Każdy sam interpretuje Pismo św., a każdy rozumie je oczywiście inaczej.

 Ale także proste zastanowienie się pokazuje nam konieczność nieomylnego Magisterium. Chrystus chciał przecież mówić nie tylko do ówczesnych mieszkańców Izraela, ale do wszystkich ludzi wszystkich przyszłych epok i wszystkich obszarów ziemi. Jego nauka nie mogłaby jednak przetrwać nienaruszona przez całe stulecia, gdyby nie ustanowił On instytucji kompetentnej dla rozstrzygania spraw spornych. Jak bardzo potrzebna jest taka instytucja, okazuje się właśnie na przykładzie protestantów. U nich nie ma Magisterium, ale każdy jest w pewnej mierze swym własnym papieżem i dlatego podzielili się oni na niezliczone grupy, z których każda wierzy w co innego. Natomiast Kościół katolicki zachował nienaruszenie wiarę pierwszych chrześcijan.

* ​​ * ​​ *

KALENDARZ ​​ LITURGICZNY

na sierpień A.D. 2019

Porządek Mszy św. w kościele przeoratowym na kolejne tygodnie ​​ podawany będzie w kruchcie kościoła oraz można go znaleźć w internecie:

na stronie gdyńskiego przeoratu: https://gdynia.fsspx.pl

na facebooku: https://www.facebook.com/FSSPXGdynia

AMDG