BIULETYN INFORMACYJNY

BRACTWO KAPŁAŃSKIE ŚW. PIUSA X
Porządek nabożeństw
w Gdyni i Olsztynie
luty
A.D. 2017

  

„Teraz Panie uwalniasz sługę twego w pokoju”

Drodzy Wierni! Powyższe słowa wypowiedział dwa tysiące lat temu starzec Symeon, kiedy wziął w swe ramiona Dzieciątko Jezus – Zbawiciela świata. Radość jaka temu wydarzeniu towarzyszyła musiała być ogromna. Symeon bowiem bardzo długo czekał na tę chwilę, wyglądając nadejścia obiecanego Mesjasza i wypełnienia się obietnicy jaką otrzymał od Boga. A brzmiała ona tak: nie umrzesz zanim nie zobaczysz Tego, który jest „światłem na oświecenie pogan i chwałą ludu izraelskiego” czyli Tego, który jest Zbawicielem ludzkości.

Tęsknota świątobliwego starca za Mesjaszem, powinna w naszych sercach także wzbudzić tęsknotę za Zbawicielem. My również powinniśmy wyczekiwać Jego przyjścia, nie tyle do kamiennej świątyni, ile do żywej świątyni naszych dusz. Dusze ludzkie w oczach Bożych są o wiele więcej warte niż wszechświat cały. To do nich pragnie przyjść i je posiąść dla siebie już na zawsze sam Zbawiciel! My natomiast winniśmy Go do siebie zaprosić właśnie tęskniąc za Nim. Naśladujmy więc, a przynajmniej próbujmy naśladować, tę wielką tęsknotę Symeona za naszym Panem. Nie możemy, jak Symeon, wziąć Pana Jezusa w ramiona, na ręce, ale za to możemy Go w Komunii świętej, przynajmniej w niedziele, przyjmować do swoich serc i w nich okazywać Mu miłość oraz wierność. Możemy się więc z Bogiem zjednoczyć o wiele ściślej niż było to dane Symeonowi. Słowo „komunia” bowiem pochodzi od łacińskiego comunio, które oznacza zjednoczenie. Dlatego jednoczmy się z naszym słodkim Zbawicielem w Komunii świętej jak tylko mamy ku temu okazję i gdy grzech śmiertelny nie stoi na przeszkodzie. A jeśli taka bariera oddziela nas od Boga, to usuńmy ją w konfesjonale, aby móc radować się zjednoczeniem z naszym Bogiem i czerpać z Bożego źródła łaski.

Symeon przyjął Boże Dziecię z rąk Matki Najświętszej. Naśladujmy sprawiedliwego starca również i w tej sprawie. Do Chrystusa wiedzie droga przez Maryję. Prośmy Ją – Matkę Jezusa i naszą Matkę, aby dopomogła nam przygotować się dobrze do Komunii świętej.

Dnia 2 lutego wspominamy liturgicznie obrzęd oczyszczenia Najświętszej Maryi Panny połączony z ofiarowaniem Dzieciątka Bożego w świątyni jerozolimskiej. To podczas tego, wymaganego przez prawo żydowskie, obrzędu miało miejsce spotkanie Symeona z Maryją i Dzieciątkiem Jezus. Na pamiątkę tego spotkania Kościół corocznie w dniu 2 lutego święci bardzo uroczyście świece, które symbolizują „światło na oświecenie pogan”, czyli Chrystusa. Świece te nazywamy gromnicami, gdyż zapala się je w czasie burzy, by chroniły domostwa przed gromami. Również, według starego zwyczaju, zapaloną gromnicę stawia się przy konającym, aby światło, którym jest Chrystus, świeciło zmarłemu w życiu wiecznym.

                                                       Z błogosławieństwem kapłańskim,

ks. Krzysztof Gołębiewski

 AKTUALNOŚCI

 W seminariach Bractwa w dniach 1 i 2 lutego odbywają się obłóczyny i obrzęd tonsury kleryków oraz udzielane są niższe świecenia. W seminarium w Bawarii w tych ceremoniach będą brali udział klerycy z Polski: kl. Bartosz z Torunia otrzyma ostatnie niższe święcenia (egzorcysty i akolity), kl. Sebastian otrzyma święcenia ostiariusza i lektora, kl. Antoni z Polany otrzyma z rąk biskupa strój duchowny. W seminarium przebywa jeszcze z Polski kl. Jakub, który w tym roku akademickim otrzyma świecenia wyższe subdiakonatu oraz diakonatu (w innym terminie). Towarzyszmy naszym klerykom modlitwą w tych dniach.

Nawiązując do tematyki niższych święceń, dołączmy do naszego biuletynu obszerne fragmenty kazania abp. Lefebvra, wygłoszonego w Econe podczas obłóczyn, 2 lutego 1979 roku.

W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen.

I Umiłowani przyjaciele! I Umiłowani bracia!

Jakże nie pomyśleć przy tych obłóczynach o błogosławieństwach, które Nasz Pan zapowiedział dla tych, którzy chcą się w Niego I przyoblec. A wy, umiłowani przyjaciele, za kilka chwil przyobleczecie się w Naszego Pana Jezusa Chrystusa. Induimini Jesum Christum. Kiedy przyobleczecie się w Naszego Pana Jezusa Chrystusa, przyobleczecie się także w Jego cnoty, w całą Jego naukę.

I jeśli istnieje dla nas nauka, która powinna być światłem naszego życia, wytyczną naszego postępowania, to jest to Kazanie na Górze, to są to Błogosławieństwa. Jesteście błogosławieni, umiłowani przyjaciele, ponieważ przez ten symbol, w który się za kilka chwil przyobleczecie, obwieścicie waszego ducha ubóstwa. Beati pauperes spiritu – „błogosławieni ubodzy w duchu”, błogosławieni ci, którzy mają ducha ubóstwa, albowiem oni otrzymają wieczną zapłatę. Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię”. Błogosławieni, którzy wprowadzają spokój. Błogosławieni miłosierni. Błogosławieni, którzy cierpią prześladowania in nomine Meo – powiada Nasz Pan – z Mojego powodu, z powodu Mojego umienia. Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, pragną świętości.

Tym samym Nasz Pan daje wam cały program. Kiedy Przyobleczecie się w sutannę, przyobleczecie się w Naszego Pana, a tym samym w Jego prawo. Przyobleczecie się w ten program, który w całkiem szczególny sposób musi być waszym programem, waszym Bako przyszłych kapłanów. Albowiem tak mówi dalej Nasz Pan: „Wy jesteście solą dla ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić? Na nic się już nie przyda, chyba na wyrzucenie i podeptanie i przez ludzi” (Mt 5,13). Wy jesteście solą dla tej ziemi, dlatego musicie ukazywać swoje cnoty wszystkim tym, którzy was otaczają, dalej im je przekazywać; musicie być zaczynem świętości, której świat tak pilnie potrzebuje, dzisiaj jeszcze bardziej niż kiedykolwiek. Dzisiaj, kiedy właśnie zasady świętości są podważane, kiedy świętość sama znika ze świata, już jej nie widać, ponieważ ci, którzy powinni ją odsłaniać, owa sól ziemi, stali się płowi. Zakonnicy i zakonnice zrzucają szaty zakonne, stają się niewierni duchowi zakonnemu, duchowi założycieli swych zakonów.

Za kilka chwil bowiem nie będziecie już tacy sami. Właśnie przez fakt, że przyobleczecie się w sutannę, świat będzie oczekiwał, że każdy z was stanie się drugim Chrystusem, że będziecie objawiać światło Naszego Pana Jezusa Chrystusa w słowach, w postawie, w gestach, w czynach. I wiemy lud będzie miał rację. Każdy z was musi być drugim Chrystusem. Wy musicie być światłością świata. Wy musicie być solą dla ziemi.

Odnosi się to właśnie do tego święta Matki Boskiej Gromnicznej. Jest to święto Światłości. Dlaczego Kościół chciał, aby to święto Matki Boskiej Gromnicznej było świętem światła? Dlatego że, jak sądzę, Kościół powołuje się przy tym na słowa starca Symeona: Lumen ad revelationem gentium; starca Symeona, który wziął Zbawiciela świata w ramiona i niósł w ramionach; Symeona, którego hymn śpiewaliśmy dziś rano podczas Jutrzni. Kościół powiada o nim, że trzyma Jezusa w swoich rękach, brzemię świata. To Dzieciątko Jezus, które niósł Symeon, nosi świat w Swoim ręku. Ono jest Stwórcą świata. A Symeon istotnie widzi w nim światło, światło, które ma objawiać wiarę, światło, które nie tylko Izraelowi, ale także wszystkim innym narodom objawi Boga. Z pewnością On jest „chlubą ludu Izraela”. Także starzec Symeon to mówi. Ale przede wszystkim jest On światłem, które rozświetli cały świat. I tym światłem jesteśmy objęci także my. Zostaliśmy obdarzeni łaską tego światła przez Naszego Pana Jezusa Chrystusa podczas chrztu. W tym świetle więc, które Kościół świętuje w dniu Matki Boskiej Gromnicznej, leży dla was, którzy przyobleczecie się w sutanny, całkiem szczególna mądrość, całkiem szczególny blask.

Kiedy wczytacie się uważnie w modlitwy, które za kilka chwil wygłosi nad wami biskup, zauważycie, że pierwsza modlitwa odnosi się szczególnie do światła i prosi o to, aby ślepota waszego ducha została zastąpiona przez światło Naszego Pana Jezusa Chrystusa, ta ślepota, którą wy, którą my wszyscy jesteśmy dotknięci przez grzech pierworodny, to zaślepienie, które nam już nie pozwala rozumieć spraw niebieskich, które czyni nas niezdolnymi do tego, aby do wszystkich spraw przykładać właściwą miarę, miarę spraw boskich i miarę spraw ludzkich, miarę czasu i miarę wieczności, miarę tego, co jest przemijające, i miarę tego, co wieczne, miarę ducha i miarę materii. Nie jesteśmy w stanie właściwie mierzyć tych spraw. Z pewnością po ukończeniu naszego seminarium będziecie więcej rozumieli, ale będziecie mieli przed sobą jeszcze daleką drogę do momentu, kiedy to zrozumienie stanie się rzeczywistością, kiedy będzie dla was jasne i zrozumiałe to, że sprawy boskie, sprawy wieczne, sprawy nieprzemijające wznoszą się nieskończenie ponad to wszystko, co przemijające, ponad to wszystko, co śmiertelne, ponad to wszystko, co dzieje się na tym świecie, ponad to wszystko, co ulotne.

Proście więc w tych modlitwach Naszego Pana, i my wszyscy będziemy prosili Naszego Pana o to, aby światło zaświeciło w waszym umyśle i abyście dzięki światłu Naszego Pana byli prowadzeni przez to światło, abyście nie przyoblekali się w nic innego, abyście rzeczywiście żyli w prawdzie i wierze.

Jakie to smutne, kiedy czasem trzeba stwierdzić u kapłanów a nawet z tego powodu wprowadziliśmy także tu, w seminarium, zwyczaj, aby po obłóczynach wręczać wam krzyż, krzyż, który przypomina wam wasze obłóczyny, przyobleczenie się w sutanny. Albowiem wraz z krzyżem przyoblekacie się w Naszego Pana Jezusa Chrystusa. Krzyż Naszego Pana Jezusa Chrystusa jest światłem świata. Jest zbawieniem świata. Symbolizują to w cudowny sposób świece, które niesiecie. Nasz Pan Jest światłem. Nasz Pan umarł na Krzyżu, w pewnym sensie zniszczył swoje ciało, aby objawie swoją miłość do Boga, miłość do Boga, do Swojego Ojca i do ludzi. Świece karmią się woskiem, a wosk jest jak nasze ciało, które musi przeminąć, aby mogło świecić światło, światło Naszego Pana Jezusa Chrystusa, kiedy pokonamy wszystkie nasze grzechy, nasze złe skłonności, które muszą ustąpić, aby mogło zaświecić światło, światło Naszego Pana. Niech więc ten krzyż, który dostaniecie za kilka chwil do rąk, będzie prawdziwie waszym światłem.

Oby Nasz Pan był waszym wodzem, oby był waszą pociechą. Wierzę, że nie istnieje żadne powołanie, które by bardziej uszczęśliwiało, dogłębniej uszczęśliwiało, bez reszty uszczęśliwiało nawet przez doświadczenia, niż powołanie do kapłaństwa. Ale trzeba tym żyć, żyć w pełni. Nie wolno tym żyć połowicznie, trzeba tym żyć w pełni.

Pragniemy więc wszyscy, którzy jesteśmy tu zgromadzeni pragniemy, abyście rozważyli te sprawy, aby przekonały was słowa’ które za kilka chwil wygłosi do was biskup, abyście przyjęli je tu w seminarium, za program waszego życia, i osiągnęli życie wieczne, tak, jak to jest powiedziane na końcu ostatniej modlitwy.

W Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen. 

* * *

KALENDARZ LITURGICZNY

Na luty A.D. 2017

1   śr.*	Św. Ignacego (z Antiochii), Biskupa i Męczennika, 3 kl.
2   czw.	Oczyszczenie Najświętszej Maryi Panny (Matki Bożej Gromnicznej), 2 kl., Pierwszy czwartek miesiąca ku czci Pana naszego Jezusa Chrystusa, Najwyższego Kapłana, modlitwa za kapłanów i o powołania kapłańskie
3   pt.	dzień ferialny, 4 kl., wsp. św. Błażeja, Biskupa i Męczennika, Pierwszy piątek miesiąca ku czci Najśw. Serca Jezusa,
4   sob.	Św. Andrzeja Corsini, Biskupa i Wyznawcy, 3 kl., Pierwsza sobota miesiąca ku czci Niepokalanego Serca N.M.P.
5     niedz.	5. Niedziela po Objawieniu Pańskim, 2 kl.
6   pn.	Św. Tytusa, Biskupa i Wyznawcy, 3 kl., wsp. św. Doroty, Dziewicy i Męczennicy
7 wt.	Św. Romualda, Opata, 3 kl.
8 śr.	Św. Jana z Maty, Wyznawcy, 3 kl.
9 czw.	Św. Cyryla Aleksandryjskiego, Biskupa, Wyznawcy i Doktora Kościoła, 3 kl., wsp. św. Apolonii, Dziewicy i Męczennicy
10 pt.	Św. Scholastyki, Dziewicy, 3 kl.
11 sob.	Objawienie się Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej w Lourdes, 3 kl.
12   niedz.	Niedziela Siedemdziesiątnicy, 2 kl.
13 pn.	dzień ferialny, 4 kl.
14 wt.	dzień ferialny, 4 kl., wsp. św. Walentego, Kapłana i Męczennika
15 śr.	dzień ferialny, 4 kl., wsp. śś. Faustyna i Jowity, Męczenników
16 czw.	dzień ferialny, 4 kl.
17 pt.	dzień ferialny, 4 kl.
18 sob.	Wspomnienie Najświętszej Maryi Panny w sobotę, 4 kl., wsp. św. Symeona, Biskupa i Męczennika
19 niedz.	Niedziela Sześćdziesiątnicy, 2 kl.
20 pn.	dzień ferialny, 4 kl.
21 wt.	dzień ferialny, 4 kl.
22 śr.	Katedry św. Piotra, Apostoła, 2 kl.
23 czw.	Św. Piotra Damiana, Biskupa, Wyznawcy i Doktora Kościoła, 3 kl.
24 pt.	Św. Macieja, Apostoła, 2 kl.
25 sob.	Wspomnienie Najświętszej Maryi Panny w sobotę, 4 kl.
26   niedz.	Niedziela Pięćdziesiątnicy, 2 kl.
27 pn.	Św. Gabriela od Matki Bożej Bolesnej, Wyznawcy, 3 kl.
28 wt.	dzień ferialny, 4 kl.

* Data z szarym tłem oznacza, że tego dnia będzie odprawiana Msza św. W Gdyni.