W miesiąc po Światowym Dniu Modlitw o Pokój Na Świecie w Asyżu, Jan Paweł II skierował do szefów wszystkich państw i rządów specjalny list, do którego załączony jest Dekalog z Asyżu na rzecz pokoju. Dokument ten został przyjęty przez uczestników spotkania modlitewnego wyznawców różnych religii, które odbyło się w mieście świętego Franciszka 24 stycznia br. „Dekalog” został podpisany przez Jana Pawła II oraz 12 przedstawicieli różnych wyznań, w tym żydów, muzułmanów i buddystów.
Oto pełny tekst papieskiego listu oraz Dekalog z Asyżu na rzecz pokoju:
Watykan, 24 lutego 2002 r.
Do Ich Ekscelencji
Szefów Państwa i Rządu
Miesiąc temu odbył się w Asyżu Dzień Modlitwy o Pokój Na Świecie. Moja myśl dzisiaj spontanicznie kieruje się ku odpowiedzialnym za życie społeczne i polityczne krajów, które tam były reprezentowane przez liczne grono zwierzchników religijnych. Natchnione przemówienia tych mężczyzn i kobiet reprezentujących różne wyznania religijne oraz szczere pragnienie działania na rzecz zgody, wspólnego dążenia do prawdziwego postępu i pokoju w całej rodzinie ludzkiej, znalazły doniosły i konkretny wyraz w „dekalogu” ogłoszonym na zakończenie tego wyjątkowego dnia.
Mam zaszczyt przesłać tekst tego wspólnego zobowiązania Waszej Ekscelencji, w przekonaniu, że tych dziesięć propozycji będzie mogło inspirować działalność polityczną i społeczną Jego rządu. Mogłem stwierdzić, ze uczestników spotkania w Asyżu ożywiało wspólne przekonanie: ludzkość musi wybrać między miłością a nienawiścią. I wszyscy, czując się członkami tej samej rodziny ludzkiej, umieli wyrazić to dążenie przez ten dekalog, będąc przekonani, ze nienawiść rujnuje, natomiast miłość buduje.
Życzę, aby duch i zaangażowanie z Asyżu prowadziły wszystkich ludzi dobrej woli do szukania prawdy, sprawiedliwości, wolności, miłości, aby każda osoba ludzka mogła cieszyć się niezbywalnymi prawami a każdy naród pokojem. Ze swej strony, Kościół katolicki, który pokłada ufność w „Bogu miłości i pokoju” (2 Kor 13, 11), będzie kontynuował starania o to, ażeby lojalny dialog, wzajemne przebaczenie i zgoda naznaczyły drogę ludzkości w trzecim tysiącleciu.
Wdzięczny Waszej Ekscelencji za okazane zainteresowanie moim przesłaniem, korzystam z okazji danej mi, aby Go zapewnić o moim wysokim szacunku.
Jan Paweł II
DEKALOG NA RZECZ POKOJU
1. Zobowiązujemy się głosić nasze stanowcze przekonanie, że przemoc i terroryzm sprzeciwiają się prawdziwemu duchowi religijnemu i potępiając wszelkie stosowanie przemocy oraz wojny w imię Boga lub religii, zobowiązujemy się uczynić wszystko, co możliwe, ażeby wykorzenić przyczyny terroryzmu.
2. Zobowiązujemy się wychowywać ludzi we wzajemnym szacunku, aby mogło dojść do pokojowego i solidarnego współistnienia między członkami różnych narodowości, kultur i religii.
3. Zobowiązujemy się do popierania kultury dialogu, aby rozwijało się zrozumienie i wzajemne zaufanie między jednostkami i między narodami, gdyż one stanowią warunki prawdziwego pokoju.
4. Zobowiązujemy się bronić praw każdej osoby ludzkiej do godnego życia zgodnie z jej tożsamością kulturową i do założenia w sposób wolny własnej rodziny.
5. Zobowiązujemy się do szczerego i cierpliwego dialogu, nie zważając na to, co nas dzieli jako mur nie do pokonania, lecz przeciwnie, uznając, ze spotkanie z odmiennością innych ludzi może stać się okazją do większego wzajemnego zrozumienia.
6. Zobowiązujemy się do wzajemnego przebaczenia błędów i uprzedzeń przeszłości oraz teraźniejszości oraz do wzajemnego wspierania się we wspólnym wysiłku, celem przezwyciężenia egoizmu, nadużyć, nienawiści i przemocy i uczenia się w przeszłości, że pokój bez sprawiedliwości nie jest prawdziwym pokojem.
7. Zobowiązujemy się stać po stronie tych, którzy cierpią nędzę i odrzucenie stając się głosem tych, którzy głosu nie mają, działając konkretnie, celem przezwyciężenia tego rodzaju sytuacji, w przekonaniu, że nikt nie może by szczęśliwy sam.
8. Zobowiązujemy się utożsamić się z krzykiem tych, którzy nie załamują się wobec przemocy i zła, i pragniemy ze wszystkich naszych sił nieść ludzkości naszych czasów rzeczywistą nadzieję sprawiedliwości i pokoju.
9. Zobowiązujemy się do popierania każdej inicjatywy służącej przyjaźni między narodami, w przekonaniu, że jeżeli brakuje solidnego zrozumienia między narodami to postęp naukowo–techniczny wystawia świat na rosnące zagrożę–nie zniszczenia i śmierci.
10. Zobowiązujemy się prosić odpowiedzialnych za narody, aby czynili wszelkie możliwe wysiłki na płaszczyźnie krajowej i międzynarodowej by był budowany i umacniany świat solidarności i pokoju oparty na sprawiedliwości.
24 stycznia 2002 roku
Tak oto, po dwóch tysiącach lat chrześcijaństwa, doczekaliśmy się papieża ogłaszającego nowy „dekalog”, według którego źródłem pokoju jest człowiek i jego dobra wola! Według Magisterium Kościoła źródłem pokoju jest jednak jedynie Chrystus (zob. np. św. Pius X, AAS 6/1914, s. 254), „nie ma bowiem innego imienia pod niebem, danego ludziom, w którym byśmy mieli być zbawieni” (Dz 4, 12). W tym zadziwiającym dokumencie słowo „Bóg” występuje tylko raz, i to w dodatku w kontekście negatywnym: w zdaniu potępiającym „wszelkie stosowanie przemocy oraz wojny w imię Boga lub religii”. Zaiste, ów „dekalog” religii człowieka jest znakomitym zwieńczeniem dwudziestu trzech lat „magisterium” Jana Pawła II! (ks)
Zawsze Wierni, nr 46, 05-06.2002, s. 78.