Kuźnia dusz (2)

Wskazówki dla rodziców dzieci w wieku 6 miesięcy

Przez sakrament małżeństwa Bóg udziela nam darów:

1. prokreacji w zgodzie z Jego prawem;

2. radości i uświęcenia przyjemności związanych z życiem małżeńskim (ustanowionych w celu łagodzenia życiowych trudności i coraz ściślejszego zjednoczenia małżonków);

3. wierności i wzrostu we wzajemnej bezinteresownej miłości;

4. łaski do wychowywania i przygotowywanie dzieci do dobrego, pożytecznego życia na ziemi, które doprowadzić je ma do niebieskiej ojczyzny.

Nie zapominajmy, że rodzice są z ustanowienia Bożego pierwszymi nauczycielami własnych dzieci.

Bezustanna nauka

Podczas wypełniania naszych nauczycielskich obowiązków musimy pamiętać, że inicjatywa należy do nas. Jeśli chcemy wykształcić u naszego dziecka dobre nawyki, musimy je systematycznie wprowadzać. Jeśli dziecko jest akurat na etapie chwytania wszystkiego naokoło, na pewno łapie też często twój medalik, zwisający nad nim, gdy zmieniasz mu pieluszki, lub gdy pochylasz się, aby z nim porozmawiać. Powinnaś wykorzystać tę okazję – przytrzymać medalik mówiąc „Maryja” (jeśli to Cudowny Medalik) itp. Czy – i kiedy – dziecko pozna Boga, Najświętszą Pannę i Świętych, zależy od tego, czy my Ich mu przedstawimy.

Oczywiście, minie dużo czasu, zanim twoje dziecko zacznie mówić, ale pojęcia przyswajać może sobie przez cały czas. W małym świecie, w którym żyje, ojciec i matka to niemal wszystko. Chociaż niel może ono zrozumieć tego, co mówisz posiada niejako szósty zmysł, dzięki temu poznaje twoje samopoczucie. Kiedy rodzice są zmartwieni, albo w domu są jakieś kłopoty, dziecko jest niespokojne. Analogicznie – kiedy są szczęśliwi – reaguje radosnym gaworzeniem. Tak więc dziecko uczy się nieustannie i jedynie od nas zależy, kiedy zacznie kształtować jego świadomość i wyobrażenie Boga, poprzez otaczające je obrazy i dźwięki.

Planowanie

Każda matka powinna w chwili wolnego czasu usiąść w ciszy z ołówkiem w ręku i zanotować kilka podstawowych pytań i odpowiedzi:

P. Czego potrzebuję do pracy?

O. Roztropności, czasu, poczucia, odpowiedzialności, cierpliwości, wytrwałości i modlitwy.

P. Co moje dziecko ma poznać na początku?

O. Boga, Matkę Najświętszą, Dzieciątko Jezus, Kościół, Świętych, posłuszeństwo, etc.

P. Jak mogę rozpocząć te naukę?

O. Przez śpiew hymnów ku czci Najświętszej Dziewicy, kreślenie znaku krzyża na czole dziecka jego własną rączką, pokazywanie mu świętych obrazków etc.

Powziąwszy takie postanowienie, każdego dnia poświęćmy chwilę na zastanowienie, czy postępowaliśmy zgodnie z tym planem. Nawet, jeśli pozornie nic nie osiągamy, odniesiemy wielką korzyść, uświadamiając sobie codziennie swoje obowiązki – jako matki czy ojca i planując ich sumienne wypełnianie.

Zwykle jesteśmy całkowicie pochłonięci całodzienną pracą, opieką nad dzieckiem, pilnowaniem go, pracami domowymi i setkami rzeczy o których inni nie pamiętają…

A jednak nie możemy uciec od swego powołania – musimy nieustannie dążyć do świętości przez wypełnianie obowiązków stanu. Nieważne, jak bardzo wyczerpani i przepracowani, musimy stale myśleć i kształtowaniu dusz naszych dzieci.

Pogoda ducha

Jak bardzo wyczerpani i zmęczeni czujemy się wieczorami! Pamiętajmy jednak, że nasz Pan nigdy nie zsyła krzyży bez łaski wystarczającej do ich niesienia. Zachowując pogodę ducha i uśmiech w tych trudnych chwilach czujemy się lepiej, a uśmiech, oddziałując na układ nerwowy, koi zmęczenie ciała. W ten sposób, przez prosty akt woli wyzwalający uśmiech niejako wbrew nam samym, regenerujemy siły zarówno fizyczne, jak i duchowe.

Skoro mówimy o pogodzie ducha, być może zauważyliście, że niektóre dzieci są bardziej wrażliwe od innych, zaczynają mówić wcześniej itp. Może to być związane z faktem, że ich matki, wypełniając swoje codzienne obowiązki, mówią do nich często, a zwłaszcza przy ich przebudzaniu i usypianiu. Dziecko dorastające w takiej atmosferze będzie rozwijało się szybciej niż wsadzane do kojca i pozostawiane samemu sobie.

Rady

1. Nadal odmawiajcie wspólnie Różaniec. Starajcie się, żeby dziecko od pierwszych miesięcy życia widziało waszą modlitwę. Zapalone na domowym ołtarzyku świece przyciągają jego uwagę, i już wkrótce będzie towarzyszyło wam w modlitwie, zapalając je i chłonąc otaczającą je atmosferę sacrum.

2. Miejcie zawsze w domu wodę święconą i każdego ranka i wieczora kreślcie rączką dziecka umoczoną w niej znak krzyża.

3. Nie przestawajcie śpiewać im hymnów do Najświętszej Dziewicy jako kołysanek.

4. Jeśli w waszym domu nie przeprowadzono do tej pory intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa – najwyższa pora to uczynić. Jest to najskuteczniejsza pomoc w zaprowadzeniu zwyczaju wspólnej rodzinnej modlitwy. Wiszący w widocznym miejscu obraz przypomina, że Bóg przebywa stale w waszym domu, a modlitwa, w której wyznajemy: „Uznajemy Cię za Króla i Głowę naszej rodziny” jest hołdem oddanym Chrystusowi Królowi i wyrazem naszego zjednoczenia z Nim w naszym codziennym życiu.

Za: „Catholic Family”, nr 49, sierpień 1998. Tłumaczył: Wojciech Zalewski

Rodzina Katolicka, nr 4 (przy ZW 35), s. XII. [4/2000 (35)]