BIULETYN INFORMACYJNY

BRACTWO KAPŁAŃSKIE ŚW. PIUSA X
Przeorat ​​ pw. Niepokalanego Serca NMP

w Gdyni

Porządek nabożeństw

listopad A.D. 2018

Listopad – miesiąc w blasku świętości

Drodzy Wierni, miesiąc listopad rozpoczyna się uroczystością Wszystkich Świętych, a więc królujących wraz z Chrystusem apostołów, męczenników, wyznawców, dziewic w liczbie przez nas nie do wyobrażenia, jak nam mówi to lekcja z tego święta: „potem ujrzałem rzeszę wielką, której nikt nie mógł zliczyć ze wszystkich narodów i pokoleń, ludów i języków”. Są to święci Kościoła katolickiego, którzy od niego otrzymali wszystko co potrzebne im było do osiągnięcia zbawienia. Dziś pokazuje nam Kościół święty triumf naszych współbraci w wierze. ​​ Oni niezmiennie pozostają z nami we wspólnocie wiary, co wyznajemy odmawiając jeden z artykułów Składu apostolskiego: „wierzę (…) w świętych obcowanie”. Jest to więc dogmat naszej świętej wiary!

Dlaczego Kościół obchodząc to święto? Powodów jest parę. Między innymi ten: niemożliwością jest dla nas we właściwy sposób i ze czcią obchodzić święta poszczególnych świętych każde osobno (choćby tylko z powodu wielkiej ich liczby). Możemy natomiast triumf wszystkich świętych obchodzić jednego dnia z wielką radością. Przez wspólne święto wszystkich świętych możemy uświadomić sobie, że w niebie nie ma żadnych podziałów, żadnych stronnictw czy różnicy zdań, lecz wszyscy śpiewają chwałę Bogu wspólnie jednym głosem. Tam trwa nieustannie ​​ jedno wspaniałe rodzinne święto. Jaki to dla nas wspaniały przykład!

Innym powodem, dla którego Kościół wzywa nas do obchodu tej uroczystości jest przypomnienie nam wezwania do świętości. Kościół stawia nam przed oczyma ogromną liczbę świętych, którzy mimo wielu trudności i własnych słabości, z pomocą łaski Bożej, jednak osiągnęli świętość. To jest również i naszym celem! Nasz Pan mówi bowiem: „bądźcie doskonali [czyli święci] jak Ojciec wasz niebieski doskonały jest”. To jest nasze powołanie i to jest wola Boża względem nas, jak mówi św. Paweł w Pierwszym liście do Tesaloniczan: „Albowiem wolą Bożą jest uświęcenie wasze”. Tak więc każdy z nas jest powołany do świętości. A jak to powołanie realizować? Dążąc samemu do doskonałości, ale z pomocą łaski Bożej. Potrzeba, abyśmy całe nasze życie porządkowali według woli Bożej, czyli starali się naprawić minione błędy i na bieżąco kształcili w swej duszy cnoty. Innymi słowy, należy starać się żyć według przykazań Bożych i kościelnych oraz zwalczać nasze wady, jak również pracować nad osiągnięciem cnót. Szczególnie ważna jest walka o cnotę, gdyż doskonałość, czyli świętość to coś pozytywnego, a nie tylko negatywna walka z wadami głównymi. Kościół stawia nam przed oczyma przykład wielu naszych duchowych braci. To, co dla nich było możliwe, jest możliwe również dla nas. Łaski Bożej jak również środków łaski (np. sakramentów) nam również nie brakuje. Wielka już liczba dusz zdobyła tę świętość, do której i my zmierzać musimy, o ile chcemy być posłuszni Panu Bogu.

W niebie nie ma innych dusz, jak tylko dusze święte! Dlatego wierni zmarli w stanie łaski uświęcającej (czyli w przyjaźni z Bogiem), muszą przejść przez czyściec, aby się oczyść ze wszystkich swych braków i pozostałości grzechowych, czyli kar pozostających po odpuszczeniu winy. Potrzebują oni tego aby mogli oglądać Boga takim jakim On jest, czyli po trzykroć (nieskończenie) świętego, przed którym drżą chóry anielskie, jak śpiewamy w prefacji mszalnej.

To były niektóre z przyczyn, dla których Kościół obchodzi ​​ uroczystość Wszystkich Świętych. Zastanówmy się teraz jakie treści to święto daje nam do rozważania, do przemyślenia. Najpierw oczywiście istnienie wiecznej szczęśliwości. Ta szczęśliwość jest całkowita, doskonała; świętym w niebie nie brakuje absolutnie niczego; w niebie nie ma niczego, co mogło by szczęście i radość choćby na chwile zakłócić. Gdyby byłoby inaczej, to nie można by było mówić o prawdziwym szczęściu. Święty Paweł próbując opisać tą doskonałość nieba mówi: „ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują” (1Kor 2, 9).

Następnie powinniśmy rozważać, że ta szczęśliwość niebieska jest ​​ trwała, to znaczy, nie może być utracona przez tych, którzy ją raz osiągnęli. Radość zbawionych jest wieczna, to znaczy, że nie będzie miała już nigdy końca.

Następnie powinniśmy zastanowić się nad środkami, jakie prowadzą do tego celu, czyli wiecznej szczęśliwości. Myśląc o różnorodności tych wszystkich, którzy dostąpili już nieba i cieszą się oglądaniem Boga twarzą w twarz, dochodzimy do wniosku, że łączy ich coś zasadniczego: posiadanie miłości do Boga oraz korzystanie ze środków jakie Bóg im dał przez pośrednictwo Kościoła, czyli sakramentów oraz doktryny katolickiej. ​​ W całej różnorodności charakterów, temperamentów, biografii świętych znajdziemy u każdego z nich zawsze te dwa elementy. Nie ma żadnego mieszkańca nieba, który by z tych środków nie korzystał mając do tego sposobność.

Radosna uroczystość Wszystkich Świętych powinna zdominować ​​ wszystkie inne listopadowe święta. A szczególnie dzień zaduszny, w którym Kościół, udzielając nam obfitych odpustów, zachęca wszystkich do modlitwy za dusze czyśćcowe. Jedyne czego dusze w czyśćcu pragną, to móc wreszcie wejść do nieba. Nasze modlitwy mają im w tym pomóc. Dzień zaduszny pozbawiony byłby chrześcijańskiego charakteru, gdybyśmy zapomnieli o powodach, dla których modlić się powinniśmy za naszych drogich zmarłych. Modlimy si e za ich dusze, by dopomóc im w opuszczeniu czyśćca i osiągnięciu wiecznej szczęśliwości. Tej szczęśliwości powinniśmy dla siebie i dla innych pragnąć oraz czynić wszystko co możliwe, by ją osiągnąć.

Z błogosławieństwem kapłańskim,

 ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​​​ ks. Krzysztof Gołębiewski

AKTUALNOŚCI

Porządek odpustów:

W najbliższych dniach można uzyskać odpust zupełny:

• od 1 do 8 listopada (uzyskać można tylko dla zmarłych) za odwiedzenie cmentarza oraz modlitwę za zmarłych na cmentarzu,

• 2 listopada (od 12 godziny) oraz 3 listopada (uzyskać można tylko dla zmarłych) za odwiedzenie publicznej kaplicy oraz odmówienie wyznania wiary i Modlitwy Pańskiej, ​​ 

• również w uroczystość Chrystusa Króla (28 X) za wspólne odmówienie Aktu poświęcenia Sercu Jezusowemu (podanego przez Piusa XI).

Wszystkie odpusty można zdobyć pod zwykłymi warunkami:

• stan łaski uświęcającej (przynajmniej na końcu przepisanego dzieła) oraz intencja uzyskania odpustu,

• spowiedź św. w przeciągu 8 dni przed lub po uzyskaniu odpustu,

• Komunia święta jeżeli to możliwe w dniu uzyskania odpustu, w razie przeciwności, może być w innym dniu,

• modlitwa w intencji Ojca świętego,

• wolność od przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, nawet lekkiego.

Trzeba pamiętać, że można uzyskać tylko jeden odpust zupełny dziennie. Przypisana do odpustu modlitwa musi być odmówiona ustnie, gdyż jest to oficjalna modlitwa Kościoła. Jeżeli któryś z warunków nie zostanie wypełniony, to wówczas zamiast odpustu zupełnego można uzyskać odpust częściowy.

* ​​ * ​​ *

Konferencja duchowa i spotkanie dzieci Krucjaty Eucharystycznej

W niedzielę 18 listopada zapraszamy dorosłych na kolejną konferencję duchową, która odbędzie się zamiast katechezy dla dorosłych.  ​​​​ Równolegle odbędzie się katecheza w grupach dla dzieci.

Tego też dnia odbędzie się kolejne spotkanie Krucjaty Eucharystycznej dzieci. Po niedzielnej sumie i katechezach w grupach, dzieci zjedzą wspólnie obiad po czym wysłuchają wykładu kapłana. Następnie wspólnie spędzą czas. Rodzice proszeni są o zgłoszenie obecności dzieci kapłanowi, by móc przygotować odpowiednią ilość posiłku. ​​ 

* ​​ * ​​ *

Duchowy tekst

Z księgi św. Augustyna: O obowiązkach względem zmarłych

​​ (z Brewiarza rzymskiego na dzień zaduszny)

 Troska o pogrzeb, o uroczystości pogrzebowe i o ich rozmach są pociechą raczej dla żyjących, niż wsparciem dla zmarłych. Nie jest to jednak powodem, aby ciałem nieboszczyka pogardzać, zwłaszcza ciałem sprawiedliwego i wiernego, którym dusza posługiwała się święcie jako narzędziem i pomocą do różnych dobrych uczynków. Jak odzież lub pierścień ojcowski, lub inne tego rodzaju pamiątki, tym są droższe dla dzieci, im większa jest ich miłość dla rodziców, tak też nie należy odnosić się bez uszanowania do ciał naszych, które są z nami bardziej zjednoczone, niż jakakolwiek odzież. Ciała nie są bowiem nam tylko ozdobą lub obcą pomocą, lecz należą do samej natury człowieka. Dlatego z dawien dawna pobożność starała się gorliwie o oddawanie ostatniej posługi sprawiedliwym i dbała o ich pogrzeb, a i oni sami za życia wydawali polecenia synom, odnoszące się do swego pogrzebu, a nawet i do przenoszenia zwłok.

 Gdy wierni składają zmarłym ten serdeczny dowód przyjaźni przez pamięć o nich i modlitwę, czyn taki niewątpliwie jest pożyteczny tym, co za swego życia w ciele zasłużyli sobie na to, by podobne wsparcie mogło im być pomocne po śmierci. Gdy na skutek jakiejś przeszkody nie ma możności pochowania ciała, albo pochowania go w miejscu poświęconym, to nie należy zaniedbywać modłów za zmarłych. Dlatego właśnie Kościół podjął się tej modlitwy za wszystkich zmarłych ze społeczności chrześcijańskiej, bez wymieniania ich imion, a tylko przez ogólne ich wspomnienie, aby ci, za których nie modlą się rodzice, dzieci, krewni lub przyjaciele, otrzymali pomoc od tej jedynej dla wszystkich Matki. Gdyby wszakże zabrakło tych modlitw, zanoszonych za zmarłych z prostą wiarą i pobożnością, sądzę, że na nic by się ciału nie zdało, choćby na najświętszym miejscu było pochowane.

 Gdy się tak rzeczy mają, bądźmy przekonani, iż oddając ostatnią posługę zmarłym, o tyle tylko możemy przyjść im z pomocą, o ile ofiarujemy za nich Ofiarę ołtarza, modlitw naszych i jałmużn, jakkolwiek nie są one pomocne wszystkim, za których się modlimy, lecz tylko tym, którzy za życia zasłużyli na to, aby zasługi tychże ofiar im policzone zostały. Ponieważ wszakże nie wiemy, które to są dusze, należy przeto ofiary składać za wszystkich ochrzczonych, aby nie pozbawić pomocy tych, którzy z dobrodziejstwa tego skorzystać mogą i powinni. Lepiej bowiem, aby pomoce te ofiarowane zostały za dusze, którym nie są one ani pożyteczne, ani szkodliwe, niż pozbawiać tego dobrodziejstwa te, które by z niego skorzystać mogły. Lecz każdy zwykle gorliwiej spełnia ten obowiązek względem swych bliskich, aby to samo krewni jego zrobili dla niego. Samo pogrzebanie ciała nie pomaga do zbawienia zmarłego, lecz jest to obowiązek ludzkości zgodny z poczuciem, wedle którego nikt swego ciała nie ma w nienawiści. Przeto, o ile możności, trzeba mieć staranie o powłokę cielesną naszych bliźnich, gdy ten, który ją nosił, opuścił ją. Jeśli tak postępują ci, co nie wierzą w zmartwychwstanie ciał, jakoż daleko bardziej czynić to mają ci, co wierzą. Ostatnia posługa oddana ciału, zmarłemu wprawdzie, ale przeznaczonemu do zmartwychwstania i do wiecznego istnienia, jest poniekąd dowodem tej wiary.

KALENDARZ ​​ LITURGICZNY

na listopad A.D. 2018

Porządek ​​ Mszy św.

 Pierwszy piątek miesiąca:

  możliwość spowiedzi    17.15

  Msza św. śpiewana     18.00

  nabożeństwo ku czci Serca Jezusa   18.50

 Pierwsza sobota miesiąca:

  możliwość spowiedzi    17.15

  Msza św. śpiewana     18.00

  nabożeństwo pierwszosobotnie   18.50

 Niedziela:

    Różaniec i godzinki  9.00

    możliwość spowiedzi   ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​ ​​​​ 9.00 – 9.45

    ​​ ​​​​ Błogosławieństwo Najśw. Sakramentu  ​​ ​​ ​​​​ 9.50

    Msza św. śpiewana   10.00

    po Mszy katecheza

    Różaniec    17.30

    możliwość spowiedzi  17.30

    Msza św.    18.00

Porządek Mszy św. w kościele przeoratowym na kolejne tygodnie ​​ podawany będzie w kruchcie kościoła oraz można go znaleźć w internecie:

na stronie gdyńskiego przeoratu: https://gdynia.fsspx.pl

na facebooku: https://www.facebook.com/FSSPXGdynia