Corocznie, w dniu 22 marca, obchodzi się w diecezji pelplińskiej liturgiczne wspomnienie św. Katarzyny Szwedzkiej, dziewicy, zwanej także, od nazwy szwedzkiego miasta Vadstena, Wastaneńską. Jej kult jest żywy między innymi miejscami także w diecezji pelplińskiej, bowiem, podróżując pomiędzy Szwecją a Rzymem, wędrowała także przez Pomorze Gdańskie, pozostające za jej czasów pod władzą Zakonu Krzyżackiego. Gdy książę piastowski, późniejszy król polski, Władysław Łokietek próbował zjednoczyć pogrążone w rozbiciu dzielnicowym ziemie polskie, Krzyżacy w 1308 roku zbrojnie zajęli Pomorze Wschodnie wraz z Gdańskiem i następnie włączyli te ziemie do swego państwa. 
Święta przyszła na świat w Szwecji około roku 1330 jako druga z gromadki dzieci św. Brygidy i księcia Ulafa Gutmarssona. W dzieciństwie oddano ją do internatu cysterek w Riseberg, gdzie otrzymała dobre wykształcenie i religijne wychowanie. Po ukończeniu klasztornej szkoły, będąc młodą panną, została wydana za szlachetnego rycerza, Edgarda z Kyren. O zamiłowaniu do cnoty czystości obojga małżonków świadczy to, że oboje złożyli ślub dozgonnej czystości, iż będą żyli ze sobą w dziewictwie jak brat z siostrą. Nawet w tamtych czasach była to rzadkość. Można oczywiście snuć domysły, dlaczego więc młodzi zdecydowali się na małżeństwo. Prawdopodobnie był to wyraz posłuszeństwa woli rodziców.
W roku 1350 św. Katarzyna udała się wraz z matką, św. Brygidą, do Rzymu z okazji roku jubileuszowego dla zyskania odpustu zupełnego. W tym czasie zmarł jej mąż. Pozostała więc z matką w Rzymie, oddana pobożności i dziełom miłosierdzia chrześcijańskiego. Przez 25 lat pomagała także św. Brygidzie najpierw w założeniu, a później w utrwalaniu nowej rodziny zakonnej brygidek czyli Zakonu Najświętszego Zbawiciela. Z matką odbywała równocześnie pielgrzymki do różnych miejsc świętych. W roku 1373 na jej rękach pożegnała życie doczesne dla wieczności św. Brygida, wyczerpana bardzo nużącą pielgrzymką do Ziemi Świętej.
Kiedy św. Katarzyna wiozła relikwie matki do Szwecji, przejeżdżała także przez Pomorze Gdańskie. Dodajmy, że relikwie św. Brygidy zostały w trakcie tej podróży czasowo umieszczone w Gdańsku, w szpitalnej kaplicy pw. św. Marii Magdaleny. Owo wydarzenie zapoczątkowało kult św. Brygidy w grodzie nad Motławą. W końcu XIV wieku sprowadzono, z inicjatywy wielkiego mistrza krzyżackiego Konrada von Jungingen, do Gdańska brygidki, a w miejscu wspomnianej wyżej kaplicy na przełomie XIV i XV wieku wybudowano dla nich kościół pw. św. Brygidy, który był następnie rozbudowywany. 
W 1375 roku św. Katarzyna wstąpiła do klasztoru brygidek w Vadstena, gdzie złożyła relikwie św. Brygidy. Objęła tam funkcję przełożonej. Jednak z niewiadomych przyczyn niebawem opuściła wspomniany klasztor i powróciła do Rzymu. Zamieszkała w tym samym domu, w którym przedtem mieszkała ze swoją świętą matką. Równocześnie rozpoczęła starania o kanonizację św. Brygidy. Nie doczekała się wprawdzie decyzji o kanonizacji swej matki, ale decyzja ta zapadła niedługo po śmierci św. Katarzyny, bo w roku 1391. Niemniej żarliwie zabiegała Święta o zatwierdzenie zakonu brygidek przez Stolicę Apostolską. Doczekała się tego zatwierdzenia, gdy papież Urban VI wydał w 1378 roku stosowny dekret.
Tymczasem klasztor w Vadstena, pozbawiony energicznego kierownictwa, zaczął się chylić ku upadkowi. Święta więc postanowiła powrócić do Szwecji, by ponownie stanąć na jego czele. Ledwie jednak tam się znalazła, Bóg odwołał ją z ziemi 24 marca 1380 roku przez nagłą śmierć. Ten fakt jednak nie wpłynął negatywnie na sytuację klasztoru w Vadstena. Pozostałe tam siostry znalazły, z pomocą łaski Bożej siły, by utrzymać życie zakonne, a nawet go rozwinąć. W Vadstena powstała w XV wieku słynna biblioteka (potem zniszczona znacznie przez protestantów) i jedna z pierwszych w Szwecji drukarnia, a także nie mniej słynna w całej Skandynawii pracownia haftów i koronek. Wykonywane przez siostry szaty liturgiczne (ornaty) stanowiły wielkie skarby sztuki chrześcijańskiej. Klasztor w Vadstena stał się ważnym ośrodkiem życia religijnego w krajach skandynawskich. Szerzący się kult św. Katarzyny, a nade wszystko św. Brygidy, i liczne odpusty jakimi Stolica Apostolska obdarowała klasztorny kościół uczyniły z tego miejsca znane sanktuarium przyciągające rzesze pielgrzymów.
Siostry brygidki żywiły przekonanie, że modlitwy św. Katarzyny Szwedzkiej ocaliły Rzym przed powodzią w czasie gwałtownego wylewu rzeki Tybr. Wydarzenie to zostało przedstawiona plastycznie na ścianie kaplicy-domu, który Święta przez szereg lat zamieszkiwała w Rzymie z matką i później sama. Podzielamy przekonanie brygidek o skuteczności ufnych i wytrwałych modlitw św. Katarzyny, które uchroniły Wieczne Miasto przed wodami Tybru. Liczne łaski, jakie wierni otrzymali na grobie św. Katarzyny w Vadstena, skłoniły szwedzkiego monarchę do rozpoczęcia starań o jej kanonizację. Jej kult jako osoby kanonizowanej zatwierdził papież Innocenty VIII, kiedy zezwolił na uroczyste przeniesienie relikwii Świętej dnia 1 sierpnia 1489 roku.
Zwycięstwo w Szwecji rewolucji protestanckiej w XVI wieku zmieniło oblicze tego kraju i losy szwedzkich katolików, których pozostała jedynie mała garstka. Kiedy nastał protestantyzm, zaczęto z zaciekłością niszczyć wszelkie ślady religii katolickiej, których nie dało się sprotestantyzować. Plądrowano klasztory. Atakowano osoby duchowne. Usuwano z kościołów wszelkie wyrazy katolickiej liturgii, zamieniając tym samym te świątynie w zbory. Wówczas zniszczeniu uległy także relikwie św. Katarzyny. Klasztor w Vadstena został przez protestantów zniesiony w końcu XVI wieku, a skazane na wygnanie siostry przybyły w 1596 r. do Gdańska, także już wówczas pogrążonego w odmętach herezji protestanckich. Protestantyzm jeszcze na dobre nie okrzepł, a już się wewnętrznie dzielił, dlatego stosowne jest używanie liczny mnogiej „herezje protestanckie”. Gdański klasztor brygidek, choć atakowany (nawet częściowo spalony), oparł się ostatecznie reformacji. Sióstr jednak żyło w nim coraz mniej. Władze pruskie skasowały klasztor w latach 30. XIX wieku, co było wyrazem ich „oświeceniowej” wrogości wobec życia zakonnego. Od roku 1895 do chwili obecnej, dom św. Brygidy i św. Katarzyny w Rzymie jest w posiadaniu sióstr karmelitanek. Podarowała im go Polka, Jadwiga Wielkolarska, po wcześniejszym wykupieniu nieruchomości z rąk jej ówczesnych właścicieli. Do domu przylega kościółek, w którym do dziś trwa wieczysta adoracja Najświętszego Sakramentu.

Biogram opracowany na podstawie książki pt. „Święci na każdy dzień” pióra ks. Wincentego Zaleskiego (Wyd. Salezjańskie Warszawa 1996) i wybranych haseł „Encyklopedii Katolickiej”.