List księży z Campos do papieża Jana Pawła II

 

Ojcze Święty,

Pokornie upadłszy do stóp Waszej Świątobliwości, my, kapłani Bractwa Kapłańskiego Św. Jana Marii Vianneya z diecezji Campos w stanie Rio de Janeiro w Brazylii, pragniemy prosić Wikariusza Chrystusa o zgodę na przedstawienie naszej prośby i wyrazić mu naszą wdzięczność.

Nie mamy prawa zwracać się do Ciebie, jesteśmy [bowiem] najpośledniejszymi kapłanami z Twego prezbiterium. Nie mamy żadnych wyróżnień, żadnych zalet ni zasług. Nasz stan – aczkolwiek zaszczytny – bycia owcami tej owczarni wystarcza, aby przyciągnąć uwagę Waszej Świątobliwości. Jedynym tytułem, z łaski Bożej, jaki z dumą obnosimy, jest [tytuł] rzymskich [i] apostolskich katolików.

W imię tej rzymskiej, katolickiej i apostolskiej wiary usiłowaliśmy zachowywać Świętą Tradycję doktrynalną i liturgiczną, którą dał nam Kościół oraz, na ile pozwalały nam na to nasze wątłe siły, wzmacniane łaską Bożą, opierać się temu, co Wasz świętej pamięci poprzednik, Paweł VI, nazwał „samozniszczeniem Kościoła”, mając nadzieję spełniać najlepszą służbę [dla] Waszej Świątobliwości i Kościoła.

Ojcze Święty, chociaż zawsze uważaliśmy się za pozostających w Kościele katolickim, od którego nigdy nie mieliśmy zamiaru się oddzielić, jednak, w związku z sytuacją Kościoła i problemami, które dotykały nastawionych tradycjonalistycznie katolików, o których Wasza Świątobliwość wie i wierzymy, które napełniają Wasze oraz nasze serca bólem i cierpieniem, zostaliśmy prawnie uznani za oddzielonych od Kościoła.

Oto nasza prośba: abyśmy zostali przyjęci i uznani za katolików.

Wychodząc naprzeciw naszemu pragnieniu, Wasza Świątobliwość upoważniła Jego Eminencję kardynała Dariusza Castrillona Hoyosa, czcigodnego Prefekta Św. Kongregacji ds. Duchowieństwa, aby kontynuował prawne uznanie naszej pozycji jako katolików wewnątrz Kościoła. Jakże jesteśmy za to wdzięczni Waszej Świątobliwości! Pragniemy, oficjalnie, współpracować z Waszą Świątobliwością w rozszerzaniu Wiary i Nauki Katolickiej, w gorliwości dla wywyższenia Kościoła – signum levatum in nationes – i w walce przeciwko błędom i herezjom, które próbują zwyciężyć Arkę Piotrową, na próżno, bowiem „bramy piekielne jej nie przemogą”.

Na dostojne ręce Waszej Świątobliwości składamy katolickie wyznanie wiary, głosząc pełną jedność ze Stolicą św. Piotra, którego Wasza Świątobliwość jest prawowitym następcą, i uznając Wasz prymat i władzę nad Kościołem powszechnym, pasterzami i wiernymi, oraz deklarując, że nie ma jakiegokolwiek powodu, abyśmy chcieli oddzielić się od Opoki, na której Jezus Chrystus ustanowił swój Kościół. A także, jeśli przez przypadek w ogniu bitwy [toczonej] w obronie prawdy katolickiej popełniliśmy jakieś błędy albo sprawiliśmy Waszej Świątobliwości jakąś przykrość, choć naszą intencją było zawsze służyć Kościołowi świętemu, pokornie błagamy o ojcowskie wybaczenie.

Ponawiając najgłębsze [wyrazy] uczucia czci wobec dostojnej Osoby Wikariusza Chrystusa na ziemi i żebrząc, dla nas i dla naszego apostolatu, drogocennego dobrodziejstwa błogosławieństwa apostolskiego, pozostajemy pokornymi i posłusznymi synami Waszej Świątobliwości.

 

Campos dos Goytacazes, stan Rio de Janeiro, Brazylia

15 sierpnia 2001, w święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

(następują podpisy +bpa Rangela i wszystkich członków Bractwa Kapłańskiego Św. Jana Marii Vianneya)

 

Odpowiedź Jana Pawła II

 

Wielebnemu bratu Licinio Rangelowi

i ukochanym synom „Bractwa Kapłańskiego Św. Jana Marii Vianneya” z Campos

 

Jedność Kościoła jest darem, który pochodzi od Pana, Pasterza i Głowy Mistycznego Ciała, a który jednocześnie wymaga skutecznej odpowiedzi od każdego z jego członków, który słyszy ponaglenie Zbawiciela: „aby wszyscy byli jedno, jako Ty. Ojcze, we mnie, a ja w Tobie, aby i oni byli jedno w nas, aby świat uwierzył żeś Ty mnie posłał” (J 17, 21).

Z największą radością otrzymaliśmy Twój list z 15 sierpnia zeszłego roku, w którym całe Bractwo ponowiło akt wyznania wiary katolickiej, deklarując pełną łączność ze Stolicą św. Piotra, uznając „jej prymat i władzę nad Kościołem uniwersalnym, pasterzami i wiernymi” i stwierdzając również, że „za nic w świecie nie chciało się oddzielić się od Opoki” na której Jezus Chrystus założył swój Kościół”.

Z najżywszą radością duszpasterską przyjmujemy Wasze postanowienie współpracy ze Stolicą Piotrową w rozpowszechnieniu wiary i nauki katolickiej w żarliwości dla chwały Kościoła świętego, który pozostaje znakiem między narodami (Iz 11, 12) oraz w walce z tymi, którzy darem nie próbują zniszczyć Arkę Piotrową, bowiem „bramy piekielne nie zwyciężą go” (Mt 16, 18).

Dziękujemy Panu, Jednemu w Trzech Osobach, za tak dobrą [waszą] postawę!

Biorąc pod uwagę te rozważania i dla największej chwały Boga, dla dobra Kościoła św. i owej najwyższej zasady, którą jest salus animarum (por. kan. 1752 KPK), przychylamy się z uczuciem do waszej prośby, żeby was przyjąć do całkowitej łączności z Kościołem katolickim i kanonicznie uznajemy waszą doń przynależność.

Jednocześnie powiadamiamy Cię, Wielebny Bracie, że dokument prawny, który ustanowi jurydyczną formę uznania Waszej sytuacji kościelnej w celu uwzględnienia cech szczególnych Waszemu zgromadzeniu, jest obecnie przygotowywany.

Poprzez ten dokument zgromadzenie zostanie kanonicznie erygowane jako Administratura Apostolska o charakterze personalnym, zależna bezpośrednio od Stolicy Apostolskiej i mająca za terytorium diecezję Campos. Będzie to jurysdykcja łączna z jurysdykcją ordynariusza miejsca. Jej rządy będą powierzone Tobie, Wielebny Bracie, a Twoje następstwo będzie zapewnione.

Administraturze Apostolskiej zostanie potwierdzone prawo do sprawowania Eucharystii i liturgii godzin zgodnie z rytem rzymskim wg dyscypliny liturgicznej podanej przez Naszego poprzednika św. Piusa V, z adaptacjami wprowadzonymi przez jego następców aż do bł. Jana XXIII.

Z głęboką radością, aby doprowadzić do zupełnej łączności, deklarujemy zdjęcie cenzury nałożonej przez kan. 1382 KPK w odniesieniu do Ciebie, Wielebny Bracie, jak również zdjęcie cenzur oraz dyspensę od wszystkich wadliwości, w których tkwiliby inni członkowie zgromadzenia.

Nie pozostała niezauważona przez Nas znamienna data, w której został podpisany Twój list, czyli uroczystość Wniebowzięcia N.M.Panny. Jej to, świętej Matce Boga i Kościoła, powierzamy ten akt, jako znak, że zanoszone są modlitwy o coraz bardziej harmonijne współżycie między duchowieństwem a wiernymi tego Bractwa i umiłowanej diecezji Campos, aby odnowić siłę autentycznej misyjności Kościoła świętego.

Wszystkim członkom Bractwa Św. Jana Marii Vianneya z serca udzielamy specjalnego Błogosławieństwa Apostolskiego.

 

Jan Paweł II, papież

Watykan, 25 grudnia, święto Narodzenia Pańskiego, w roku 2001, dwudziestego czwartego Naszego Pontyfikatu.

 

Oświadczenie Bractwa Św. Piusa X dla prasy w sprawie księży z Campos

 

18 stycznia br. kard. Castrillon Hoyos odczyta w katedrze w Campos dokumenty, w których papież Jan Paweł II ustanawia administraturę apostolską dla (tradycyjnych) księży z diecezji Campos oraz wiernych, którzy są z nimi związani. Zwierzchnikiem tej nowej administratury mianowany został biskup Rangel. Administratura ta będzie miała prawo do używania ksiąg liturgicznych z 1962 r., to znaczy do odprawiania Mszy św. trydenckiej. Cenzury, które „być może zostały zaciągnięte” (sic!), zostaną zdjęte. Papież przyjmuje propozycję, złożoną przez księży z Campos, że będą oni walczyć z herezją w Kościele.

Bp Rangel złoży – w imieniu wszystkich – wyznanie Wiary oraz deklarację, w której uznaje Jana Pawła II jako papieża, biskupa diecezjalnego jako prawowitego pasterza, a Vaticanum II jako sobór Kościoła katolickiego. Stwierdzi ponadto, że zastrzega sobie prawo do krytykowania w konstruktywny sposób tego, co nie jest zgodne z Tradycją. Obejmie to Nową Mszę, uznaną jako samą w sobie ważną, ale również mogącą podlegać konstruktywnej krytyce.

Bractwo Św. Piusa X zauważa, że to zdarzenie jest rodzajem separatystycznego rozejmu: aby go osiągnąć, księża z Campos musieli oddzielić się, do pewnego stopnia, od Bractwa Św. Piusa X. Bractwo zwraca uwagę na pośpieszny i częściowo ukrywany charakter negocjacji, które poprzedzały obecne uznanie [przez Rzym]. Dla przykładu – księża z Campos zrezygnowali z warunku zezwolenia każdemu kapłanowi (na świecie – przyp. tłum.) na swobodną celebrację Mszy św. trydenckiej. Działania księży z Campos nie są właściwe, albowiem siła leży w jedności. Nie możemy stwierdzić, czy przez ten akt kryzys w Kościele zostanie zażegnany. Być może jest to krok w tym kierunku; przyszłość pokaże.

Księża z Campos potwierdzają, że będą kontynuowali walkę o Tradycję, Trzeba przyznać, że nie zawarli żadnego istotnego kompromisu na płaszczyźnie doktrynalnej. Czas pokaże, w jakim stopniu Rzym będzie tolerować rozwój tego dzieła. Pod tym względem bardzo ważny będzie wybór następcy bpa Rangela, Decyzja ta nie została jeszcze podjęta; to samo dotyczy również prawnego statusu administratury, który również nie został jeszcze określony.

Jakie będą odtąd stosunki księży z Campos z Rzymem – oraz z nami? Powtórzę: tylko czas to pokaże. Ta nowa sytuacja będzie testem na przyszłość. Pozostajemy powściągliwi i nie tając obaw obserwujemy dalszy los tego dzieła, oczekując jednocześnie na jego owoce, bowiem to po owocach poznaje się drzewo. Trzeba zwrócić uwagę, że po raz pierwszy struktura quasi-diecezjalna została przekazana Tradycji. Tradycyjny biskup jest uznawany za w pełni katolickiego biskupa.

Modlimy się, aby wszystko to przyniosło korzyść Tradycji i Kościołowi, pomimo mieszanych uczuć, jakich w chwili obecnej doświadczamy. Pragniemy nadal kontynuować naszą pracę w duchu i zgodnie z zasadami przekazanymi nam przez abpa Lefebvre.

 

+ Bernard Fellay

16 I 2002 r., w święto św. Marcelego

 

Deklaracja bpa Rangela

 

Deklaracja J. E. ks. biskupa Licinio Rangela, biskupa tytularnego Zarny, Administratora Apostolskiego personalnej administratury apostolskiej „Św. Jana Marii Vianneya”

 

Deklaruję, razem z kapłanami Administracji Apostolskiej „Św. Jana Marii Vianneya” z Campos, Brazylia, co następuje:

– Uznajemy Ojca Świętego, papieża Jana Pawła II, z wszystkimi Jego pełnomocnictwem i przywilejami, obiecując mu nasze posłuszeństwo synowskie i ofiarując za niego naszą modlitwę.

– Uznajemy Sobór Watykański II za jeden z ekumenicznych soborów Kościoła katolickiego, przyjmując go w świetle świętej Tradycji.

– Uznajemy ważność Novus Ordo Missae, promulgowanego przez papieża Pawła VI, jeśli odprawiany jest poprawnie i z intencją złożenia prawdziwej ofiary Mszy świętej.

Staramy się o zgłębienie wszystkich otwartych jeszcze kwestii, biorąc pod uwagę kanon 212 prawa kanonicznego i w szczerym duchu pokory i miłości bliźniego wobec wszystkich. In principiis unitas, in dubiis libertas, in omnibus charitas(św. Augustyn: „w zasadach zgoda, w wątpliwościach wolność, we wszystkim miłość”).

 

Campos, Brazylia, dn. 18 stycznia 2002 r.

 

Ustanowienie Administratury Apostolskiej

 

Kongregacja ds. Biskupów

Nominacja Administratora Apostolskiego

personalnej administratury apostolskiej „Św. Jana Marii Vianneya”

 

Dekret

 

Aby zapewnić zarząd personalnej Administratury Apostolskiej „Św. Jana Marii Vianneya” na terytorium [diecezji] Campos (w Brazylii), Najwyższy Pasterz Jan Paweł II, z Opatrzności Bożej papież, niniejszym dekretem Kongregacji ds. Biskupów nominuje i ustala jako Administratora Apostolskiego J. E. ks. biskupa Licinio Rangela, powierzając mu jednocześnie tytuł biskupi kościoła Żarna, ze wszystkimi uprawnieniami, upoważnieniami i obowiązkami, które będą ustalone w dekrecie erygowania tejże Administratury Apostolskiej.

Odwołane zostają wszystkie przeciwne zarządzenia.

 

Dan w Rzymie w siedzibie Kongregacji ds. Biskupów, w dzień 18 stycznia 2002 r.

 

Zawsze Wierni, nr 45, 03-04.2002, s. 68.