BIULETYN INFORMACYJNY

BRACTWO KAPŁAŃSKIE ŚW. PIUSA X
Przeorat ​​ pw. Niepokalanego Serca NMP

w Gdyni

Porządek nabożeństw

Maj A.D. 2019

Maj ​​ - miesiąc Królowej ​​ 

Drodzy Wierni, miesiąc maj w sposób szczególny poświęcony jest Bożej Rodzicielce Maryi. W Polsce na początku miesiąca mamy okazję, by uczcić w liturgii Maryję jako Królową naszego narodu. Myślę tu o uroczystości Matki Bożej Królowej Polski. Przez to święto nasza maryjność nabiera dodatkowego zabarwienia, stając się służbą Maryi jako Władczyni i Królowej. Cóż ten królewski tytuł naszej Pani znaczy? ​​ 

Formalnym aktem, w którym Maryja rzeczywiście została proklamowana Władczynią i Panią Korony Polskiej, były śluby uczynione przez króla Jana Kazimierza we Lwowie w roku 1656. Nie był to jedynie wyraz prywatnej pobożności władcy, lecz akt w pełni oficjalny, urzędowy.

Król oświadczył między innymi: „Wielka Boga-Człowieka Matko, Panno Najświętsza! Ja, Jan Kazimierz, z łaski Syna Twego, Króla królów, i Pana mego, i z Twego miłosierdzia król, upadłszy do stóp Twoich najświętszych, Ciebie za opiekunkę moją i za Królowę królestwa mojego obieram. I siebie i Królestwo Polskie, Księstwo Litewskie itd., wojska obydwu narodów i lud cały Twojej osobliwej opiece i obronie polecam, Twojej pomocy i litości w tym nieszczęśliwym i przykrym królestwa mojego stanie, przeciwko nieprzyjaciołom św. Rzymskiego Kościoła pokornie błagam (…) A że mnie wielkie dobrodziejstwa Twoje z całym narodem moim do nowego gorliwszego służenia Tobie pobudzają, więc przyrzekam też i na przyszłość w moim własnym, senatorów moich i ludów moich imieniu, Tobie najświętsza Panno i Synowi Twojemu Panu naszemu Jezusowi Chrystusowi: że cześć i chwałę Twoją wszędzie i zawsze po całem królestwie mojem z największą usilnością pomnażać i utrzymywać będę”.

Od tego momentu państwowość polska i cały naród zostali oddani w opiekę Niepokalanej. Ten akt formalny został poprzedzony działaniem Maryi. To Ona pierwsza wybrała sobie polską ziemię za swoje władztwo. Niewielu wie, że pół wieku przed aktem Jana Kazimierza, Maryja wraziła pragnienie, by czczono Ją jako Królową Polski. Miało to miejsce najpierw w Neapolu w 1608 r., a później ​​ w Krakowie na Wawelu w roku 1610.

Te daty są związane ze świątobliwym i pełnym Bożych darów jezuitą, ojcem Juliuszem Mancinellim (1537-1618), bliskim przyjacielem polskiego króla Zygmunta III Wazy. Było rok 1608. Ów zakonnik podczas modlitwy w swym neapolitańskim klasztorze, zapragnął oddać jak najgłębszą cześć Wniebowziętej. Doświadczył łaski prywatnego objawienia. Ukazała mu się Niepokalana Dziewica z Dzieciątkiem na ręku. Była okryta królewską purpurą. U Jej stóp klęczał św. Stanisław Kostka. Ojciec Juliusz ujrzał Maryję w tak wielkim majestacie i zapragnął pozdrowić Ją takim tytułem, jakim jeszcze nikt Jej nie uczcił. Wtedy Najświętsza Panna powiedziała: „A czemu mnie Królową Polski nie zowiesz? Ja to królestwo wielce umiłowałam i wielkie rzeczy dlań zamierzam, ponieważ osobliwą miłością ku mnie pałają jego synowie”.

W 1610 r. przybył o. Juliusz do Krakowa jako pielgrzym. W czasie celebrowania Mszy św. za pomyślność krajów Korony Polskiej, ukazała mu się ponownie Maryja w olśniewającym majestacie i powiedziała te słowa: „Ja jestem Królową Polski. Jestem Matką tego narodu, który jest mi bardzo drogi, więc wstawiaj się do mnie za nim i o pomyślność tej ziemi błagaj nieustannie, a Ja będę ci zawsze, tak jak teraz, miłościwą”.

To Maryja więc sama wybrała Polskę na swe królestwo, zanim my – naród ustami króla Jana Kazimierza – Ją ogłosiliśmy swoją królową. Jakie to piękne i poruszające, że Ona nas wybrała pierwsza, a nie my Ją. Nikomu nie przyszło do głowy, że tytuł „Królowa Korony Polskiej” jest jej miły. Nikt nie ośmielił się przypuszczać, że pragnie Ona być czczona jako królowa naszej Ojczyzny.

Naturalnie już przez kilka wieków, poprzedzających objawienia o. Mancinelliego i akt króla Jana Kazimierza, otrzymywaliśmy liczne dowody Jej opieki. Nasi przodkowie z wdzięczności budowali Maryi liczne sanktuaria i kapliczki. Mimo tej duchowej zażyłości, Maryja chciała sama potwierdzić swe szczególne miejsce w krajach Korony Polskiej. A była to, powtórzę, Jej decyzja, nie nasza. Jako posłańca swej woli wybrała cudzoziemca, zakonnika z dalekiego Neapolu. Gdyby objawienia otrzymał jakiś Polak, to można by kwestionować je jako wymysł narodowej egzaltacji czy pragnienie sarmackiej duchowości.

Tak więc z dumą czcili dawniej nasi przodkowie Maryję jako Królową Korony Polskiej, a teraz my czcimy Ją jako Królową Polski. W sensie ścisłym termin „Korona Polska” obejmuje wszystkie ziemie dawnej Rzeczypospolitej, a więc także te zamieszkałe przez Litwinów, Rusinów, Łotyszy… Maryja jest więc także władczynią i ich krajów, tyle tylko, że oni się do objawień o. Mancinelliego i aktu Jana Kazimierza niestety nie odwołują. Łotwa już w początku XIII w. została nazwana mianem Terra Mariana, ale mimo wszystko to nie był akt zainicjowany przez Maryję, to nie była intronizacja.

Relacja królowej do poddanych i poddanych do królowej jest relacją obustronną. Każda ze stron w takiej relacji ma obowiązki i przywileje. Niestety, często zapominamy o swoich obowiązkach, a skupiamy na swych przywilejach. Nie można redukować królewskiej godności Maryi tylko do opieki nad nami. Skoro Ona jest Królową Polski, to my – Polacy winniśmy Jej służyć, czyli przede wszystkim robić to, co się Jej podoba. Nie jest dobrym poddanym ten, kto nic nie robi i oczekuje tylko pomocy ze strony króla czy królowej, lecz ten, kto królewskie polecenia ochoczo spełnia!

To jest nasza wada, zarówno w stosunku do Maryi jak i ogólnie w życiu religijnym, że patrzymy na wszystko z perspektywy naszych potrzeb i korzyści. Zapominamy o obowiązkach wynikających z otrzymywanych dobrodziejstw. Dopóki czerpiemy korzyść, otrzymujemy dary, to ​​ zadowoleni z nich korzystamy. Ale gdy nadejdzie czas wzajemności to zawodzimy. Nasza wdzięczność w stosunku do Maryi i Jej Syna nigdy nie będzie adekwatna do otrzymanych łask, ale mimo to winniśmy okazywać ją jak najgorliwiej. My tymczasem tak często ustajemy w gorliwości. Czytanie liturgiczne z dnia 3 maja jest dla nas jako narodu wyrzutem. Zobaczmy jaką chwałę i cześć odbiera Judyta ze strony jej współrodaków: „Tyś wywyższeniem Jeruzalem, tyś chlubą wielką Izraela, tyś wielką dumą naszego narodu. Tyś wszystko to ręką swoją uczyniła, dobrze zasłużyłaś się Izraelowi, i spodobało się to Bogu. Niech cię Pan Wszechmogący błogosławi na wieczne czasy!”.

Tak jak Żydzi czcili Judytę, tak my winniśmy czcić Maryję. Judyta wybawiła swój naród od niewoli ziemskiej, a Maryja, swoim współdziałaniem w dziele naszego odkupienia, przyczyniła się do naszego zbawienia. Judyta jest niczym innym jak tylko figurą Maryi! W Ewangelii mamy słowa samego Chrystusa Pana: „Oto matka Twoja”, oto Ta, która otoczy cię miłością, będzie ci Matką miłosierdzia. Przyjmijmy więc Ją do siebie, spełniajmy Jej wolę, a pokój wypełni nasze serca i nigdy nie zabraknie nam ufności.

Pamiętajmy o naszych obowiązkach względem Niepokalanej, Królowej naszej! Pełnijmy Jej wolę! Dbajmy o Jej cześć w naszych sercach, w naszych rodzinach i domach, w naszym narodzie i państwie! Pamiętajmy, że wyjątkowa opieka Maryi domaga się od nas spełniania wyjątkowych obowiązków. Był tego świadom król Jan Kazimierz. Dlatego w Ślubach lwowskich podjął stosowne zobowiązanie, że mianowicie za łaskę i opiekę, uczyni wszystko, by Maryja królowała i była czczona jako prawdziwa, a nie malowana, królowa Polski: „A ponieważ z wielkim bólem serca mego oczywiście widzę, że za łzy i uciśnienia ludzi wiejskiego stanu, w królestwie mojem, Syn Twój sprawiedliwy sędzia świata, od siedmiu już lat, dopuszcza na królestwo moje kary powietrza, wojen i innych nieszczęść, przeto obiecuję i przyrzekam oprócz tego: iż ze wszystkiemi memi stanami po przywróceniu pokoju, użyję troskliwie wszelkich środków dla odwrócenia tych nieszczęść i postaram się, aby lud królestwa mojego od uciemiężenia i niesprawiedliwych ciężarów był oswobodzony. Uczyń to najmiłosierniejsza Pani i Królowo, abyś jako mnie i stanom moim najszczerszą dała chęć do uczynienia tych ślubów, tak też u Syna swego łaskę do ich wykonania uprosiła. Amen”.

Nawet jeśli królowi nie udało się dokonać zapowiadanych reform, to my czynimy wszystko, co w naszej mocy, by za doznane łaski odpowiedzieć naszą wierną służbą pod panowaniem umiłowanej Królowej.

Z błogosławieństwem kapłańskim,

ks. Krzysztof Gołębiewski

* ​​ * ​​ *

AKTUALNOŚCI

* Spotkanie Krucjaty Eucharystycznej dzieci

W niedziele 12 maja odbędzie się kolejne spotkanie Krucjaty Eucharystycznej dzieci. Po niedzielnej sumie i katechezach w grupach, dzieci zjedzą wspólnie obiad po czym wysłuchają wykładu kapłana. Następnie razem spędzą wolny czas. Rodzice proszeni są o zgłoszenie obecności dzieci kapłanowi, by mógł zaplanować przygotowanie odpowiedniej ilość posiłków.

* ​​ * ​​ *

* Konferencja duchowa

W niedziele 19 maja odbędzie się kolejna konferencja duchowa. Będzie miała ona miejsce bezpośrednio po nabożeństwie majowym. Tytuł konferencji: Maryja jako wzór duchowego życia.

* ​​ * ​​ *

* Pielgrzymka do Matemblewa

25 maja, w sobotę, organizujemy pieszą pielgrzymkę z przeoratu w Gdyni do Sanktuarium Matki Bożej Brzemiennej w Gdańsku-Matemblewie. Jedną z intencji pielgrzymki będzie wynagrodzenie Bogu, za grzechy dzieciobójstwa dokonanego w łonie matek.

Przewidywany porządek dnia:

• 8.00   Msza św. w przeoracie w Gdyni

• po Mszy św.  małe śniadanie w sali wykładowej przeoratu (jedzenie we własnym zakresie)

• o godz. 9.30   wychodzimy z przeoratu

Odwiedzimy Źródło Maryi w Wielkim Kacku.

Będziemy iść około 4,5 godzin (ok. 20 km) przez Trójmiejski Park Krajobrazowy. W sanktuarium – modlitwa.

* ​​ * ​​ *

* Przypomnienie o obowiązku Komunii św. wielkanocnej!

Nie wypełnienie tego obowiązku jest grzechem ciężkim. Niech jako przypomnienie posłuży katechizm kard. Gasparriego. Oto jego fragmenty:

258. Co Kościół przepisuje trzecim przykazaniem: Spowiadać się przynajmniej raz w roku?

Trzecim przykazaniem: Spowiadać się przynajmniej raz w roku, przepisuje Kościół, żeby wierni, gdy dojdą do używania rozumu, spowiadali się przynajmniej raz w roku z tych grzechów, które jeszcze nie były bezpośrednio odpuszczone w poprzednich spowiedziach.

259. Co nakazuje Kościół przez czwarte przykazanie: Najświętszy Sakrament przynajmniej w czasie wielkanocnym przyjmować?

Przez czwarte przykazanie: Najświętszy Sakrament przynajmniej w czasie wielkanocnym przyjmować, Kościół nakazuje, żeby każdy wierny, skoro tylko dojdzie do używania rozumu, przynajmniej w czasie wielkanocnym przyjmował Najświętszy Sakrament.

261. Dlaczego Kościół do trzeciego i czwartego przykazania dodał słowo „przynajmniej”?

Kościół do trzeciego i czwartego przykazania dodał słowo „przynajmniej”, żeby nam dać naukę, iż jest rzeczą bardzo pożyteczną i Kościół życzy sobie, aby wierni, nawet ci, którzy mają tylko powszednie grzechy albo śmiertelne, już bezpośrednio odpuszczone, spowiadali się częściej i często, a nawet codziennie, przyjmowali pobożnie Najświętszy Sakrament.

* ​​ * ​​ *

KRYZYS W KOŚCIELE OKIEM WYTRAWNEGO TEOLOGA

Kontynuujemy rozważania o kryzysie w Kościele pod przewodnictwem ks. Mateusza Gaudrona FSSPX.

Czym różni się obecny kryzys od wcześniejszych kryzysów w Kościele?

Obecny kryzys w Kościele różni się od wcześniejszych kryzysów przede wszystkim tym, że to same najwyższe władze Kościoła doprowadziły do tego kryzysu, wspierają go i uniemożliwiają zastosowanie skutecznych środków leczniczych. Kryzysy w Kościele zdarzały się często. Księża, biskupi, a nawet papieże nie zawsze prowadzili moralnie czyste życie, zgodne z Ewangelią. Niemoralność i rozpasanie prowadziły często do kryzysu w Kościele. Księża i biskupi odstępowali także niekiedy od prawdziwej wiary. Ale jeszcze nie było takiego okresu, w którym błędy i otwarte negowanie prawd wiary były propagowane z przyzwoleniem i poparciem władz rzymskich. Osobliwością dzisiejszego kryzysu jest to, że jest on popierany przez najwyższe władze Kościoła, nie wyłączając papieża. Sam papież Paweł VI wypowiedział z tego powodu sławne zdanie, że Kościół znajduje się w procesie „samozniszczenia”:

„Kościół znajduje się w godzinie niepokoju, samokrytyki, można by nawet powiedzieć – samozniszczenia. To jest jakby wewnętrzny wstrząs (...) którego nikt po soborze nie oczekiwał”.

* ​​ * ​​ *

KALENDARZ ​​ LITURGICZNY

na maj ​​ A.D. 2019

Porządek ​​ Mszy św.

 Pierwszy piątek miesiąca:

  możliwość spowiedzi    17.15

  Msza św. śpiewana     18.00

  nabożeństwo ku czci Serca Jezusa   18.50

 Pierwsza sobota miesiąca:

  możliwość spowiedzi    17.15

  Msza św. śpiewana     18.00

  nabożeństwo pierwszosobotnie     ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​​​ 18.50

 Niedziela:   

    Różaniec i Godzinki  9.00

    możliwość spowiedzi   ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​​​ 9.00 – 9.45

    Msza św. śpiewana   10.00

    Nabożeństwo majowe    

    możliwość spowiedzi  17.30

    Msza św.    18.00

Porządek Mszy św. w kościele przeoratowym na kolejne tygodnie ​​ podawany będzie w kruchcie kościoła oraz można go znaleźć w internecie:

na stronie gdyńskiego przeoratu: https://gdynia.fsspx.pl

na facebooku: https://www.facebook.com/FSSPXGdynia

AMDG