Na mocy najwyższej władzy, którą z woli Bożej sprawuje nad Kościołem powszechnym, Ojciec Święty Pius XI nigdy nie ustawał w przypominaniu, zarówno słowami jak i pismach, słów św. Pawła: „Niewiasty (…) w przyzwoitym odzieniu, przystrojone skromnie i z umiarkowaniem (…) jak przystoi niewiastom wyznającym pobożność i dobre uczynki” (2 Tym 9, 10).
Wielokrotnie, kiedy nadarzała się okazja, Ojciec Święty zdecydowanie potępiał nieskromne mody przyjmowane przez katolickie kobiety i dziewczęta; mody, które nie tylko poniżają godność kobiet pozbawiając je tego, co winno być ich ozdobą, ale prowadzą je do doczesnej ruiny i, co jeszcze gorsze, do wiecznego potępienia, pociągając za sobą również innych. Wszyscy więc biskupi i przełożeni, zgodnie ze swym obowiązkiem, jako wierne sługi Jezusa Chrystusa, powinni w swych własnych diecezjach jednomyślnie zwalczać zepsucie i rozwiązłość obyczajów, odważnie znosząc drwiny i szyderstwa, które ich z tego powodu spotkają.
Tak więc, ta Święta Kongregacja, która czuwa nad dyscypliną duchowieństwa i ludu, zdecydowanie pochwalając działania Czcigodnych Biskupów, z największą stanowczością wzywa ich do wytrwania w tej postawie i wzmożenia starań na tyle, na ile im siły pozwolą, by ta choroba została całkowicie wykorzeniona ze społeczności ludzkiej.
Aby dopomóc w osiągnięciu pożądanego efektu, Święta Kongregacja, na polecenie Ojca Świętego, rozporządziła co następuje:
Wezwanie do sprawujących władzę:
1.Kapłan parafialny, a zwłaszcza kaznodzieja, powinien, kiedy istnieje okazja, stosownie do słów Apostoła Pawła (2 Tym 4, 2) nalegać, wzywać i nakazywać, by stroje kobiet odpowiadały normom skromności, a ich ozdoby były obroną cnoty. Podobnie niech upominają rodziców, by dopilnowali, aby ich córki nie nosiły nieprzyzwoitych strojów.
2.Rodzice, świadomi obowiązków dotyczących wykształcenia, zwłaszcza religijnego i moralnego swojego potomstwa, powinni zadbać, by ich córki zostały, od najwcześniejszego dzieciństwa, gruntownie pouczone w doktrynie chrześcijańskiej. Również oni sami powinni gorliwie wpajać w dusze swych dzieci, przez słowa i przykład, umiłowanie dla cnoty skromności i czystości. A ponieważ każda rodzina powinna naśladować przykład Świętej Rodziny, powinna ona rządzić się w taki sposób, aby wszyscy jej członkowie wychowywani w obrębie domu znaleźli powód i zachętę do umiłowania i zachowania tych cnót.
3.Rodzice niechaj trzymają swoje córki z daleka od publicznych zawodów gimnastycznych i konkursów; a jeśli zmuszone są one do uczestnictwa w takich pokazach, niech dopilnują, aby były w pełni i skromnie ubrane. Niech nigdy nie pozwalają swym córkom na noszenie nieprzyzwoitych strojów.
4.Przełożeni i nauczyciele w szkołach dla dziewcząt muszą dołożyć wszelkich starań, aby wzbudzić w sercach powierzonych ich opiece młodych kobiet umiłowanie skromności, a zarazem wymagać od nich przyzwoitego stroju.
5.Przełożonymi tym nie wolno przyjmować w kolegiach i szkołach nieskromnie ubieranych dziewcząt, nie powinni robić wyjątków nawet dla ich matek. Jeśli już po przyjęciu dziewczęta stale noszą nieskromne stroje, należy je bezzwłocznie wydalić.
6.Siostry zakonne, zgodnie z dekretem Kongregacji ds. Duchowieństwa z 23 sierpnia 1928 r., nie mogą przyjmować do swoich szkół, kolegiów, oratoriów i ośrodków rekreacyjnych, a jeśli już przyjęły – tolerować dziewcząt, które nie ubierają się zgodnie z zasadami chrześcijańskiej skromności; siostry zakonne ponadto powinny dołożyć wszelkich starań, aby umiłowanie świętej czystości i chrześcijańskiej skromności zakorzeniły się głębiej w sercach ich wychowanków.
7.Pożądane jest powołanie stowarzyszeń pobożnych kobiet, które przez swe rady i przykład zwalczałyby stroje nieprzystające do zasad chrześcijańskie] skromności, a promowały czystość obyczajów i prostotę w ubiorze.
8.Do tych pobożnych stowarzyszeń nie powinny być przyjmowane kobiety ubierające się niestosownie; jeśli zostały przyjęte przypadkowo i po tym fakcie ponownie popadły w swe błędy, powinny zostać niezwłocznie usunięte.
9.Dziewczętom i kobietom ubranym] nieskromnie ma być wzbroniona Komunia św., nie wolno też przyjąć ich na świadków sakramentów chrztu i bierzmowania, ponadto, jeśli zgorszenie jest poważne, można im nawet zabronić wstępu do kościoła.
Donat kard. Sbaretti, Prefekt Rzym, 12 stycznia 1930 r.
Tekst za: Ludwika Martin, Immodest Dress – The Mind of Church, Catholic Treasures, Monrovia CA.
Z języka angielskiego tłumaczył Wojciech Zalewski.
Rodzina Katolicka, nr 17 (przy ZW nr 49), s. V. [6/2002 (49)]