pobierz wersję .pdf

SŁOWO DUSZPASTERZA

Drodzy Wierni!

W dniu 22 sierpnia 2009 roku, to jest w uroczystość patronalną naszego kościoła, planowane jest otwarcie przeoratu w Gdyni. Co to jest przeorat? Ta nazwa kojarzy się najpierw z budynkiem. Budynek przeoratu musi spełniać określone normy i wymogi, musi posiadać określone pomieszczenia i zaplecze. Nie każdy budynek mieszkalny nadaje się na przeorat, podobnie jak nie każdy nadaje się na szkołę. Dalej pod nazwą „przeorat” należy rozumieć kościelną jednostkę organizacyjną, która zawiera w sobie elementy domu zakonnego, domu rekolekcyjnego i parafii. Przeoraty są podstawowymi i najmniejszymi organizacyjnymi cegiełkami z jakich składa się gmach Bractwa Kapłańskiego Św. Piusa X. Śp. J.E. Arcybiskup Marcel Lefebvre organizował całe życie członków Bractwa oraz wiernych Tradycji prze-ważnie wokół przeoratów. W przeoracie powinno być na stałe co najmniej dwóch kapłanów i jeden brat zakonnik. Jeśli przeorat jest w stanie pełnego rozkwitu, to żyje i pracuje w nim od trzech do pięciu kapłanów, kilku braci zakonnych oraz siostry zakonne – zależnie od apostolatu, który jest tam prowadzony.
W życiu wewnętrznym przeoratu są wyraźnie widoczne elementy życia zakonnego. Domownicy przeoratu żyją według określonego regulaminu, który wzorowany jest na regulaminie seminariów Bractwa. Tak więc regulamin przeoratu przewiduje cztery wspólne modlitwy domowników w ciągu dnia: rano pryma (część brewiarza) i rozważanie, około południa seksta (część brewiarza), pod wieczór różaniec i wieczorem kompleta (ostatnia część brewiarza – modlitwa wieczorna Kościoła). Posiłki domownicy spożywają razem, a przy obiedzie jest często czytana lektura duchowa. Życie pod jednym dachem, we wspólnocie modlitwy i stołu, jest pierwszorzędnym obowiązkiem członków Bractwa. Dzięki tej wspólnocie dzielą ze sobą radości i trudności życia duchowego, pomagają sobie wzajemnie i mobilizują się nawzajem do zachowania gorliwości, a także organizują wspólnie prace duszpasterskie.
W centrum życia przeoratu jest oczywiście Msza Święta Wszechczasów, którą każdy kapłan codziennie odprawia. Arcybiskup Lefebvre chciał, aby każdy z prze-oratów Bractwa był prawdziwym duchowym słońcem w ciemnościach naszych czasów. Jest to możliwe tylko wówczas, gdy sercem przeoratu będzie dramat Kalwarii odnawiany i uobecniany na ołtarzu podczas Mszy Świętej. Do tego Eucharystycznego Serca wszystkich doprowadzić i wszystko w tym Boskim Sercu odnowić – to było hasło św. Piusa X i to jest też hasłem naszego Bractwa. Życie przeoratu krąży więc wokół Mszy Świętej, tak jak ziemia i inne planety krążą wokół słońca.
Obok Mszy Świętej i wspólnych modlitw ważne miejsce w życiu domowników przeoratu zajmuje osobista, indywidualna modlitwa przed tabernakulum, a także nabożeństwa pierwszych piątków i pierwszych sobót miesiąca.
Wielką wagę przywiązuje się do wszystkiego co dotyczy piękna kultu Bożego, a więc do ministrantury, śpiewu i muzyki organowej, ukwiecenia ołtarza, wystroju świątyni. W ten sposób umierający z duchowego głodu świat otrzymuje, w tak pięknych okolicznościach jak to tylko jest możliwe, łaski Boże będące zadatkiem wiecznego życia.
Przeorat jest nie tylko miejscem składania ofiar Bogu miłych, ale także jest bastionem katolickiej Prawdy. Przez kazania, wykłady, naukę katechizmu dla dzieci i dla dorosłych, przez rekolekcje w różnych porach roku liturgicznego wierni otrzymują światło Prawdy. Szczególny nacisk jest położony na katechizację i rekolekcje! Przeorat musi być domem rekolekcyjnym. Jest to wyjątkowo ważne, zwłaszcza w naszej epoce duchowego zamętu i całkowitej dezorientacji.
Duszpasterstwo kapłanów oczywiście wyraża się także w innych elementach pracy kapłańskiej (i tu funkcjonowanie przeoratu zbliża się do życia parafialnego). Kapłani odwiedzają wiernych z wizytami duszpasterskimi, zanoszą Komunię św. chorym, przygotowują dzieci do sakramentów świętych, słuchają spowiedzi, organizują punkt kolportażu katolickich wydawnictw, redagują biuletyn informacyjny, organizują pielgrzymki, patronują Trzeciemu Zakonowi Bractwa i kołom Rycerstwa Niepokalanej. Wszystko to robią z pomocą braci zakonnych, sióstr (jeśli są), a także przy wsparciu świeckich wiernych.
Wreszcie kapłani przeoratu są również odpowiedzialni za grupy wiernych żyjących „w pobliżu” siedziby przeoratu. W naszym wypadku kapłani gdyńskiego przeoratu będą sprawować opiekę duszpasterską także nad grupami wiernych w Szczecinie, Koszalinie, Gorzowie Wielkopolskim oraz Olsztynie.
Otwarcie przeoratu jest dla wiernych ogromną łaską. Nabywacie dzięki temu możliwość regularnego i codziennego uczestnictwa we Mszy Świętej. Możecie często adorować Najświętszy Sakrament i uczestniczyć w innych, tak ważnych dla uświęcenia osobistego, nabożeństwach. Możecie otrzymywać światło katolickiej Prawdy – tradycyjnej nauki Wiary nie tylko wyrywkowo, ale regularnie i systematycznie. Macie do dyspozycji kapłanów, którzy będą towarzyszyli Wam podczas całego Waszego życia, od kolebki do grobu.
Musicie jednak uważać by tej ogromnej łaski jaką jest posiadanie przeoratu nie zacząć traktować jako czegoś oczywistego i należnego. Musicie pielęgnować w swoich duszach poczucie wielkiej wdzięczności Bogu i Niepokalanej z powodu posiadania przeoratu. Zawsze pamiętajcie, że założenie i prowadzenie przeoratu to wielki wysiłek organizacyjny a także i finansowy. Musicie w końcu poczuwać się do współodpowiedzialności za przeorat i wspierać apostolat kapłanów. Nie wolno Wam pozostawiać kapłanów wobec trudności samych. Musicie stać się razem z kapłanami rybakami dusz.